Κοινωνίες ελεύθερες από ναρκωτικά ή με ελεύθερα ναρκωτικά;

ΗΛΙΑΣ ΜΙΧΑΛΑΡΕΑΣ*

Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα Κατά των Ναρκωτικών (26/6/2019) δημοσιεύουμε ξανά το άρθρο του Ηλία Μιχαλαρέα (Δρ. Ψυχολογίας- Δρ. Γεωγραφίας. Επιστημονικά Υπεύθυνος Μονάδας Απεξάρτησης «Διάπλους» της Ψυχιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας) με τίτλο «Κοινωνίες ελεύθερες από ναρκωτικά ή με ελεύθερα ναρκωτικά;».

Επίσης, μπορείτε να διαβάσετε την ανάλυση του Ηλία Μιχαλαρέα για τους λεγόμενους Χώρους Εποπτευόμενης Χρήσης ναρκωτικών: «Shooting rooms» ή «χώροι τρυπήματος» – Ο «σκουπιδοτενεκές της ανθρωπιάς μας».

***                                                

Κοινωνίες ελεύθερες από ναρκωτικά ή με ελεύθερα ναρκωτικά;
Τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια για να αλλάξει η παγκόσμια στάση απέναντι στην χρήση ναρκωτικών ουσιών. Βασικός σκοπός αυτής της προσπάθειας είναι να απελευθερωθεί η χρήση και σε ορισμένες περιπτώσεις και η καλλιέργεια ψυχοτρόπων ουσιών (βλ. κάνναβη). 

 Επιστρατεύτηκαν λοιπόν, προσωπικότητες,δημοσιογράφοι,ειδικοί επιστήμονες, πρώην πρωθυπουργοί…. Όλοι αυτοί, προσπαθούν να μας πείσουν πως όσοι δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους είναι, οπισθοδρομικοί, αρτηριοσκληρωτικοί, βλάκες… και κυρίως μειοψηφία.  
Προφανώς, επειδή γνωρίζουν πως τα άτομα έχουν την τάση να προσαρμόζονται στις πλειοψηφίες  για περισσότερη βεβαιότητα και ασφάλεια.

• Δια μέσου του διαδικτύου και με όπλο την συντριπτική πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε, αντιστρέφουν την πραγματικότητα και επιλέγουν ή παραποιούν τις πληροφορίες.

   Πριν ένα περίπου χρόνο, ο πρώην Γ.Γ του Ο.Η.Ε Κόφι Αννάν, παρενεύει με τη μορφή άρθρου στο περιοδικό Spiegel, εκφράζοντας την ευχή να δοθεί η ευκαιρία στον κόσμο να αλλάξει γραμμή πλεύσης, με προορισμό την νομιμοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Ο πρώην Γ.Γ εξέφραζε ουσιαστικά την πίστη του ότι με αυτό τον τρόπο θα αντιμετωπιστεί καλύτερα η μάστιγα της παράγωγης, διακίνησης και χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών.

    Ο Κόφι Αννάν, είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τις Πολιτικέςτων Ναρκωτικών ( GCPD ). Ιδρυτικό μέλος της 25μελούς αυτής Διεθνούς Επιτροπής, που ιδρύθηκε το 2011, είναι και ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ο πρώην πρόεδρος της Κολομβίας Cesar Gaviria, ο πρώην πρόεδρος του Μεξικού  Ernesto Zedillo….

    Σκοπός της επιτροπής είναι – μεταξύ άλλων – να επηρεάσει την πολιτική του Ο.Η.Ε και άλλων Διεθνών Φορέων, προς την κατεύθυνση της νομιμοποίησης των ναρκωτικών. Για τον λόγο αυτό άλλωστε, τόσο τα μέλη της όσο και οι υποστηριχτές της  προσποιούνται πως αγνοούν τα επιστημονικά συμπεράσματα Διεθνών Οργανισμών όπως είναι η Διεθνής Επιτροπήτου Ο.Η.Ε για τον έλεγχο των ναρκωτικών ( INCB ) ή το Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας ( ΕΚΠΝΤ ) για την κατάσταση του προβλήματος των ναρκωτικών στην Ε.Ε και στην Νορβηγία.

    Το INCB συνεργάζεται με το Γραφείο για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα του Ο.Η.Ε, καθώς και με τα άλλα Διεθνή Όργανα που ασχολούνται με τον έλεγχο των ναρκωτικών.

    Οι αρμοδιότητες του INCB καθορίζονται από τις ακόλουθες συμβάσεις :

    Την Ενιαία Σύμβαση για τα Ναρκωτικά του 1961, όπως αυτή έχει τροποποιηθεί με το πρωτόκολλο του 1972
    Την Σύμβαση για τις Ψυχοτρόπες Ουσίες του 1971
    Την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών Κατά της παράνομης Διακίνησης Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών του 1988

      Σύμφωνα με τις Διεθνής Συμβάσεις για τα ναρκωτικά, το INCB, υποχρεούται να παρουσιάζει ετήσια έκθεση γύρω από το έργο του. Από το 1993 το ΚΕΘΕΑ, παρουσιάζει στην Ελλάδα την Έκθεση του INCB. (1)

   Ανεξάρτητα από το εάν « φουμάρει και ο Κόφι Αννάν τσιγαριλίκι», όπως διερωτάται ρητορικά ο Στέλιος Κούλογλου σε άρθρο του που απευθύνεται στο Ριζοσπάστη, οι απόψεις του πρώην  Γ.Γ του Ο.Η.Ε, είναι προσωπικές μεν, σεβαστές δε.

   Σημαντικότερα όμως, είναι τα συμπεράσματα των ΔιεθνώνΟργανισμών όπως είναι η INCB του Ο.Η.Ε και το ΕΚΠΝΤ της Ε.Ε. Τα συμπεράσματα αυτά είναι σημαντικά για πολλούς λόγους. Δύο εξ αυτών είναι οι εξής :

    Αναδεικνύουν με αυστηρά επιστημονικό τρόπο την πραγματικότητα της παραγωγής, διακίνησης, και χρήσης των ναρκωτικών.
    Αναδεικνύουν την επικινδυνότητα και επιπολαιότητα που χαρακτηρίζει τις απόψεις της απελευθέρωσης της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.

