'Αρθρα σχετικά με την εκπαίδευση και τις νέες τεχνολογίες.

1. Αναζητείστε κείμενά μου στο site: http://www.e-paideia.net/
2. Άρθρο μου σχετικά με την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (γράφτηκε το 2000). Click εδώ
3. "Μαθήματα κολύμβησης στη στεριά". (Παρέμβαση: Μάρτιος 2002). Click εδώ
4. Κείμενα σχετικά με την επιμόρφωση στις νέες τεχνολογίες -->1: Click εδώ
5. Κείμενα σχετικά με την επιμόρφωση στις νέες τεχνολογίες-->2: Click εδώ
6. Από τη συνεργασία μου με τον δικτυακό τόπο: www.e-paidiea.net άρθρα:
7. Γιατί να το μάθουμε αυτό... click εδώ
8. Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων - ΑΘΗΝΑ 2004: click εδώ
9. Ο φτωχός ατομικισμός μας: click εδώ
10. Οργανα Παιδείας: Click εδώ

Η Παιδεία βρίσκεται διεθνώς σε στάδιο μεταλλαγής

"Η εκπαίδευση βρίσκεται διεθνώς σε ένα παρατεταμένο στάδιο μεταλλαγής. Ετοιμάζεται να απαλλαγεί από το κουκούλι της παράδοσης και των μεταπολεμικών επιλογών του κράτους πρόνοιας και να μεταμορφωθεί σε έναν οργανισμό καλύτερα προσαρμοσμένο στις ανάγκες μιας καινοφανούς όσο και ιδιαίτερα απαιτητικής εποχής. Τα χαρακτηριστικά του νέου αυτού οργανισμού αναμένεται ότι θα προσδιορίσουν τελικά, όπως συμβαίνει πάντα, οι πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος στη βάση των εκτιμήσεών τους για τις επικρατούσες συνθήκες, για την αξιοπιστία των προτεινόμενων εναλλακτικών πολιτικών και τις προσδοκώμενες από την εφαρμογή τους προοπτικές",

περισσότερα εδώ

...τα σχόλιά σας πολύτιμα! e-mail: gutsias@gmail.com

-------------------------------------------------------------

Είναι μέρες που κάποιοι συνάδελφοι προετοιμάζουν τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Είμαι σίγουρος ότι θα βρουν το παρακάτω κείμενο ενδιαφέρον.

--------------------------------------------------------------

Η αίσθηση αποστολής

Tου Κωστα Ιορδανιδη
Ορκίσθηκε την Τρίτη ο 44ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο κ. Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα, στο πρόσωπο του οποίου έχει εναποθέσει σύμπασα η Οικουμένη τις ελπίδες της για την υπέρβαση του σημερινού αδιεξόδου.
Περίσκεψη για την αισιοδοξία που καλλιεργείται απ’ όλες τις πλευρές μπορεί να διακατέχει τον κάθε σώφρονα πολίτη, αλλά ουδείς έχει δικαίωμα να αγνοεί ότι ο κ. Ομπάμα ενσαρκώνει για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαών, έναν ηγέτη που θα οδηγήσει τη χώρα του και ίσως όλον τον κόσμο σε ένα μέλλον λιγότερο ζοφερό.
Από την άποψη αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ στον λόγο που εξεφώνησε μετά την ορκωμοσία του και αναζητώντας τρόπο να εμψυχώσει και να συνενώσει τους Αμερικανούς πολίτες, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ιστορίας τους, έκανε ένα άλμα διακοσίων και πλέον χρόνων στο παρελθόν. Αναφέρθηκε στις πολιτικές αρχές και στις ηθικές αξίες των Ιδρυτικών Πατέρων της χώρας του, με άφθονες συμβολικές αναφορές στον Αβραάμ Λίνκολν, επαναδιατυπώνοντας την εθνική μυθολογία, τόσο απαραίτητη για τη ζωή μιας χώρας.
Ολα αυτά ενώπιον παραληρούντος πλήθους, αντιμετωπίσθηκαν όχι με χλευασμό, αλλά με τρόπο θετικότατο από όλους τους σχολιαστές. Μεταφερόμενη η σκηνή στα καθ’ ημάς θα ήταν ωσάν ποτέ Ελλην πρωθυπουργός επιχειρώντας να συνεγείρει τους πολίτες της χώρας μας, αναφερόταν –περιορίζοντας φρικτά τον ιστορικό ορίζοντα– στους αγωνιστές της Επαναστάσεως του 1821, στα Συντάγματα της Επιδαύρου ή της Τροιζήνας κ.λπ.
Αντιλαμβάνεται κανείς την ιλαρότητα που θα δημιουργούνταν σε μία ανάλογη περίπτωση· και φυσικά τα ανωτέρω δεν διατυπώνονται ως προτροπή, για να εμφανίζονται εφ’ εξής οι Ελληνες πολιτικοί ηγέτες με φουστανέλες ή χλαμύδες, σε εξέδρες του Συντάγματος.
Αλλά είναι αδύνατο να μην αναγνωρίσει κάποιος την έλλειψη ιστορικού βάθους που διακρίνει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Σε μια ψηλάφηση του παρελθόντος, η ασαφώς προσδιοριζόμενη ως Kεντροαριστερά στην Ελλάδα θα σταματούσε αρχικώς στην «εξέγερση του Πολυτεχνείου» του 1973, θα συνέχιζε έως την «αποστασία» του 1964, θα έφθανε στον εμφύλιο και θα κατέληγε πιθανόν στην εθνική αντίσταση εναντίον των Γερμανών.
Από την άλλη πλευρά, η συντηρητική παράταξη θα αναφερόταν αρχικώς στην ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ το 1980, ως δεύτερο ιστορικό σταθμό θα ανεδείκνυε την «αποκατάσταση της Δημοκρατίας» το 1974 επί Κων/νου Καραμανλή και θα σταματούσε εκεί.
Αμφότερες οι αναδρομές θα είχαν χαρακτήρα παραταξιακό και μόνον, διότι οιαδήποτε αναφορά σε στοιχεία της ιδιοσυστασίας του ελληνικού έθνους είναι εκτός πλαισίου του σύγχρονου πολιτικού λόγου.

Συνέπεια της επιλογής αυτής είναι η ιστορική ρηχότης της ελληνικής πολιτικής ζωής, εν ονόματι εκσυγχρονισμού. Μόνον που ο κ. Ομπάμα, ο ηγέτης του πλέον σύγχρονου και δυναμικού κράτους στον κόσμο –κατά την τρέχουσα πάντα αντίληψη– δεν δίστασε να αναφερθεί στα θεωρούμενα από την ελληνική ελίτ «κακόγουστα» ή «παρωχημένα», προκαλώντας τον θαυμασμό των Ελλήνων εκσυγχρονιστών.

Αναγκαίος πάντα και αυτονόητος ο εκσυγχρονισμός, αλλά σε περιόδους κρίσεως μόνον η αίσθηση αποστολής μπορεί να ενεργοποιήσει ένα έθνος. Ο κ. Ομπάμα έχει συναίσθηση αυτού του γεγονότος, όχι όμως το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/01/2009_300780