Καραποστόλης Βασίλης
Είναι αλλόκοτο το θέαμα μιας κοινωνίας που ενώ
απειλείται, αφήνει τις λίγες δυνάμεις της να σκορπίζουν, λες και δεν
είναι δικές της και δεν της στοιχίζει να χάνονται. Μοιάζει σαν ο
εγκέφαλος να μη μπορεί να δώσει τις απαραίτητες εντολές στους μυς και
στα νεύρα. Όλα δείχνουν πως σ’ αυτήν την αδυναμία έχει αιχμαλωτισθεί η
ελληνική κοινωνία.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Πελαγωμένη, παρακολουθεί τους βραχίονές της να απεργούν επιδεικτικά.
Βλέπει μια μεγάλη μερίδα της νέας γενιάς να κλείνει τα μάτια της στην
πραγματικότητα και να τρέχει προς τα εκεί όπου ακούγονται θόρυβοι,
δυνατή μουσική, σε μια αναταραχή μέσα στην οποία πασχίζει να βουλιάξει,
ώστε να μη σκέπτεται τίποτα το δυσάρεστο, απ’ αυτά που βασανίζουν τους
μεγαλύτερους.
