Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Ουραγός η Ελλάδα στις επιδόσεις των μαθητών λυκείου στις επιστήμες

Μεταξύ των 30 χωρών-μελών του ΟΟΣΑ, τα λύκεια της Φινλανδίας και της Νέας Ζηλανδίας παρουσιάζουν τις υψηλότερες επιδόσεις στα μαθήματα θετικών επιστημών, ενώ η Ελλάδα, η Ιταλία, το Μεξικό, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Τουρκία είναι οι τελευταίοι της τάξης.

Σύμφωνα με την έκθεση του Ορφανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, στη Φινλανδία και τη Νέα Ζηλανδία ένας στους πέντε μαθητές πετυχαίνουν κορυφαίες επιδόσεις στα επιστημονικά μαθήματα, ενώ στην Ελλάδα η αναλογία αυτή είναι μικρότερη από ένας στους 20.

Το πρόβλημα στις περισσότερες χώρες είναι ότι ελάχιστοι από τους μαθητές με καλές επιδόσεις στην επιστήμη ενδιαφέρονται να ακολουθήσουν επιστημονικά επαγγέλματα.

«Μεταξύ των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ, σχεδόν το 40% των μαθητών λυκείου που έρχονται πρώτοι στα επιστημονικά θέματα δεν ενδιαφέρονται να ακολουθήσουν καριέρες που αφορούν την επιστήμη, ενώ σχεδόν το 45% δεν επιθυμούν να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους στην επιστήμη» αναφέρει η έκθεση.

«Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί μειονέκτημα για τις αυριανές κοινωνίες της επιστήμης» επισημαίνει

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Η κρίση θέτει θέμα παιδείας

H διεθνής οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με τα οξυμένα προβλήματα της χαμηλής ανταγωνιστικότητας και του υπέρογκου δημοσίου ελλείμματος που εμφανίζει δραματικά πλέον η ελληνική οικονομία, αναδεικνύουν σε μείζονος σημασίας προτεραιότητα για την Ελλάδα και το θέμα της παιδείας. Την επείγουσα δηλαδή ανάγκη επένδυσης της χώρας στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης, για να μην υποβαθμιστεί περαιτέρω στον διεθνή οικονομικό χάρτη. Συγκριτικά κερδισμένες από την κρίση αυτή θα είναι αναμφίβολα οι χώρες που θα επιδείξουν τη μεγαλύτερη ευελιξία και θα προσαρμοστούν γρηγορότερα στο νέο μοντέλο ανάπτυξης. Οι υπόλοιπες θα βρεθούν πιο κάτω από τη θέση που είχαν πριν από την κρίση.

Η προαγωγή της παιδείας και η βελτίωση ειδικότερα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης –με αφορμή την κρίση, τις αλλαγές που επιφέρει και τις νέες συνθήκες ανταγωνισμού που θα δημιουργηθούν σε παγκόσμιο επίπεδο– είναι ένα θέμα που απασχολεί σήμερα όχι μόνο την Ε. Ε., αλλά και τις ΗΠΑ που έως τώρα κοιμούνταν ήσυχες, διατηρώντας θεωρητικά την πρωτοπορία στην έρευνα και την τεχνολογία. Ας συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, εάν δεν αναληφθούν σημαντικές πρωτοβουλίες, τι πρόκειται να συμβεί στην Ελλάδα, η οποία καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις στις μετρήσεις του ΟΟΣΑ για την ποιότητα του εγχώριου εκπαιδευτικού συστήματος, τη στιγμή που όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι επισημαίνουν ότι η μόνη ασφαλής απάντηση (μεσοπρόθεσμα) στην έκρηξη της ανεργίας στη Δύση και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης πολλών κοινωνικών ομάδων είναι οι επενδύσεις στην παιδεία και την καινοτομία.

  • Από την ικανότητα στη δημιουργία νέων ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών διεθνούς ζήτησης, τη νέα τεχνολογία που θα μεταβάλει τo κόστος και τους νέους κλάδους που θα σχηματιστούν (για παράδειγμα, οικονομία περιβάλλοντος και εναλλακτικές πηγές ενέργειας), θα κριθεί η δυνατότητα ανάκαμψης των οικονομιών και ο καινούργιος κύκλος ανάπτυξης που θα απορροφήσει σταδιακά τις υψηλές δαπάνες εξόδου από την κρίση. Aλλος δρόμος δεν υπάρχει, όταν σε λίγο θα έχουν εξαντληθεί οι τονωτικές ενέσεις ρευστότητας από τις κυβερνήσεις και θα πρέπει αναγκαστικά να δημιουργηθεί ο καινούργιος παγκόσμιος πλούτος για να εξισορροπήσει όλα όσα θα έχουν έως τότε χαθεί.