   Τι δεν είδαν, τι δεν βλέπουν, τι δεν άκουσαν, τι δεν ακούν οι υποστηρικτές της απελευθέρωσης των ναρκωτικών; Ποια είναι τα συμπεράσματα των Διεθνών Οργανισμών που υποκρίνονται πως αγνοούν; Για να έχουμε μια εικόνα αυτής της κατάστασης, σταχυολογήσαμε ορισμένα από αυτά.

Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών (INCB) του Ο.Η.Ε, 2008.

• «Παρουσιάζεται αύξηση της χρήσης ηρωίνης και οπιοειδών, στην Ολλανδία ειδικά στις νεότερες ηλικίες (…) Η νομιμοποίηση της κάνναβης αποτελεί μέγα ιστορικό λάθος. Οι υποστηρικτές της νομιμοποίησης προωθούν τους στόχους τους μέσα από επιθετικές, καλά χρηματοδοτούμενες εκστρατείες και με το πάθος του ιεραπόστολου. Η αλήθεια είναι ότι η κατάχρηση, δημιουργεί προβλήματα για τους χρήστες, για το άμεσο περιβάλλον τους και τελικά για ολόκληρη την κοινωνία.»

Ετήσια Έκθεση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ) για την Κατάσταση του Προβλήματος των Ναρκωτικών στην Ε.Ε και την Νορβηγία, 2004.

• «Το 1998 καταγραφόταν ο αριθμός των νεαρών χρηστών κάνναβης σε Ολλανδία, Φινλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, να βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, με το υψηλότερο ποσοστό χρηστών κάνναβης σε καθημερινή βάση να καταγράφεται στην Ολλανδία (80%). Υψηλά είναι  και τα ποσοστά στους μαθητές. Όσο νεαρότερη είναι η ηλικία πρώτης χρήσης τόσο υψηλότερος είναι ο κίνδυνος προβληματικής χρήσης στο μέλλον.»

Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών (INCB) του Ο.Η.Ε, 2005.

«Το 2004, η Ολλανδική κυβέρνηση αναγνώριζε ότι τα «coffeshops» δεν είναι άμοιρα ευθυνών για την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών και ανακοίνωνε ότι σκόπευε να μειώσει των αριθμό των «coffeshops» που βρίσκονται κοντά σε σχολεία. Την ίδια στιγμή το Άμστερνταμ έχει εξελιχθεί σε κέντρο του διεθνούς εμπορείου ναρκωτικών και από τις πρώτες πόλεις σε εγκληματικότητα στον κόσμο.

Το Ολλανδικό Υπουργείο Υγείας, σε ειδική έκθεση επισημαίνει ότι το πείραμα βρίσκεται αντιμέτωπο με σοβαρά αρνητικά αποτελέσματα και έτσι οι αρχές εξετάζουν ακόμη και την κατάργηση του.»

Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών (INCB) του O.H.E, 2008.

• «Η κάνναβη σχετίζεται με ένα αυξημένο αριθμό επειγόντων εισαγωγών σε νοσοκομεία, η χρήση της συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ψυχωσικών διαταραχών και σχιζοφρένειας.»

Ετήσια Έκθεση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (EKΠNΤ) για την Κατάσταση του Προβλήματος των Ναρκωτικών στην Ε.Ε και την Νορβηγία, 2009.

• «Η συστηματική χρήση κάνναβης στην εφηβεία ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες στην ψυχική υγεία κατά την νεανική ηλικία, καθώς υπάρχουν ενδείξεις για αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης ψυχωσικών συμπτωμάτων ή διαταραχών, ο οποίος αυξάνεται ανάλογα με την συχνότητα χρήσης.»

Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών (INCB) του Ο.Η.Ε, 2001.

«Είναι σημαντικό το να μην συγχέεται το δικαίωμα στην θεραπεία χωρίς στιγματισμό με την νομιμοποίηση των ναρκωτικών ουσιών, η οποία ως πολιτική αποτελεί προσέγγιση υψηλού κινδύνου σε ένα περίπλοκο πρόβλημα…»

«Η αρχή που κυριαρχεί και στις τρείς Διεθνείς Συνθήκες για τον έλεγχο των ναρκωτικών ουσιών είναι ότι η χρήση των ναρκωτικών πρέπει να περιορισθεί μόνο σε επιστημονικούς και ιατρικούς σκοπούς…»

«Τα ναρκωτικά και οι άλλες ουσίες που διεγείρουν τον εγκέφαλο δεν αποτελούν καταναλωτικά αγαθά. Είναι απαραίτητο να υπάρξει αντίδραση σε κάθε προσπάθεια που μειώνει, υποβιβάζει, η ακόμα και αδιαφορεί απέναντι στην σοβαρότητα της κατάχρησης ουσιών αποκαλώντας την κατανάλωση.»

Ετήσια  Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών (INCB) του Ο.Η.Ε, 2007.

«Η θέση ότι η νομιμοποίηση ουσιών μπορεί  «να επιλύσει» το παγκόσμιο πρόβλημα των ναρκωτικών αγνοεί ιστορικά δεδομένα. Οι πρώτοι Διεθνής Έλεγχοι για τα ναρκωτικά, που εφαρμόστηκαν το 1912, βοήθησαν  να περιορισθεί η μάστιγα της οπιομανίας σε αρκετές Ασιατικές χώρες. Περίπου 60 χρόνια αργότερα η προσχώρηση  στην Σύμβαση  του 1971 για τις ψυχοτρόπεςουσίες συνέβαλε στο να ελαττωθεί σημαντικά η χρήση αυτών των ουσιών, η οποία δημιούργησε σοβαρά προβλήματα υγείας τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Με βάση αυτά και άλλα δεδομένα, προτάσεις για νομιμοποίηση της χρήσης παράνομων ναρκωτικών φαίνονται απλοϊκές και άστοχες…» 

Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών (INCB) του Ο.Η.Ε, 2017.

