Μύθοι και στερεότυπα της ριζοσπαστικής πολιτικής ορθότητας (Μέρος Ε΄)
Διαμόρφωση της πολιτικά δουλικής, μεθοδολογικά ατομοκεντρικής και πολιτισμικά ριζοσπαστικής κοινωνικής σκέψης
Με τη συνήθη αυθάδεια όλων των «πτυχιοποιημένων σε κάτι» ημιμαθών
– και σε άμεση συνάρτηση με την μεγάλη οπισθοχώρηση της σοβαρής
θεωρητικής εκπαίδευσης σε ζητήματα κοινωνίας και ανθρώπου που αναπαράγει
αυτήν την ημιμάθεια στα συνήθη κέντρα μεταλυκειακών σπουδών και
δημοκρατικής διανομής πτυχίων σε κάθε πικραμένο, που σε πείσμα των
καιρών και της πραγματικότητας εξακολουθούν να αποκαλούνται
«πανεπιστήμια», κάθε λίγο ή πολύ «κουτσή Μαρία» επιδίδεται με ορθολογικό, όπως νομίζει, πάθος στην έκφραση της μετανεωτερικής «καχυποψίας» της έναντι όχι μόνον κάθε ιεροποίησης των ηθών, εθίμων, τρόπων ζωής και σκέψης του ανθρωπολογικά γνωστού παρελθόντος, αλλά επίσης έναντι πολλών νεότερων θεωρητικών μοντέλων επιστημονικής σκέψης, που συνήθως ούτε γνωρίζει, ούτε καταλαβαίνει.