Η ανάπτυξη και η υπεράσπιση συνεπώς θέσεων εργασίας και εισοδημάτων στη νέα φάση των οικονομιών θα είναι ταυτισμένη με την έρευνα και την τεχνολογία, τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας και την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού, το οποίο θα μπορέσει να δημιουργήσει και να διαχειριστεί τις αλλαγές αυτές. Στην Ελλάδα ειδικότερα, η έλλειψη νέων ανθρώπων που θα διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα (βλέπε παιδεία) για να παράξουν καινοτομίες ή ανθρώπων που να ενθαρρύνονται για μία τέτοιου τύπου παραγωγική αντίδραση θα οδηγήσει με μαθητική ακρίβεια σε σημαντική μείωση του βιοτικού επιπέδου και συρρίκνωση των προσδοκιών. Αποτέλεσμα θα είναι, καθώς η οικονομία δεν θα μπορεί να προσελκύει και να αξιοποιεί υπό τις συνθήκες αυτές επενδυτικά κεφάλαια, να μεγεθυνθεί η φτώχεια στην Ελλάδα, εις βάρος της ευημερίας για την πλειοψηφία του λαού. Διότι, σε μία τέτοια εξέλιξη, θα εκφυλιστεί εισοδηματικά η μεσαία τάξη, θα ενταθούν οι κοινωνικές ανισότητες και θα διαρραγεί η σημερινή κοινωνική συνοχή. Ηδη εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια εν μέσω της κρίσης.

Του Γιαννη Kοτοφωλου

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_26/04/2009_312275

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Μαθητές, το ζαμπόν στο σάντουιτς

Tα Ελληνόπουλα είναι από τα λιγότερο χαρούμενα παιδιά της Ευρώπης, έδειξε βρετανική έρευνα και ως ένας από τους λόγους αναφέρθηκε η υπερβολική πίεση που ασκείται από το σχολείο. Η πραγματικότητα είναι αρκετά πιο πολύπλοκη. Διότι δεν είναι μόνο το βαρύ πρόγραμμα μελέτης και η ροπή προς τη βαθμοθηρία που δεν αφήνει στα παιδιά ελεύθερο χρόνο, είναι και η πίεση που ασκείται από την οικογένεια για επιτυχία· το συνεχές κέντρισμα του «αλόγου» ώστε να φτάσει και να διατηρηθεί στην πρώτη γραμμή με αντάλλαγμα τη συμμετοχή στις ενήλικες απολαύσεις –κατανάλωση, τηλεθέαση, μύηση στα ανήκουστα, τα παράτυπα, τα σκανδαλιστικά που μας κατατρέχουν.
Τα παιδιά είναι το ζαμπόν στο σάντουιτς μεταξύ σπιτιού και σχολείου. Υπό τη συνεχή διπλή πίεση των εκπαιδευτικών εντολών δασκάλου και γονέα. Οσοι έχουν παιδιά γνωρίζουν καλά τον... καταμερισμό εργασίας μεταξύ σχολείου και οικογένειας. Οι δάσκαλοι, όσο κι αν γκρινιάζουν για την παρέμβαση των υπερπροστατευτικών γονέων στο εκπαιδευτικό τους έργο, μεταθέτουν συστηματικά αξιοσημείωτο κομμάτι των δικών τους διδακτικών ευθυνών στους γονείς. Οι οποίοι, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, ευέλικτα ή άκαμπτα, φιλικά ή αυταρχικά, παίρνουν στα χέρια τους το «νήμα» της εκπαίδευσης των παιδιών τους πέφτοντας ενδόμυχα στην παγίδα να αποδείξουν πόσο καλά τα καταφέρνουν (ως δάσκαλοι στο παιδί και ως μαθητές στον δάσκαλο). Και στομώνουν την κρίση τους, σβήνουν τη φλόγα τους, αναλώνουν τον αναντικατάστατο χρόνο της άγουρης ζωής τους.
Η υπερδραστηριότητα γονέων και η αμηχανία εκπαιδευτικών δεν αποτελούν βεβαίως αιτίες, αλλά συνέπειες της παθογένειας του συστήματος και των δραματικών κοινωνικο-οικονομικών αλλαγών (εμμονή στην απόκτηση υλικών αγαθών, άκρατος ανταγωνισμός, φόβος της ανεργίας, έλλειψη χρόνου, απουσία ασφαλούς χώρου για τα παιδιά...). Αν σ’ αυτά προσθέσει κανείς τα λάθη και τις ασυνέπειες μεθόδων και εγχειριδίων, βρίσκει ικανοποιητικές απαντήσεις στο γιατί της ακριβοπληρωμένης αμορφωσιάς μαθητών και αποφοίτων.
Με μέσο όρο πρόσβασης στα πανεπιστήμια το 13 (παρά τη δαπανηρή ψυχοφθόρα πνευματοκτόνο ιδεοληψία της καθολικής εισαγωγής στα ΑΕΙ ή μάλλον ακριβώς λόγω αυτής), με οικτρές επιδόσεις στους διεθνείς διαγωνισμούς (λόγω της ακρισίας που φέρνει η ακατανίκητη παπαγαλία), οι σημερινοί έφηβοι αποτελούν τη ζωντανή απόδειξη της παταγώδους αποτυχίας του θεωρητικώς μεταρρυθμιζόμενου εκπαιδευτικού μας συστήματος. Αγχωμένοι, στερημένοι, κουρασμένοι, ανερμάτιστοι, ευάλωτοι. Διότι υποτιμήθηκε η αξία του χαζολογήματος, του παιχνιδιού, του ελεύθερου χρόνου – μέσα από αυτά βαθαίνει η αυτοεκτίμηση, τροφοδοτείται η αισιοδοξία, κατακτάται η ηρεμία, γεννιέται η χαρά. Στα σκανδιναβικά κράτη, όπου, σύμφωνα με τη βρετανική έρευνα, τα παιδιά είναι περισσότερο ευτυχισμένα, οι μαθητές δεν ωθούνται να ωριμάσουν, αφήνονται να βιώσουν τη μαγεία της παιδικής ηλικίας.
Οχι πολύ παλιά, και στην Ελλάδα τα παιδιά ξέδιναν, χαίρονταν. Πετούσαν την τσάντα κι έτρεχαν για παιχνίδι. Επειτα οι ισορροπίες, ημών των μεγάλων, διαταράχθηκαν. Και ανατράπηκε και η ζωή των παιδιών. Εκτοτε, μικρομέγαλα σε σύγχυση, πλέουν με λάθος μπούσουλα στο πέλαγος της ανοιχτής καταναλωτικής κοινωνίας.
Tης Tασουλας Kαραϊσκακη

