Λουκάς Αξελός
Εγκώμιο της Σκιάς
Τα γηρατειά (αυτό τ’ όνομα της δίνουν οι άλλοι)
μπορεί της ευτυχίας μας να ’ναι ο χρόνος.
Το ζώο έχει πεθάνει ή σχεδόν πεθάνει.
Ζω μες σε φόρμες άδηλες και φωτερές
που δεν ειν’ ακόμα το σκοτάδι.
Το Μπουένος Άιρες
που άλλοτε ξέφτιζε σε προάστια
κατά τον κάμπο τον απέραντο
ξανάχει γίνει η Ρεκολέτα, το Ρετίρο
οι θολοί δρόμοι του έντεκα
και τα παλιά σαραβαλόσπιτα
που ακόμα τα λέμε ο Νότος.
Πάντα ήταν παραπανίσια τα πράγματα στη ζωή μου•
τα μάτια γούρλωσε ο Δημόκριτος απ’ τ’ Άβδηρα για να σκεφτεί• ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