Το πραγματικό πρόβλημα

Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Είμαι στο λεωφορείο και διαβάζω το βιβλίο μου, και έχω φτάσει σε ένα σημείο που βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον. Ο συγγραφέας μιλά για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, και αναρωτιέται πόσο αξιόπιστος είναι. Στο μεταξύ, από το μεγάφωνο ηχεί εκείνη η γλυκιά γυναικεία φωνή με την ολοκάθαρη, κρυστάλλινη άρθρωση που λέει ποια θα είναι η επόμενη στάση. Σκύβω, στρώνω τα γυαλιά στη μύτη μου, και διαβάζω.

Λόγω της προφανούς δυσκολίας των οπτικών διεργασιών και της ευκολίας με την οποία φαίνεται να πραγματοποιούνται, το οπτικό σύστημα έχει θεωρηθεί ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της εξέλιξης.

Εξορίζοντας τα ιδανικά από την πραγματικότητα…

«Τι θα σας χρησίμευε να είχατε μερικά ιδεώδη;». Φαντασθείτε να δινόταν ένα τέτοιο θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ένα μούδιασμα που δεν θα έμοιαζε με κανένα προηγούμενο θα απλωνόταν αρχικά στις αίθουσες. Θα κρατούσε όμως λιγότερο απ’ όσο θα υπέθεταν οι ανήσυχοι κηδεμόνες. Πολύ γρήγορα οι περισσότεροι από τους διαγωνιζόμενους θα έβαζαν σε εφαρμογή το σχέδιο εκτάκτου ανάγκης που έχει πάντοτε στη διάθεσή της η νεολαία, όταν βρίσκει τα σκούρα: κάνει αυτό που νομίζει ότι θα ικανοποιούσε τους κριτές της. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