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Δωρεάν επιμόρφωση από βιβλία και εγκυκλοπαίδειες μέσω Ίντερνετ


Η εξάπλωση του Διαδικτύου στο λυκαυγές του 21ου αιώνα και η μαζικοποίηση της χρήσης του δημιουργούν την ανάγκη για μια πιο ανοιχτή πρόσβαση στην πληροφορία.

Την ανάγκη αυτή διαπιστώνουν πλέον οι εγκυκλοπαίδειες και οι εκδόσεις επιμορφωτικών βιβλίων στον ιδιωτικό τομέα, παρέχοντας στους χρήστες του Ίντερνετ ελεύθερη πρόσβαση στις υπηρεσίες τους.

Η τριαντάτομη θρυλική εγκυκλοπαίδεια της Γερμανίας, η Brockhaus, εισήλθε πρόσφατα στον κόσμο της Ανοικτής Πρόσβασης. Η γαλλική Larousse ξεκίνησε τη λειτουργία μιας δωρεάν online έκδοσης, όπου δέχεται και συνεισφορές χρηστών, ενώ η βρετανική Britannica επέτρεψε την ελεύθερη πρόσβαση των bloggers και τις εισφορές χρηστών, οι οποίες, αφού εγκριθούν, δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο. Η HarperCollins ξεκίνησε δοκιμαστικά την προσφορά δωρεάν ηλεκτρονικής πρόσβασης στο πλήρες κείμενο επιλεγμένων βιβλίων της, υποστηρίζοντας ότι η διαδικασία αυτή οδηγεί τελικά στην αύξηση των πωλήσεων των έντυπων έργων στα βιβλιοπωλεία.

Ωστόσο, η Ανοιχτή Πρόσβαση συναντά ήδη αρκετούς πολέμιους, κυρίως σε ό,τι αφορά στην παραγωγή βιβλίων σε ψηφιακή μορφή. Το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχει ξεκινήσει ήδη δικαστική διαμάχη με το διαδικτυακό κολοσσό Google, απαγορεύοντας να “σαρώνει” ψηφιακά τα βιβλία της.