«Στις Η.Π.Α, σε συνέχεια της επιστημονικής και της ιατρικής αξιολόγησης που διεξήχθη από την Υπηρεσία Ελέγχου Τροφίμων και Φαρμάκων, με την συνεργασία του Εθνικού Ινστιτούτου για την χρήση Ναρκωτικών, η Υπηρεσία ανακοίνωσε το 2016:

    Η κάνναβη δεν πληροί επί του παρόντος τα κριτήρια αποδεκτής ιατρικής χρήσης της χώρας
    Δεν υπάρχει αποδοχή πως η χρήση της υπό ιατρική παρακολούθηση είναι ασφαλής
    Η ουσία παρουσιάζει υψηλές πιθανότητες κατάχρησης
    Επισημαίνεται η ανάγκη σαφούς και καλά μελετημένου συστήματος παραγωγής και διάθεσης της ουσίας, ώστε να αποτρέπεται η εκτροπή της, σε περίπτωση νομιμοποίησης της για ιατρικούς σκοπούς.
    Επισημαίνεται πως η ευελιξία που προσφέρουν οι Διεθνείς Συμβάσεις για τον έλεγχο των ναρκωτικών στα κράτη «έχει τα όρια της και δεν εκτείνεται μέχρι την ρύθμισή της χρήσης κάνναβης για μη ιατρικούς σκοπούς»
    Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με στοιχεία από πολιτείες των Η.Π.Α που νομιμοποίησαν την χρήση κάνναβης για μη ιατρικούς σκοπούς, καταγράφεται αύξηση της χρήσης της ουσίας

  Θα μπορούσαμε για πολύ ακόμα να επικαλούμαστε ανάλογες  αποφάσεις, αλλά δεν είναι εδώ το ζήτημα. Ο βασικός σκοπός των εμπνευστών της απελευθέρωσης της χρήσης ναρκωτικών είναι, να μην υπάρχουν στο μέλλον τέτοια συμπεράσματα. Θα πρέπει , δηλαδή, να ελέγχουν απόλυτα θεσμικούς και μη φορείς, την κοινή γνώμη,και εάν είναι  δυνατόν και τις προσωπικές απόψεις.Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε η Global Commission on Drug Policy (GCDP) ιδρυτικό μέλος της οποίας είναι, όπως είπαμε, ο Γ. Παπανδρέου και ο ΚόφιΑννάν.

• Στην χώρα μας, αυτοί που αντιστέκονται στις προσπάθειες άσκησης ενός απόλυτου κοινωνικού ελέγχου και μιας ιδιότυπης καταστολής, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, μέσα από την απελευθέρωση της χρήσης των ναρκωτικών, αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία. 
• Στο ευρύ αντιναρκωτικό κίνημα,θα συναντηθούμε με συνδικαλιστικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς φορείς, με συλλόγους γονέων, με τις θεραπευτικές κοινότητες, με επιστημονικά σωματεία, με τους ευαισθητοποιημένους συμπολίτες μας, στην πάλη ενάντια στις συνθήκες που παράγουν και αναπαράγουν το κοινωνικό πρόβλημα των ναρκωτικών.

    Δελτία τύπου της Ετήσιας Έκθεσης της Διεθνούς Επιτροπής του Ο.Η.Ε (INCB) για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών εκδ. ΚΕ.Θ.Ε.Α., Αθήνα.

*O Ηλίας Μιχαλαρέας είναι Δρ. Ψυχολογίας- Δρ. Γεωγραφίας. Επιστημονικά Υπεύθυνος Μονάδας Απεξάρτησης «Διάπλους» της Ψυχιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας. 
===============

• Η νομιμοποίηση της φαρμακευτικής κάνναβης ως μία άλλη απόπειρα αποπροσανατολισμού