Η διαμάχη ανάμεσα στους προστάτες της ψηφιοποίησης και τους υπερασπιστές των πνευματικών δικαιωμάτων καταδεικνύει μια έκδηλη αμηχανία που προκαλεί το σαρωτικό πέρασμα των νέων τεχνολογιών στο σύγχρονο κόσμο. Από την άλλη πλευρά, δημιουργεί όμως τις προϋποθέσεις για μια στροφή σε ένα καινοτόμο μέσο επικοινωνίας μέσω της δημιουργίας εναλλακτικών μορφών επιμόρφωσης.

http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=37548

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Aναλυση: Η εκπαιδευτική μετριότητα των ΗΠΑ κοστίζει στην οικονομία

The New York Times

Αναφερόμενος στις χρηματιστηριακές κρίσεις και το πόσο μπορούν να εκθέσουν αδύναμες εταιρείες και κράτη, ο Γουόρεν Μπάφετ είχε δηλώσει ότι «μόνο όταν φύγει η παλίρροια, καταλαβαίνεις ποιος δεν φοράει μαγιό». Πόσο δίκιο είχε! Οι ΗΠΑ αποδεικνύεται ότι κολυμπούσαν γυμνές – με περισσότερους από έναν τρόπους.

Οι πιστωτικές «φούσκες» είναι σαν την παλίρροια. Μπορούν να σκεπάσουν τη σκουριά. Στην περίπτωσή μας, η πρόσθετη καταναλωτική ζήτηση και οι θέσεις εργασίας που προήλθαν από την πιστωτική και οικιακή φούσκα, απέκρυψαν όχι μόνο τη βιομηχανική αδυναμία, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο, το πόσο πίσω έχουμε μείνει στη βασική εκπαίδευση και πόσο μας κοστίζει αυτό πλέον. Αυτό είναι το συμπέρασμα της νέας έρευνας της συμβουλευτικής εταιρείας McKinsey με τίτλο «Ο οικονομικός αντίκτυπος του ακαδημαϊκού χάσματος στα σχολεία των ΗΠΑ».

Τις δεκαετίες ’50 και ’60, οι ΗΠΑ υπερίσχυαν σε παγκόσμιο επίπεδο ως προς τη βασική εκπαίδευση, αλλά και την οικονομική απόδοση. Τις δεκαετίες του ’70 και ’80, ήμασταν ακόμα πρώτοι, αλλά με μικρότερο προβάδισμα, ενώ εξακολουθούσαμε να ηγούμαστε και της οικονομικής δραστηριότητας, και πάλι όμως με τις μεγάλες οικονομίες, όπως της Κίνας, να πλησιάζουν. Σήμερα έχουμε μείνει πίσω, και στον μέσο όρο αποφοίτων λυκείου, αλλά και στην ποιότητά τους. Ακολουθούν οι συνέπειες.

  • Για παράδειγμα, το 2006 στη Διεθνή Μαθητική Αξιολόγηση, που βαθμολογεί το επίπεδο μόρφωσης για ηλικίες κάτω των 15, η ΗΠΑ κατετάγη 25η και 24η σε σύνολο 30 χωρών, σε μαθηματικά και επιστήμες αντίστοιχα. Αυτό τοποθετεί τον μέσο Αμερικανό μαθητή στο ίδιο επίπεδο με τον αντίστοιχο της Πορτογαλίας και της Σλοβακίας, «σε αντίθεση με μαθητές από χώρες που είναι πιο ανταγωνιστικές στον τομέα των υπηρεσιών και παρέχουν υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, όπως ο Καναδάς, η Ολλανδία, η Κορέα και η Αυστραλία», τονίζει η McKinsey. «Οσο περισσότερο παραμένουν οι Aμερικανοί μαθητές στα σχολεία, τόσο χειρότερα αποδίδουν σε σχέση με τους συνομηλίκους τους σε άλλες χώρες», συμπληρώνει.

Στον αντίποδα, υπάρχει πληθώρα εκπαιδευτικών καινοτομιών στις ΗΠΑ αυτήν τη στιγμή, αλλά είναι διασκορπισμένες, δημιουργώντας ακαδημαϊκό χάσμα ανάμεσα σε λευκούς, Αφροαμερικανούς, Λατίνους και σε διαφορετικά εισοδήματα. Χρησιμοποιώντας ένα οικονομικό μοντέλο που δημιουργήθηκε για την έρευνα, η McKinsey υπολόγισε, με στατιστικά της περιόδου 1983–1998, το οικονομικό κόστος αυτού του χάσματος σήμερα. Αν οι ΗΠΑ είχαν κλείσει το διεθνές χάσμα και είχαν αυξήσει την εκπαιδευτική τους απόδοση στο επίπεδο χωρών όπως η Φινλανδία και η Νότια Κορέα, τότε το ΑΕΠ των ΗΠΑ το 2008 θα ήταν 1,3 τρισ. με 2,3 τρισ. δολάρια υψηλότερο. Παρομοίως, αν είχε κλείσει το χάσμα μεταξύ της απόδοσης των μαύρων και Λατίνων μαθητών με τους λευκούς, καθώς και το χάσμα μεταξύ των χαμηλόμισθων με τους υπολοίπους, τότε το ΑΕΠ των ΗΠΑ θα ήταν κατά 310 - 525 δισ. δολ. και 400 - 670 δισ. δολ. μεγαλύτερο αντίστοιχα.

Υπάρχουν βέβαια και ελπιδοφόρα σημάδια, με τον πρόεδρο Ομπάμα να αναγνωρίζει την επείγουσα ανάγκη επένδυσης για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού επιπέδου. Παράλληλα, με την πτώση της Wall Street, όλο και περισσότεροι μορφωμένοι νέοι θέλουν να δοκιμάσουν στη διδασκαλία. Η Γουέντι Κοπ, ιδρύτρια του οργανισμού «Teach for America» αναφέρει ότι οι αιτήσεις των αποφοίτων κολεγίου για θέσεις διδασκαλίας το 2010 έχουν αυξηθεί 40%. Ως έναν βαθμό, αυτό οφείλεται στην έλλειψη εργασίας οπουδήποτε αλλού. Από την άλλη, μπορεί να ερμηνευτεί και ως μία ανταπόκριση των μαθητών στην έκκληση για την επίλυση του προβλήματος, που η κυρία Κοπ πιστεύει ότι «η γενιά μας μπορεί να λύσει». Μακάρι να είναι έτσι, διότι, σήμερα, δεν είμαστε ένα έθνος που κινδυνεύει εκπαιδευτικά. Είμαστε ένα έθνος σε παρακμή και η γύμνια μας είμαι εμφανής.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_23/04/2009_311808

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Ανορθόγραφη «τροχοπαίδι» στα Πανεπιστήμια

Είναι τουλάχιστον παράδοξο για έναν καθηγητή πανεπιστημίου, που πλέον έχει ξεφύγει από τη διόρθωση των ορθογραφικών λαθών –τυπικά αυτό το κάνει ο δάσκαλος του σχολείου–, να διαβάζει σε γραπτό φοιτητή του για το... «τροχοπαίδι». Και όμως συνέβη στη Φιλοσοφική Αθηνών: ο φοιτητής στις εξετάσεις ήθελε να μιλήσει για την «τροχοπέδη», αλλά οι γραμματικές του ελλείψεις τον... φρέναραν οδηγώντας τον στο «παιδί του τροχού», δηλαδή το «τροχοπαίδι»!

Ολο και συχνότερα απασχολεί τους πανεπιστημιακούς το φαινόμενο των ακραίων ορθογραφικών λαθών από φοιτητές. Και είναι τόσο οικτρή η κατάσταση, που διδάσκοντες αναγκάζονται να απορρίπτουν γραπτά εξαιτίας των ορθογραφικών τους λαθών.

Το φαινόμενο αποτυπώνει το πρόβλημα της ελληνικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης, όπου οι μαθητές προβιβάζονται στις τάξεις από... ανία, με σημαντικές ελλείψεις και ουδείς ενδιαφέρεται για τις ουσιαστικές βάσεις που έχει κάθε παιδί. Ετσι, είναι πια αργά όταν φτάνουν στο πανεπιστήμιο, μέσα από το σύστημα εισαγωγής το οποίο επιτρέπει ένας υποψήφιος να ξεκινήσει για τη Νομική και να βρεθεί στην Κοινωνική Θεολογία.

Δραστική αντιμετώπιση

«Τα ορθογραφικά λάθη είναι πολύ συχνά. Υπάρχουν γραπτά ανορθόγραφα σε βαθμό κακουργήματος. Οι φοιτητές, επίσης, δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν τα σημεία στίξεως, δεν βάζουν τελείες, η άνω τελεία έχει καταργηθεί», λέει στην «Κ» ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νάσος Βαγενάς.

«Αυτό το λάθος με την τροχοπέδη που μου αναφέρετε είναι μια ενδεικτική λεπτομέρεια της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ελληνική παιδεία. Δεν είμαι οπαδός της θεωρίας της “παλιάς καλής εποχής”, αλλά πιστεύω ότι η κατάσταση σήμερα χρειάζεται δραστική αντιμετώπιση», παρατηρεί ο ίδιος.

Ο έγκριτος πανεπιστημιακός είναι μεταξύ εκείνων που δεν προάγουν τους φοιτητές τους (ακόμη κι αν έχουν απαντήσεις επαρκείς, για τουλάχιστον τη βαθμολογική βάση) εάν το γραπτό έχει εξόφθαλμα ορθογραφικά λάθη. «Τους ζητώ να έλθουν στην επόμενη εξέταση στο γραφείο μου, όπου τους υπαγορεύω ένα κείμενο μιας σελίδας. Εάν δεν κάνουν ορθογραφικά λάθη, τότε τους βαθμολογώ με τον βαθμό που άξιζε το γραπτό της πρώτης εξέτασης», εξηγεί.