Μιχάλης Μπλέτσας: Το μέλλον είναι στην τεχνολογία όσο λάδι και αν παράγουμε

Ο διευθυντής πληροφορικής του ΜΙΤ Μιχάλης Μπλέτσας σε μια εκ βαθέων συζήτηση μιλά για όλους και για όλα. Την πολιτική και τα αίτια της κρίσης, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα, το θεσμικό κενό που χαντακώνει την Ελλάδα και αποτρέπει επενδύσεις, την 4η Βιομηχανική επανάσταση και την επόμενη μέρα της χώρας μας. Μια συνέντευξη που ανοίγει παράθυρο στο μέλλον μας…
«Το μεγάλο διακύβευμα είναι να γίνουμε μια κανονική δυτική χώρα με θεσμούς για να μην έχουμε τα ίδια προβλήματα συνεχώς» υποστηρίζει ο διευθυντής Πληροφορικής στο Media Lab του MIT, μιλώντας στον Φιλελεύθερο και σημείωσε ότι «υπήρξε κατασπατάληση των κεφαλαίων που εξασφάλισε η είσοδός μας στο ευρώ».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ελληνική κρίση είναι αποτέλεσμα δύο αιτιών. Αφενός έχουμε το δομικό πρόβλημα ότι η ελληνική οικονομία ήταν μια οικονομία χαμηλής παραγωγικότητας με διαρθρωτικά προβλήματα. Αφετέρου, σε αυτό το στραβό κλήμα ήρθε να προστεθεί και ένας πολύ πεινασμένος γάιδαρος, ο οποίος λεγόταν δημοσιονομικός εκτροχιασμός
«Όσο λάδι και να βγάλεις, σε σχέση με αυτούς που παράγουν εκατομμύρια τσιπάκια υπάρχει ένα ζήτημα», λέει δίχως ίχνος αστεϊσμού ο Μιχάλης Μπλέτσας, σε μια προσπάθεια να περιγράψει τις αιτίες που η Ελλάδα οδηγήθηκε στην κρίση.
Και συνεχίζει με αναφορές στο άσυλο και την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια λέγοντας ότι «δεδομένης της παραβατικότητας, που αποτελεί πια κανόνα στα ελληνικά πανεπιστήμια, θα έπρεπε να υπάρχουν παραρτήματα αστυνομικών τμημάτων μέσα στα πανεπιστήμια» σημειώνοντας ταυτόχρονα  ότι το άσυλο αποτελεί προσβολή για το δημοκρατικό πολίτευμα.
Τέλος μιλά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα και δηλώνει ότι «από τη μια πλευρά έχουμε έναν πολύ μορφωμένο, μετριοπαθή πολιτικό, έναν σκεπτόμενο άνθρωπο. Και από την άλλη έναν πρώην πρόεδρο δεκαπενταμελούς, καιροσκόπο, χωρίς κανένα όραμα, ο οποίος καβάλησε ένα συγκυριακό κύμα που πίστευε ότι θα διατηρηθεί για πολύ καιρό, χωρίς κανένα σχέδιο».
«Ο κ. Τσίπρας» τονίζει «δεν μπόρεσε ούτε τον ρόλο του αντιμνημονιακού να παίξει σωστά, γιατί για να το κάνεις πρέπει να καταλαβαίνεις και πέντε πράγματα». 
Συνέντευξη στον Γιάννη Παλιούρη
-O κόσμος αλλάζει ταχύτατα λόγω της υιοθέτησης σύγχρονων τεχνολογιών. Ωστόσο, δύο πρόσφατες έρευνες από τον ΟΟΣΑ και την ΕΥ, δείχνουν ότι η Ελλάδα μένει πίσω. Κινδυνεύουμε να χάσουμε και αυτό το τρένο ή θα προλάβουμε έστω και το τελευταίο βαγόνι;
Δυστυχώς έχουμε παράδοση να χάνουμε τα τρένα. Απαιτείται συνδυασμένη προσπάθεια στα πρότυπα της Εσθονίας, που από το τίποτα έχει βρεθεί πλέον στην πρωτοπορία των τεχνολογικών εφαρμογών, ειδικά στη Δημόσια Διοίκηση. Το ελπιδοφόρο είναι ότι υπάρχουν νησίδες αριστείας και καινοτομίας στη χώρα.
Πρόκειται για μια στρατηγική επιλογή που συνίσταται στο εξής δίλημμα: θα επιδοτήσουμε την τεχνολογία ή θα επιδοτήσουμε τα «σίγουρα»; Συνήθως επιλέγουμε το δεύτερο. Είναι ζήτημα που έχει να κάνει με το γενικότερο πρόβλημα των επενδύσεων στη χώρα μας.
-Μιλάμε για την τροχοπέδη που θέτει η υψηλή φορολογία στην έλευση επενδύσεων;
Όλοι έτσι νομίζουν, αλλά όχι. Τα επιχειρηματικά κεφάλαια που θέλουν να επενδύσουν στην τεχνολογία, συνήθως επιλέγουν εταιρείες που έχουν τη νομική έδρα τους σε κάποια άλλη χώρα. Και αυτό γιατί το βασικό πρόβλημα είναι ο ρυθμός απόδοσης δικαιοσύνης. Όταν μια εταιρεία έχει κάποια νομική διένεξη, κάτι που συμβαίνει συχνά στο επιχειρείν, θέλει να λύσει αυτή τη διένεξη γρήγορα, σε κάποιο μέρος όπου το Δίκαιο είναι προβλέψιμο. Από τη στιγμή που ακόμα και μια απλή αστική διαφορά στην Ελλάδα μπορεί να πάρει και 5 χρόνια για να λυθεί, μην περιμένουμε να έρθουν λεφτά.
-Έχετε καταλήξει στις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση;
Η ελληνική κρίση είναι αποτέλεσμα δύο αιτιών. Αφενός έχουμε το δομικό πρόβλημα ότι η ελληνική οικονομία ήταν μια οικονομία χαμηλής παραγωγικότητας με διαρθρωτικά προβλήματα, η οποία δεν μπορούσε να υποστηρίξει ένα βιοτικό επίπεδο που αντιστοιχούσε στις πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Όσο λάδι και να βγάλεις, σε σχέση με τα εκατομμύρια τσιπάκια που παράγουν άλλοι υπάρχει ένα ζήτημα.
Αφετέρου, σε αυτό το στραβό κλήμα ήρθε να προστεθεί και ένας πολύ πεινασμένος γάιδαρος, ο οποίος λεγόταν δημοσιονομικός εκτροχιασμός. Ειδικά από το 2007 τα έξοδα του ελληνικού Δημοσίου εκτινάχθηκαν την ίδια στιγμή που τα φορολογικά έσοδα έμειναν σταθερά ή μειώθηκαν. Σε μια χώρα που βασίζεται σε δανεικά, αυτό είναι θανάσιμο, αφού χάνεις αμέσως την αξιοπιστία σου. Έτσι, ο γάιδαρος έφαγε το στραβό κλήμα.
- Έχουμε καταλάβει τι συνέβη;
Όχι, δεν νομίζω, αν είχαμε καταλάβει θα είχαμε βγει από τα μνημόνια, όπως οι υπόλοιπες χώρες που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση. Θα ήταν ευχής έργον κάποιοι να είχαν πει την αλήθεια και να είχαν αναλάβει τις ευθύνες τους πολύ πιο νωρίς. Η είσοδός μας στο ευρώ μας έδωσε πρόσβαση σε φθηνό χρήμα με το οποίο θα μπορούσαμε να τακτοποιήσουμε παλιά χρέη, αλλά και να επενδύσουμε παραγωγικά. Εμείς τα φάγαμε στην κατανάλωση, τα κάναμε συντάξεις και κατανάλωση.
- Γιατί, όμως, συνέβη αυτό;
Το βασικό πρόβλημα είναι το θεσμικό μας πλαίσιο ή για την ακρίβεια η απουσία του. Κανένας δεν ξέρει τι του ξημερώνει, τα πάντα αλλάζουν… έτσι. Ακόμα και αυτό που λέμε «διαπλοκή» δεν είναι παρά μια κάλυψη στο κενό αυτό. Ο πολίτης ξέρει ότι δεν μπορεί να βασιστεί στους θεσμούς για να κάνει τη δουλειά του και έτσι επιλέγει να βασιστεί σε… προσωπικές σχέσεις. Αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα πλέον. Να γίνουμε μια κανονική δυτική χώρα με θεσμούς για να μην έχουμε τα ίδια προβλήματα συνεχώς.
Επιπλέον, είμαστε μια κοινωνία που πέρασε γρήγορα από τη φτώχεια και την υπανάπτυξη στο κλαμπ των πιο αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη. Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς κάτι τέτοιο.
Φυσικά υπάρχει και η νοοτροπία που θέλει ένα κράτος ρυθμιστή, που απαγορεύει τα πάντα εκτός από αυτά που επιτρέπονται… ρητώς. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το άρθρο 16, το οποίο δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο…