Στο σχολείο το πρόβλημα

Το πρόβλημα φυσικά εστιάζεται στην υποχρεωτική εκπαίδευση. «Απαιτείται ριζική αναμόρφωση του ελληνικού σχολείου», λέει ο καθηγητής κ. Βαγενάς. «Δυστυχώς, όσο και εάν αυτό θεωρείται αυτονόητο, τίποτε δεν γίνεται. Ολες οι κυβερνητικές διακηρύξεις περί προτεραιότητας της εκπαίδευσης αποδεικνύονται κενές περιεχομένου.

Οι 18χρονοι αποφοιτούν από το λύκειο με ελλιπέστατες εγκύκλιες γνώσεις και πολλοί από αυτούς εισάγονται σε σχολές που τους είναι αδιάφορες. Δυστυχώς, η αύξηση των θέσεων στα ΑΕΙ δεν είναι ουσιαστική όταν η εισαγωγή των υποψηφίων γίνεται με τρόπο ανορθολογικό, τη στιγμή μάλιστα που τα ιδρύματα δεν έχουν το προσωπικό και τις υποδομές να δεχθούν τόσο πολλούς φοιτητές», καταλήγει ο κ. Βαγενάς.

Τα greeklish τα έχουν καταστρέψει όλα

«Εισάγονται στο πανεπιστήμιο έχοντας μία φωτογραφική εικόνα της ύλης, την οποία παπαγαλίζουν για τις εξετάσεις», αναφέρει στην «Κ» η αναπληρώτρια καθηγήτρια της Νομικής Αθηνών, και γραμματέας της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών κ. Ευγενία Μπουρνόβα. «Ελάχιστοι πλέον ενδιαφέρονται για την ορθογραφία και τους γραμματικούς κανόνες. Τα greeklish τα έχουν καταστρέψει όλα αυτά», συνεχίζει. Μάλιστα, θυμάται ότι είχε προβληματιστεί ιδιαίτερα με ένα γραπτό φοιτητή της, ο οποίος αναφερόταν στην ... ‹«Εβια». Πρόκειται φυσικά για το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της χώρας, την Εύβοια. «Στις θετικές σχολές το πρόβλημα είναι πολύ πιο έντονο. Είχα κάποτε μία συνεργάτιδα, η οποία μάλιστα είχε εισαχθεί από τους πρώτους σε υψηλόβαθμη σχολή πληροφορικής και σε mail της με ρωτούσε : ”Τί ώρα να έλθο;”»

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_100032_16/04/2009_311284

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Η Ελλάδα στην 55η θέση για την ετοιμότητα στη χρήση ΤΠΕ

Μεγάλες αδυναμίες εμφανίζει η χώρα μας στην αφομοίωση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών για το οικονομικό και κοινωνικό όφελος. Σύμφωνα με το δείκτη Networked Readiness Index 2008 - 2009 rankings του World Economic Forum, η Ελλάδα το 2008 ανέβηκε κατά 1 θέση και κατέχει την 55η θέση μεταξύ 134 χωρών, ενώ το 2007 κατείχε την 56η θέση μεταξύ 127 χωρών.

Η Δανία και η Σουηδία για άλλη μία φορά πρωτοστατούν. Ακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής που έχουν ανέβει κατά μία θέση, επιβεβαιώνοντας κατά συνέπεια την υπεροχή των ΗΠΑ στη δικτυωμένη ετοιμότητα παρά το γεγονός της οικονομικής κρίσης. Η Σιγκαπούρη βρίσκεται στην 4η θέση, η Ελβετία στην 5η θέση και οι άλλες σκανδιναβικές χώρες μαζί με τις Κάτω Χώρες και τον Καναδά ολοκληρώνουν την πρώτη δεκάδα.

  • Σύμφωνα με την έκθεση του World Economic Forum, οι σωστά δομημένες βασικές αρχές εκπαίδευσης και τα υψηλά επίπεδα της τεχνολογικής ετοιμότητας και της καινοτομίας αποτελούν προϋποθέσεις ανάπτυξης που απαιτούνται για να ξεπεραστεί η τρέχουσα οικονομική κρίση.

Η έκθεση συντάσσεται από το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ σε συνεργασία με την INSEAD, κύρια διεθνής Οικονομική Σχολή. «Σύμφωνα με τη μέχρι τώρα πορεία των πιο δικτυωμένων χωρών στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των σκανδιναβικών χωρών, της Σιγκαπούρης και των Ηνωμένων Πολιτειών, η ανάπτυξή τους οφείλεται στη συνεπή εστίαση των συγκεκριμένων κρατών στο ικανό σύστημα εκπαίδευσης, στην καινοτομία και στην ευρεία πρόσβαση των πολιτών στην τεχνολογία», τονίζει η Ιrene Mia, Senior Economist of the Global Competitiveness Network at the World Economic Forum.

  • Οι Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) φέρουν την επανάσταση όλο και περισσότερο στις διαδικασίες παραγωγής, πρόσβαση στις αγορές, και πηγές πληροφοριών μαζί με τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
  • Ασκούν επίσης, επίδραση στην κυβερνητική αποδοτικότητα, ενθαρρύνοντας τη διαφάνεια και την καλύτερη επικοινωνία των κρατικών υπηρεσιών με τους πολίτες. Μεταξύ αυτών των νέων τεχνολογιών, η κινητή τηλεφωνία αποτελεί σημαντικό παράγοντα προόδου ειδικά σε χώρες με χαμηλό επίπεδο υποδομών.

Η φετινή έκθεση έχει τονίσει τη σημασία των ΤΠΕ στην ανταγωνιστικότητα των κρατών, στις στρατηγικές ανάπτυξης τους καθώς και ότι, οι ΤΠΕ αποτελούν ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τους ιθύνοντες και την κοινωνία ώστε να παρακολουθούν την εθνική πρόοδο και τα παραδείγματα καλύτερων πρακτικών και πολιτικών δικτυωμένης ετοιμότητας.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_03/04/2009_273837

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Οι τιμωρίες δεν διδάσκουν τίποτα στα άτακτα παιδιά



Η συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί να
βελτιωθεί- το έχουν αποδείξει πενήντα χρόνια ερευνών. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι οι γονείς πρέπει να κάνουν έναν καθημερινό αγώνα δρόμου για να αποκτήσουν τα παιδιά καλούς και σωστούς τρόπους.
Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να σας πιάνει πανικός αν το δωμάτιό του θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο...

Φυσικά εάν οι γονείς δουν το παιδί τους να περνάει ώρες μπροστά στο παράθυρό του με μια στολή παραλλαγής, φορώντας τη μάσκα του θλιμμένου κλόουν και κρατώντας ένα αεροβόλο με το οποίο να σημαδεύει τους γείτονες, είναι απολύτως λογικό να σκεφτούν ότι πρέπει να κάνουν κάτι και γρήγορα. Για πολλές συμπεριφορές ή συνήθειες των παιδιών, όμως, δεν χρειάζεται να σημάνει ο οικογενειακός συναγερμόςακόμη κι αν αυτές είναι ενοχλητικές. Το πιπίλισμα του αντίχειρα, για παράδειγμα, είναι μια συνήθεια που έχουν πάρα πολλά παιδιά έως τα πέντε τους χρόνια. Από εκείνη την ηλικία το φαινόμενο αρχίζει να εξασθενεί. Εάν λοιπόν ο οδοντίατρος δεν σας πει ότι πρέπει να κάνετε κάτι, μπορείτε να αφήσετε το παιδί σας να πιπιλάει το δάχτυλό του. Η ίδια αρχή ισχύει για το τραύλισμα. Περίπου το 5% των παιδιών τραυλίζουν κάποια περίοδο ανάμεσα στα 2 και τα 5 τους χρόνια. Οι γονείς ανησυχούν όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80% αυτά τα παιδιά σταματούν να τραυλίζουν μετά τα έξι τους χρόνια.

Οι συμπεριφορές. Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνονται πολλές μορφές συμπεριφοράς που από τους γονείς κρίνονται ενοχλητικές ή απαράδεκτες. Περίπου τα μισά παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών δεν μπορούν να καθήσουν ήσυχα όπως θα ήθελαν οι ενήλικοι και άλλα τόσα κλαψουρίζουν τόσο πολύ ώστε οι γονείς τους το θεωρούν πρόβλημα. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτές οι ενοχλητικές συμπεριφορές εξασθενούν με την ηλικία. Με την ίδια ανησυχία αντιμετωπίζουν οι γονείς τα ψέματα που λένε τα παιδιά στην ηλικία των 10 και 11 ετών ή όταν στην εφηβεία κλέβουν καμιά σοκολάτα από το περίπτερο ή κάνουν κάποια πράξη βανδαλισμού (τα μισά αγόρια και ένα στα τρία κορίτσια). Για τα περισσότερα παιδιά, όμως, αυτά δεν είναι προβλήματα που συνεχίζονται στο μέλλον.