«Το άσυλο είναι προσβολή για το πολίτευμα»

- Το άρθρο 16, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και το άσυλο είναι μια τεράστια συζήτηση που κρατά χρόνια… 
Το άσυλο έπρεπε να έχει καταργηθεί χθες. Δεδομένης της παραβατικότητας, που αποτελεί πια κανόνα στα ελληνικά πανεπιστήμια, θα έπρεπε να υπάρχουν παραρτήματα αστυνομικών τμημάτων μέσα στα πανεπιστήμια. Παράδειγμα το ΑΠΘ και το ΕΜΠ, που έχουν μετατραπεί σε άντρο διακίνησης ναρκωτικών και μπαχαλάκηδων, αντίστοιχα. Το άσυλο είναι προσβολή για το πολίτευμα. Είναι σαν να λέμε ότι έξω υπάρχει χούντα.
Όσον αφορά το άρθρο 16, είμαι ξεκάθαρα υπέρ της αναθεώρησης. Γιατί να έχεις ιδιωτικά σχολεία και να απαγορεύεις τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Γιατί να εμποδίζεις τους ανθρώπους που φοιτούν σε αυτά; Η δουλειά της όποιας κυβέρνησης, ανεξαρτήτως πού στέκεται ιδεολογικά, είναι να φροντίζει για τα πανεπιστήμια που είναι ανοικτά σε όλους, όχι να εμποδίζει τα υπόλοιπα.
- Πάντως, είχαν γίνει κάποιες προσπάθειες στο παρελθόν… 
Υπήρξε ο νόμος Διαμαντοπούλου, αλλά η αστυνομία ποτέ δεν τον εφάρμοσε. Η αστυνομία πρέπει να επεμβαίνει άμεσα και αυτεπάγγελτα όταν γίνονται παρανομίες. Αυτά τα φαινόμενα που μπαίνουν τριάντα άτομα μέσα στη Σύγκλητο και δέρνουν καθηγητές, δεν γίνονται πουθενά στον κόσμο. Το ελπιδοφόρο είναι ότι οι ίδιοι οι φοιτητές δεν ανέχονται πια αυτά τα φαινόμενα. Στην πλειονότητά τους ζητάνε ένα ανοιχτό πανεπιστήμιο που λειτουργεί.
- Μεγάλη συζήτηση γίνεται και για την αριστεία… 
Το επίπεδο των φοιτητών, δυστυχώς, πέφτει και αυτό είναι μια ιδεολογική επιδίωξη των ανθρώπων που μας κυβερνούν. Αλλά για την υπόλοιπη κοινωνία είναι καταστροφικό. Όταν με την ενοποίηση που κάνεις ανακατεύεις φοιτητές ΑΕΙ με φοιτητές ΤΕΙ, αντί για την αριστεία επιδιώκεις την ισοπέδωση προς τα κάτω. Πλέον, όμως, το να έχεις καλά πανεπιστήμια δεν είναι κάποιου είδους πολυτέλεια, αλλά όρος επιβίωσης για ολόκληρη την κοινωνία.
- Ουσιαστικά περιγράφετε μία συνθήκη όπου η Παιδεία καθίσταται προτεραιότητα. 
Οφείλουμε να βάλουμε κάποιες προτεραιότητες ως κοινωνία και ως κράτος. Στην Ελλάδα η προτεραιότητα που έθετε πάντοτε το πολιτικό σύστημα ήταν οι συντάξεις. Διότι αυτές είναι λεφτά στην τσέπη. Άμεση ανταποδοτικότητα στην ψήφο. Το να επενδύσεις στην Παιδεία ή την Υγεία, αυτό συνεπάγεται μακροπρόθεσμο όφελος. Θα σου πει ο άλλος, «δεν είμαι τώρα άρρωστος». Αντίστοιχα, με το να μην έχεις παιδικούς σταθμούς -και είναι προς τιμήν του Κυριάκου Μητσοτάκη που δεσμεύτηκε να λύσει το συγκεκριμένο θέμα- κρατάς τις γυναίκες εκτός αγοράς εργασίας. Πρόκειται για θεμελιώδη θέματα που μάλιστα αναδεικνύουν την «αναπηρία» της Κεντροαριστεράς...
- Δηλαδή; 
Η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα δεν θέλει να βάλει προτεραιότητες. Για παράδειγμα, η αξιολόγηση θα έπρεπε να είναι σημαία της Κεντροαριστεράς. Σε μια περίοδο ισχνών αγελάδων, το πρώτο -το πρώτο όμως- πράγμα που θα έπρεπε να σκέφτεσαι είναι πώς το κάθε ευρώ θα έχει τη μέγιστη δυνατή απόδοση. Δεν το κάνουν και γι’ αυτό έχουν πάθει παράλυση. Άλλο παράδειγμα, οι συντάξεις. «Να πειράξω τις συντάξεις; Όχι!». Έτσι πορεύτηκαν επί πενήντα χρόνια. Όλα μαζί ή τίποτα. Έτσι σκέφτονται.
Όταν μεγαλώνει η οικονομία είναι όλα εύκολα, γι’ αυτό η Σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη ήταν πολύ επιτυχημένη μετά τον πόλεμο. Όμως, αναπόφευκτα κάποια στιγμή φτάνεις σε κάποιο πλατό. Στα δύσκολα, στη στενωπό φαίνεται ο καλός ο καπετάνιος. Πλέον, όμως, όταν ο μέσος όρος ζωής έχει αυξηθεί τόσο πολύ και η υπογεννητικότητα είναι γεγονός, το συνταξιοδοτικό κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα.
-Πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε λύσει το συνταξιοδοτικό; 
Η Ελλάδα έχασε μια τεράστια ευκαιρία να λύσει το συνταξιοδοτικό το 2000, με τον Γιαννίτση. Τεράστια ευκαιρία. Αλλά τότε βγήκαν όλοι στους δρόμους, ανεξαιρέτως. Πλέον υπάρχει ανάγκη ενός Εθνικού Συμβολαίου που θα ξεκαθαρίζει τις προτεραιότητες: Είναι προτεραιότητα να πληρώνεις συντάξεις ανθρώπων που βγήκαν στη σύνταξη στα «πενηντακάτι», συντάξεις οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στις εισφορές ή πρέπει να επενδύσουμε τους υφιστάμενους πόρους στην επόμενη μέρα;
- Πριν από λίγες εβδομάδες διεξήχθησαν ευρωεκλογές. Πώς αξιολογείτε τα αποτελέσματα; 
Έδειξαν ότι ο κόσμος μάλλον κατάλαβε ότι ο… γάιδαρος δεν πετάει. Βέβαια, όσοι εξακολουθούν να επιμένουν, έχουν να ακουμπήσουν αφενός στον κ. Βαρουφάκη, αφετέρου στον κ. Βελόπουλο, γιατί τώρα έχουμε και τους «πουτινικούς». Η ψήφος στις εθνικές εκλογές στον Γ. Βαρουφάκη είναι κρίσιμη πάντως. Εκεί θα δούμε πόσοι πραγματικά εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο γάιδαρος πετάει. Από την άλλη, με στενοχώρησε το γεγονός ότι δεν μπήκαν καινούργια πρόσωπα στο Ευρωκοινοβούλιο. Μάλιστα, αν δεν υπήρχε και ο «νεατερντάλειος» συμπατριώτης μου κ. Πολάκης, δεν θα είχε εκλεγεί τόσο πανηγυρικά ούτε ο κ. Κυμπουρόπουλος.
-Ακολουθούν, όμως, εθνικές εκλογές όπου θα συγκρουστούν δύο πολιτικοί αρχηγοί με μεγάλες ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους, ίσως τις μεγαλύτερες που είχαν πολιτικοί αρχηγοί στη Μεταπολίτευση. Τι πιστεύετε για τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Τσίπρα; 
Δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης. Από τη μια πλευρά έχουμε έναν πολύ μορφωμένο, μετριοπαθή πολιτικό, έναν σκεπτόμενο άνθρωπο. Και από την άλλη έναν πρώην πρόεδρο δεκαπενταμελούς, καιροσκόπο, χωρίς κανένα όραμα, ο οποίος καβάλησε ένα συγκυριακό κύμα που πίστευε ότι θα διατηρηθεί για πολύ καιρό, χωρίς κανένα σχέδιο. Ο κ. Τσίπρας δεν μπόρεσε ούτε τον ρόλο του αντιμνημονιακού να παίξει σωστά, γιατί για να το κάνεις πρέπει να καταλαβαίνεις και πέντε πράγματα.
- Κλείνοντας τη συζήτησή μας θα ήθελα να ρωτήσω ποια κατά τη γνώμη σας θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για την ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια. 
Το περιβάλλον και οι ανισότητες. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον δυτικό κόσμο, θα υποφέρει πολύ από την παρακμή της Ευρώπης. Μια πολιτική και εθνικιστική παρακμή. Είναι κάτι που πρέπει να αλλάξουμε τώρα, γιατί κινδυνεύουμε να γίνουμε κομπάρσοι, μια Ντίσνεϊλαντ που θα την επισκέπτονται για να δουν τα αρχαία ερείπια. Ισχύς εν τη ενώσει είναι ο μόνος δρόμος.
-Είστε φεντεραλιστής να υποθέσω. 
Πολύ, στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν μπορούμε διαφορετικά. Και εν πάση περιπτώσει ας μην ξεχνάμε ότι ξεκινήσαμε από κάποιες κοινές αξίες. Το κοινωνικό δίχτυ προστασίας, η ιατρική περίθαλψη για όλους, η μόρφωση για όλους, ο έλεγχος της οπλοφορίας και της οπλοκατοχής, η ελευθερία των γυναικών να κάνουν ό,τι θέλουν με το σώμα τους κ.λπ. Αυτά είναι κατακτήσεις της Ευρώπης, ενώ στην Αμερική είναι ακόμα θέματα συζήτησης. Αυτό μου δίνει ελπίδες ότι μπορούμε να προχωρήσουμε.
-Οπότε, εκτός από φεντεραλιστής και αισιόδοξος; 
Μακροχρόνια ναι, βραχυπρόθεσμα όχι. Τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα πριν καλυτερεύσουν, με περίεργους τύπους σαν τον Ορμπάν.
-Πιστεύετε ότι το μεταναστευτικό έχει παίξει ρόλο σε αυτή τη στροφή; 
Καταλυτικό. Προσέξτε, καταλυτικό, όχι ουσιαστικό. Ουαί και αλίμονο αν ένα εκατομμύριο μετανάστες μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα την Ευρώπη. Ωστόσο, λειτούργησε σαν καταλύτης που έβγαλε στην επιφάνεια ένα σωρό άλλα πράγματα που μαζεύονταν: τις ανισότητες και το γεγονός ότι η μεγάλη επιτάχυνση που έφερε η παγκοσμιοποίηση συμπιέζει τη μεσαία τάξη. Κάνει τους νικητές ολοένα και πιο αποδοτικούς και αφήνει πίσω όλους τους υπόλοιπους.
-Γιατί η Ευρώπη πιάστηκε απροετοίμαστη στο νέο τοπίο που αναδύθηκε; 
Δεν μπορούσε να μην πιαστεί απροετοίμαστη. Έπρεπε να είχε μια κοινή πολιτική, που δεν είχε. Έχει, υποτίθεται, μια υποτυπώδη κοινή εξωτερική πολιτική, προσπαθούμε να κάνουμε μια κοινή αμυντική πολιτική, στο μεταναστευτικό δεν υπήρξε ποτέ μια γλώσσα… Τα μεγάλα προβλήματα θέλουν συλλογικές αποφάσεις. Και φυσικά οι Γερμανοί δεν μπορούν ακόμα να δεχτούν ότι αν είσαι φεντεραλιστής υπάρχουν μεταφορές χρημάτων από τους πιο πλούσιους στους πιο φτωχούς.
Σημειωτέον, ότι οι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βοήθησαν τη Γερμανία να σταθεί στα πόδια της, έχοντας μάθει από τα λάθη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ας πάμε όλοι μαζί παρακάτω, ο κόσμος μαθαίνει άλλωστε από τα λάθη του. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε, αλλά είναι μια αργή διαδικασία. Έχουμε κάποια προβλήματα, θα τα φτιάξουμε. Άλλωστε μηχανικός είμαι, έτσι σκέφτομαι…

Η Μηχανική Μάθηση ανοίγει νέους ορίζοντες

- Να περάσουμε στο δικό σας επιστημονικό πεδίο; Βρίσκεται υπό εξέλιξη μια νέα επανάσταση, στο πλαίσιο της οποίας πεδία όπως το Industry 4.0, η Τεχνητή Νοημοσύνη φέρνουν κοσμογονικές αλλαγές. Βρισκόμαστε ενώπιον απειλών ή ενώπιον ευκαιριών;
Κυρίως πρόκειται για ευκαιρία. Η Τεχνητή Νοημοσύνη όπως την εννοούμε σήμερα πρόκειται για Μηχανική Μάθηση, που προσπαθεί να εξάγει χρήσιμη γνώση μέσα από έναν τεράστιο όγκο δεδομένων, τα οποία δεν μπορούμε να αναλύσουμε διαφορετικά. Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι μια αναγκαιότητα σήμερα. Η δική μου άποψη είναι ότι ο τομέας στον οποίο η Τεχνητή Νοημοσύνη θα προσφέρει τις μεγαλύτερες δυνατότητες είναι η Υγεία. Σε αυτό τον τομέα μπορείς να συμπληρώσεις τον άνθρωπο, να δώσεις μεγαλύτερες δυνατότητες στον γιατρό, ενώ παράλληλα μπορείς να επιταχύνεις διαδικασίες και να ρίξεις το κόστος.
- Κεντρικό ερώτημα που συνοδεύει την εξέλιξη της τεχνολογίας είναι πλέον η χρήση των δεδομένων και τα ζητήματα ιδιωτικότητας. Οδηγούμαστε σε ολιγοπώλια μεγάλων εταιρειών που θα εκμεταλλεύονται τα δεδομένα;
Πράγματι, αυτό ισχύει. Συνηθίσαμε να χρησιμοποιούμε υπηρεσίες που νομίζουμε ότι μας τις παρέχουν δωρεάν. Στην πραγματικότητα, όμως, τις πληρώνουμε με τα προσωπικά μας δεδομένα, για τα οποία δεν έχουμε κανένα έλεγχο πώς χρησιμοποιούνται. Ζούμε τον καπιταλισμό της παρακολούθησης, με νόμισμα τα δεδομένα. Google και Facebook μαζεύουν τα διαφημιστικά δολάρια με βάση το αποτελεσματικό φιλτράρισμά τους.
- Αν αυτό είναι μια πραγματικότητα, μπορούμε να τη χαλιναγωγήσουμε ή έχει ξεφύγει πια από τον έλεγχο μας;
Φυσικά και μπορούμε. Μία πρόταση είναι να σπάσουμε τις μεγάλες διαδικτυακές εταιρείες σε μικρότερες, αλλά δεν νομίζω ότι θα δουλέψει αυτό. Πιο ρεαλιστική προσέγγιση θα ήταν να πάρουμε, από ένα σημείο και πέρα, τον έλεγχο των δεδομένων από αυτές τις εταιρείες. Δηλαδή να τα εκμεταλλεύονται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αλλά στη συνέχεια να τα «ανοίγουν» σε όλους.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να συντάξουμε ρυθμιστικό πλαίσιο, για το οποίο ακόμα δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα περιλαμβάνει. Πάντως, επειδή το «νόμισμα» αυτών των εταιρειών είναι τα δεδομένα, θα πρέπει να βρούμε κάποιο τρόπο ώστε να το απαξιώσουμε. Ή να μπορεί να αξιοποιηθεί από πολύ περισσότερους. 
ΠΗΓΗ

Η συγγνώμη ενός καθηγητή Λυκείου για τους μαθητές που βγήκαν κλαίγοντας από τις αίθουσες

Η συγγνώμη ενός καθηγητή Λυκείου για τους μαθητές που βγήκαν κλαίγοντας από τις αίθουσες

Με αφορμή τη δυσκολία των θεμάτων της Φυσικής στις Πανελλήνιες εξετάσεις ο καθηγητής του Λυκείου Κεραμειών Κεφαλλονιάς και συγγραφέας Ηλίας Τουμαζάτος, ζητεί συγγνώμη από τους μαθητές που δοκιμάζονται αυτές τις ημέρες. Το άρθρο του καθηγητή έχει γίνει Viral καθώς γονείς, μαθητές το αναρτούν συνεχώς στα Social Media.

Στενοχωριέμαι αφάνταστα όταν βλέπω παιδιά να βγαίνουν από τις αίθουσες των Πανελλαδικών Εξετάσεων με δάκρυα στα μάτια. Όχι, δεν είναι οι μαθητές που δεν προετοιμάστηκαν καλά. Είναι οι μαθητές και οι μαθήτριες που σ’ όλη τους τη σχολική ζωή προσπάθησαν να είναι συνεπείς, που διάβασαν πολύ και διαπιστώνουν ότι για κάποιους “υψηλούς νόες” του Υπουργείου που βάζουν τα θέματα, η προσπάθειά τους δεν είναι αρκετή. Σήμερα τα θέματα της Φυσικής ήταν 8 σελίδες! Τα θέματα, όχι οι απαντήσεις. Προχθές τα μαθηματικά δεν παλεύονταν. Ιδιαίτερα οι μαθητές των Θετικών Σπουδών κάθε χρόνο δέχονται απίστευτη πίεση, έχοντας να αντιμετωπίσουν μεγάλη ύλη, άπειρες ασκήσεις και τα…χούγια αυτών που εμπνέονται τα θέματα, για να αποδείξουν τί; Πόσο μεγάλοι επιστήμονες είναι;

Ζούμε σε τούτη τη χώρα το εξής παράλογο. Στην Α και τη Β Λυκείου για να περάσεις την τάξη χρειάζεσαι μέσο όρο 9,5. Γενικό μέσο όρο, όχι σε κάθε μάθημα ξεχωριστά. Τουτέστιν, μαθητές με 8 μαθήματα κάτω από τη βάση προάγονται στην επόμενη. Τί σου λέει το σύστημα; Παιδάκι μου, μη διαβάζεις, γιατί όσο χάλια και να πας δεν πρόκειται να μείνεις. Κανείς δεν έχει τολμήσει να καταργήσει αυτό το 9,5, κι όταν αυτό πήγε να γίνει, με λάθος τρόπο (το 2014) λύσσαξαν όλοι και το πήραν πίσω.

Κι έρχεται η Γ Λυκείου. Όπου ξαφνικά το σύστημα, εκεί που σου έλεγε “κοιμήσου αγελούδι μου κι η τύχη σου δουλεύει” σε βάζει να χτυπιέσαι κάτω σαν χταπόδι για να περάσεις σε μια σχολή της προκοπής. Διότι το πιο πιθανό είναι ότι με λίγη προσπάθεια κάπου θα περάσεις. Τουτέστιν, αν θες να μπεις σε μια σχολή με ωραίο όνομα και χωρίς συγκεκριμένο αντικείμενο, και να κάνεις ζωάρα για μερικά χρόνια, ξεκοκαλίζοντας το οικογενειακό εισόδημα, γράφεις ένα 5-6 στις πανελλαδικές και καθάρισες. Αν όμως θες να κάνεις κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι πιο κοντά σε αυτό που ονειρεύεσαι,, όχι, πρέπει να υποφέρεις. Κι εκεί που σου λέγαμε, δεν πειράζει, καλό είναι και το 9,5, τώρα σε βάζουμε να τρέχεις σαν το άλογο κούρσας.

Και άντε να μάθεις συντακτικό στη Γ Λυκείου (κι ας έκανες αρχαία από την Α Γυμνασίου), κι άντε να πολεμάς να καταλάβεις τα μαθηματικά προσανατολισμού χωρίς να ξέρεις να κάνεις διαίρεση.

Σ’ αυτό το ονειρικό σύστημα, αυτοί που υποφέρουν είναι οι καλοί μαθητές. Κι όσο περνάει ο καιρός γίνονται όλο και λιγότεροι. Δέκα χρόνια είμαι στην εκπαίδευση – μικρός ο χρόνος, αλλά κάθε χρόνο η βουτιά είναι μεγαλύτερη. Κι όσο κατεβαίνει ο πήχυς, οι πολλοί εφησυχάζουν και οι συνεπείς υποφέρουν περισσότερο.
Θέλω να ζητήσω σήμερα μια μεγάλη συγνώμη από τα παιδιά που βγήκαν κλαίγοντας από τις αίθουσες. Ντρέπομαι που είμαι μέρος ενός συστήματος που λειτουργεί τόσο άδικα και τόσο παράδοξα. Συγνώμη από όλους τους μαθητές μου που τόσα χρόνια διαβάζουν, προσπαθούν και αγωνίζονται για κάτι καλύτερο. Κι εμείς τους ρίχνουμε σφαλιάρες, σαν να τους λέμε “Γιατί διάβαζες τόσα χρόνια; Ας έγραφες κι εσύ ένα 5 – φοιτητής θα ήσουνα πάλι. Γιατί να έχεις στόχους;” Αλλά ξέχασα. Στη χώρα τούτη, η αριστεία είναι κακό πράγμα.

Η αλλαγή της Γ Λυκείου που θα ισχύσει από φέτος, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση – αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνη της.Και οι λιγότερες εξετάσεις στην Α και στη Β είναι θετικό μέτρο, αλλά τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν γίνει ένα πρώτο βήμα: Να καταργηθεί αυτό το “9,5”, που σου περνάει το μήνυμα “Μην κάνεις τίποτα, θα περάσεις”. Που παράγει γενιές χωρίς γενική παιδεία, ουσιαστικά πολιτισμικά αναλφάβητες. Που ψηφίζουν χωρίς να ξέρουν πώς διορίζεται η Κυβέρνηση. Ναι. Σας το υπογράφω. Εγώ είμαι ο δάσκαλος που δεν κατάφερε ούτε αυτό να μάθει στα παιδιά. Που 7 Ιουλίου βγάζουν κι αυτά πρωθυπουργό…. Γιατί να το μάθουν; Αφού θα περάσουν και χωρίς αυτό.

Συγνώμη, λοιπόν, παιδιά… Αλλά, ξέρετε κάτι; Μην το βάζετε κάτω. Η γνώση, η συνέπεια, η αξία δεν κρίνονται μόνο από ένα γραπτό. Όταν έχεις μάθει να δουλεύεις και να αγωνίζεσαι, η ζωή θα στο ανταποδώσει. Ακόμα και στη χώρα αυτή, που μισεί την προσπάθεια, που δεκαετίες τώρα εξισώνει τα πάντα προς τα κάτω. Βάλτε πείσμα.

Ακόμα και με μάτια δακρυσμένα, φιλαράκι, μην ξεχνάς να κοιτάς ψηλά. Και μπροστά.
Πηγή: ekefalonia.gr

Πως τα πανεπιστήμια εκφυλίστηκαν σε ακαδημαϊκές νεροτσουλήθρες

Γιάννης Παπαμιχαήλ Αυτές τις ημέρες που οι υποψήφιοι για μία θέση στα ΑΕΙ δίνουν τη δική τους μάχη των πανελλαδικών εξετάσεων, αξίζει να ειπωθούν κάποιες πικρές αλήθειες. Η επιδίωξη της ανόδου του μορφωτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων (και θεσμικά ο εκδημοκρατισμός της εκπαίδευσης) δεν αντιστοιχεί μόνο στις ιστορικές εξελίξεις που χαρακτήρισαν τις παραγωγικές ανάγκες και τους τεχνικούς εκσυγχρονισμούς της νεότερης βιομηχανικής δυτικής κοινωνίας. Στο πλαίσιο του καταμερισμού της εργασίας, είχαν επίσης ένα σημαντικό ιδεολογικό ρόλο ως προς τον ορισμό των κριτηρίων της κοινωνικής ιεραρχίας και του κύρους ή της «αξίας» των διαφόρων επαγγελμάτων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Προσομοιώσεις Φυσικής (ΗTML 5)

• A' Λυκείου:  Νόμος του Hook - Ελατήρια.
• Β' Λυκείου: Κίνηση βλήματος σε βαρυτικό πεδίο (βολές)
• Γ' Λυκείου:

• 1. Ισορροπία ροπών
• 2. Νόμος Faraday.