Η αντίδραση. Πολλοί γονείς αντιδρούν σε αυτές τις περιπτώσεις τιμωρώντας τα παιδιά τους. Και το κάνουν για διάφορους λόγους: για να διδάξουν στα παιδιά το σωστό και το λάθος, για να ικανοποιήσουν το αίσθημα δικαιοσύνης ή για να αποδείξουν την εξουσία τους. Φυσικά, δεν μπορεί να μην υπάρξουν επιπτώσεις για ένα παιδί που χαρακώνει το αυτοκίνητο του γείτονα. Έχει αποδειχθεί όμως ότι η τιμωρία δεν αλλάζει τη συμπεριφορά των παιδιών. Ειδικά, όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται πιο ανεξάρτητα και περισσότερο ικανά να διεκδικούν, τόσο οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να δώσουν απάντηση σε ένα ερώτημα: υ πάρχει λόγος να θέσω όρια εδώ; Ας φανταστούμε για παράδειγμα ένα ακατάστατο δωμάτιο- μια «αιτία πολέμου» ανάμεσα σε γονείς και παιδιά σε πάρα πολλά σπίτια. Αν το ακατάστατο δωμάτιο συνοδεύεται από μιαν ανάλογη συμπεριφορά όσον αφορά τόσο την προσωπική εμφάνιση όσο και τα μαθήματα του σχολείου, τότε η παρέμβαση είναι απαραίτητη. Διαφορετικά, θέστε στον εαυτό σας το εξής ερώτημα: πόσα δωμάτια ενηλίκων θυμίζουν το βομβαρδισμένο τοπίο ενός εφηβικού δωματίου; Είναι βέβαιο ότι θα δυσκολευτείτε να βρείτε έστω και ένα. Ο Άλαν Κάζντιν είναι καθηγητής Ψυχολογίας και Παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και διευθυντής του Κέντρου Γονικής και Παιδικής Κλινικής Αγωγής στο ίδιο πανεπιστήμιο
Πώς αντιμετωπίζεται ένας «μικρός τύραννος»;

Η ΤΙΜΩΡΙΑ
● Έρευνες έχουν δείξει ότι με την τιμωρία δεν διορθώνεται η κακή συμπεριφορά του παιδιού ● Με την τιμωρία το παιδί δεν μαθαίνει τι να κάνει και σπανίως μαθαίνει τι να μην κάνει Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ
● Δεν είναι βέβαιο ότι με τη συζήτηση βελτιώνεται η συμπεριφορά του παιδιού.

Ωστόσο, με τη συζήτηση το παιδί:

α. βελτιώνει τις γλωσσικές δεξιότητές του β. αναπτύσσει τις ικανότητές του στη λογική σκέψη γ. αυξάνει τις πιθανότητες να συζητά στην εφηβεία με τους γονείς πράγματα που το απασχολούν Ο ΕΠΑΙΝΟΣ
● Η έστω και μικρή βελτίωση της συμπεριφοράς πρέπει να αναγνωρίζεται από τον γονέα είτε λεκτικά είτε με ένα μικρό «δώρο» (π.χ. να του χαρίσετε 15 λεπτά πριν πάει για ύπνο)

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
● «Θα σου απαγορεύσω να κάνεις κάτι. Για να δούμε; Μπορείς να παραμείνεις ήρεμος;».

● Αλλάξτε ρόλους. Πολλά παιδιά διασκεδάζουν παίζοντας τους γονείς και λέγοντας «όχι» στον γονέα που υποδύεται το παιδί
Χρειάζεται ηρεμία και υπομονή

Γιατί να κινήσετε γη και ουρανό για να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα που θα διορθωθεί από μόνο του; Αυτή η προσέγγιση, ωστόσο, απαιτεί αρκετή δόση ηρεμίας, πειθαρχίας και υπομονής από τους γονείς. Ακόμη και αυτοί οι γονείς, όμως, που θυμίζουν μοναχούς του Ζεν, πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι μια συνήθεια που εγκαταλείπει ένα παιδί με τον καιρό είναι πιθανό να επιστρέψει και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό από ποτέ. Παρ΄ ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η κακή συμπεριφορά δεν ήρθε για να μείνει, δικαίως κάποιοι γονείς μπορεί να ανησυχήσουν. Είναι φυσιολογικό για ένα 4χρονο παιδί να κλέψει ένα γλειφιτζούρι- τι συμβαίνει όμως όταν κλέβει γλειφιτζούρια ένας 12χρονος; Σε αυτήν την περίπτωση, μάλλον πρέπει να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού.