Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Προαιρετικά...Ιστορία. Υποχρεωτικά Internet.

Προαιρετικά ίσως διδάσκονται στα σχολεία της Βρετανίας η Βικτοριανή εποχή και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά υποχρεωτικά θα πρέπει οι μαθητές να φτιάχνουν Blogs και να χειρίζονται τέλεια το Twitter και τη Wikipedia.

Η προτεινόμενη αναθεωρημένη διδακτέα ύλη αφαιρεί εκατοντάδες προσδιορισμούς για τις επιστημονικές, γεωγραφικές και ιστορικές γνώσεις που θα πρέπει να έχουν οι μαθητές πριν φτάσουν τα 11 τους χρόνια.

Σύμφωνα με πληροφορίες της βρετανικής εφημερίδας Guardianτην αναμόρφωση έχει αναλάβει να προτείνει ο Σερ Τζιμ Ρόουζ, για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης.

Έτσι η μεταρρύθμιση, η οποία εάν εγκριθεί θα είναι η μεγαλύτερη για τα δημοτικά σχολεία της Βρετανίας εδώ και μια δεκαετία, αποσκοπεί στο να δώσει μεγαλύτερη ελευθερία στους δασκάλους να επιλέξουν σε ποιο κομμάτι θα εστιάσουν τη διδασκαλία τους.

Η διδακτέα ύλη διατηρεί κάποιους από τους παραδοσιακούς τομείς διδασκαλίας, δίνει όμως έμφαση στα σύγχρονα Μέσα, στο Διαδίκτυο και στην περιβαλλοντική εκπαίδευση.

Συγκεκριμένα η πρόταση περιλαμβάνει:

  • - Τα παιδιά θα πρέπει να έχουν γνώση μπλογκ, podcast, της Wikipedia και του Twitter καθώς και να μπορούν να αποκτήσουν άνεση στον χειρισμό του πληκτρολογίου.
  • - Τα παιδιά θα πρέπει να μπορούν να τοποθετήσουν συγκεκριμένα γεγονότα σε χρονολογική σειρά. Ωστόσο κάθε παιδί θα κληθεί να μάθει δύο μόνο βασικές περιόδους της βρετανικής ιστορίας, με το σχολείο να καλείται να αποφασίζει ποιες θα είναι αυτές. Έτσι οι δάσκαλοι θα μπορούν να διδάσκουν βικτοριανή ιστορία ή τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν θα είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν.
  • -Το νέο σύστημα θα ασχολείται και με κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τη ζωή ενός παιδιού, όπως οι πιέσεις που ασκούν ομάδες συνομηλίκων, ο εκφοβισμός, καθώς και οι σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους.

Σχολιάζοντας τις προτάσεις το υπουργείο Παιδείας της Βρετανίας ανέφερε: «Φυσικά οι μαθητές στα δημοτικά θα διδαχθούν σημαντικές περιόδους, συμπεριλαμβανομένης της ρωμαϊκής εποχής, των Τυδόρ και τη Βικτοριανή και θα μάθουν να κατανοούν μια ευρύτερη χρονολόγηση σημαντικών γεγονότων σε αυτή τη χώρα και τον υπόλοιπο κόσμο».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=4509048

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Ψωμί, παιδεία, παπαγαλία

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στο εξωτερικό δοκιμάζουν
σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας

Το τελετουργικό στη σχολική ζωή έχει μεγάλη σημασία για τους μαθητές. Βοηθάει στην κοινωνικοποίησή τους, ενίοτε αποτελεί κίνητρο για να απολαμβάνουν το σχολείο. Αρκεί να μην παραμένει το ίδιο τα τελευταία πενήντα χρόνια και να εξελίσσεται μαζί με τις επιταγές των καιρών. Προσευχές, αγιασμός, παρέλαση, τιμωρία, αποβολή: οι ίδιες παρωχημένες έννοιες ανακυκλώνονται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τη στιγμή που σε ολόκληρο τον κόσμο η στοιχειώδης και μέση εκπαίδευση γίνονται πεδίο πειραματισμών και δοκιμής νέων μεθόδων.

  • Σε σχολείο του Αμβούργου στη Γερμανία, τα μαθήματα δεν έχουν πλέον 45λεπτη διάρκεια και το κουδούνι δεν χτυπάει. Οι μαθητές καταπιάνονται με ένα θέμα κάθε εβδομάδα. Ψάχνουν τη γνώση σε βιβλία, γράφουν εργασίες και τις παρουσιάζουν μέσα στην τάξη. Οσοι δεν καταλαβαίνουν ζητούν πρώτα βοήθεια από τους συμμαθητές τους και στη συνέχεια, αν εκείνοι δεν μπορούν να λύσουν τις απορίες τους, καταφεύγουν στο δάσκαλο. Τα παιδιά παίρνουν πράσινες, κίτρινες ή κόκκινες κάρτες ανάλογα με τη συμπεριφορά τους και στο τέλος της ημέρας συζητούν μέσα στην τάξη. Ο πιο ήσυχος μαθητής ανακηρύσσεται «βασιλιάς του ψιθύρου», φοράει χάρτινο στέμμα και απολαμβάνει τον τιμητικό τίτλο. Τα παιδιά ενθαρρύνονται να παίρνουν πρωτοβουλίες, να διατυπώνουν ερωτήσεις και να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Οταν τελειώνει το μάθημα, ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής σημαίνει ότι όλοι οι μαθητές πρέπει να συγυρίσουν την αίθουσα. Στη διάρκεια του γεύματος, η δασκάλα διαβάζει ιστορίες.
  • Παρόμοιο είναι το κλίμα και στο πειραματικό γυμνάσιο του Χέντερσον, έξω από τη Μινεάπολη στις ΗΠΑ. Δεν υπάρχουν δάσκαλοι, ιεραρχία, κουδούνια, μαθήματα ούτε τοίχοι. Το περίεργο είναι ότι παρά το φιλελεύθερο πνεύμα του ιδρύματος, τα ποσοστά επιτυχίας στα αμερικανικά πανεπιστήμια είναι μεγαλύτερα σε σχέση με τον εθνικό μέσο όρο.

Τα παραδείγματα των σχολείων στο Αμβούργο και το Χέντερσον είναι απλώς ενδεικτικά. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ιδανικά, απηχούν όμως την προσπάθεια των εκπαιδευτικών να προσαρμοστούν στο Zeitgeist, να προσεγγίσουν τα παιδιά όχι από τη θέση της αυθεντίας, αλλά να αναπτύξουν μία ισότιμη σχέση μαζί τους. Σε αντίθεση με τα ελληνικά σχολεία, όπου η παπαγαλία, o κομφορμισμός και ο... σωφρονισμός των μαθητών παραμένουν τα κυρίαρχα αιτήματα του συστήματος.

Δεκαπεντάχρονο παιδί αποβλήθηκε πρόσφατα από ιδιωτικό σχολείο των Αθηνών επειδή δεν αντιμετώπισε με τον δέοντα σεβασμό το Ολοκαύτωμα. Μπορεί τα αντανακλαστικά της διεύθυνσης του σχολείου να μαρτυρούν ιδιαίτερη ευαισθησία στο ζήτημα, ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα της τιμωρίας αυτής; Πιθανότατα η εμπέδωση του αντισημιτισμού στον μαθητή και τους φίλους του. Δεν θα ήταν προτιμότερη μία συζήτηση στην τάξη γύρω το θέμα από την εύκολη λύση της αποβολής; Ή ακόμη καλύτερα η ανάθεση μιας ομαδικής εργασίας στους μαθητές για τα ναζιστικά εγκλήματα στη διάρκεια του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου;

«Μην αμφιβάλλετε, το μέλλον ανήκει στη χώρα που εκπαιδεύει καλύτερα τους πολίτες της», ανέφερε στην ομιλία του για τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, την περασμένη Τρίτη. Χρειάστηκε λιγότερες από 60 μέρες στον Λευκό Οίκο για να εξαγγείλει τις αλλαγές ο Ομπάμα. Στην Ελλάδα πάλι, ο κύριος Μπαμπινιώτης ζήτησε άλλους έξι μήνες...

Tης Ξενιας Kουναλακη / xkounalaki@kathimerini. gr


Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Να προχωρήσει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση

Ερ: Ποιες είναι οι πιο σημαντικές εκπαιδευτικές διαφορές ανάμεσα στο εκπαιδευτικό σύστημα της Γερμανίας και της Ελλάδας;

Απ: Το ελληνικό σύστημα εστιάζει περισσότερο στη μετάδοση των γνώσεων και λιγότερο στη στήριξη της μαθησιακής διεργασίας και την εξέλιξη των βασικών ικανοτήτων του παιδιού. Δεύτερον, η μεθοδολογία είναι εντελώς διαφορετική. Στο γερμανικό σύστημα στηριζόμαστε περισσότερο στην αυτενέργεια του παιδιού και την ικανότητα της αυτό-ρύθμισης, να αναπτύσσεται και να δημιουργεί μόνο του τη γνώση γύρω από το περιβάλλον του. Διαφορετική είναι επίσης, η δόμηση της διδακτέας ύλης, όπου στη Γερμανία το πρόγραμμα είναι πολύ σταθερό και εμπεριστατωμένο, κάτι που στην Ελλάδα δεν έχει επιτευχθεί ακόμη.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

«Αργοί» οι Ελληνες

Οι Ελληνες, συμπεραίνει η έκθεση, «είναι αργοί στην υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, και οι αδυναμίες στο εκπαιδευτικό σύστημα δείχνουν ότι αυτό δεν είναι πιθανό να αλλάξει σύντομα». Οπως εκτιμά, «οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι από τις πλέον αργές στην απελευθέρωση των αγορών προϊόντων, ενώ η χώρα έχει ένα από τα λιγότερο φιλικά για τις επιχειρήσεις ρυθμιστικά περιβάλλοντα στην Ε.Ε.». Οσο για τις μεταρρυθμίσεις, τονίζει ότι «με δεδομένη την πυρετώδη πολιτική ατμόσφαιρα στη χώρα, είναι ένα αναπάντητο ερώτημα αν οι ελληνικές αρχές θα μπορέσουν να προωθήσουν τις επειγόντως απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις χωρίς να προκαλέσουν κάποιου είδους πολιτική κρίση».

Η Ατζέντα της Λισσαβώνας είχε ξεκινήσει το 2000 με τον φιλόδοξο στόχο να κάνει την ευρωπαϊκή οικονομία την πλέον ανταγωνιστική του κόσμου μέχρι το 2010. Ο στόχος αυτός τροποποιήθηκε προς το μετριοπαθέστερο όταν κατέστη σαφές ότι δεν μπορούσε να εκπληρωθεί, και πλέον ζητούμενο είναι η ανάπτυξη και η απασχόληση με αιχμή του δόρατος πέντε προτεραιότητες: την καινοτομία, την απελευθέρωση των αγορών, την επιχειρηματικότητα, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή, τη βιώσιμη ανάπτυξη και το περιβάλλον. Οπως αναμένεται να τονίσει ο κ. Μπαρόζο την Παρασκευή, κάθε προσπάθεια για μελλοντική ανάπτυξη και απασχόληση εξακολουθεί να περνά μέσα από μεταρρυθμίσεις. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για χώρες όπως η Ελλάδα που δεν έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν την αντικυκλική πολιτική στήριξης της οικονομίας λόγω των υψηλών τους ελλειμμάτων.

το πλήρες άρθρο εδώ---->

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Γιατί οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι και οι αρχαίοι Έλληνες ξεκίνησαν με την αριθμητική και τη γεωμετρία;

Ας φανταστούμε ότι όλη η ευφυΐα του κόσμου ήταν συγκεντρωμένη όχι στους ανθρώπους, αλλά σε κάποιες απομονωμένες μέδουσες στον βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού. Τα μόνα ερεθίσματα που δέχονται αυτά τα μαλάκια είναι η πίεση του νερού, η κίνησή του, η αλλαγή της θερμοκρασίας του. Δύσκολα λοιπόν θα μπορούσαν να εφεύρουν τους φυσικούς αριθμούς, το 1, το 2, το 3. Το πιθανότερο είναι ότι θα επινοούσαν ένα άλλο είδος μαθηματικών, που δεν θα χαρακτηριζόταν από διακριτά ψηφία, αλλά από μια συνέχεια.

Πρώτο συμπέρασμα: τα μαθηματικά αποτελούν μια ανθρώπινη εφεύρεση. Γιατί οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι και οι αρχαίοι Έλληνες ξεκίνησαν με την αριθμητική και τη γεωμετρία; Εξαιτίας του συστήματος με το οποίο αντιλαμβάνονταν τον κόσμο, λέει στην Μπόστον Γκλόουμπ ο Αμερικανός αστροφυσικός Μάριο Λίβιο, από το Ινστιτούτο Διαστημικών Επιστημών της Βαλτιμόρης. Στην αρχή, οι θετικοί αριθμοί ήταν αρκετοί. Ύστερα χρειάστηκε να εφευρεθούν οι αρνητικοί αριθμοί. Έπειτα προστέθηκαν οι φανταστικοί αριθμοί, τους οποίους μπορεί να μη συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή, χρειάζονται όμως σε πολλούς κλάδους της μηχανικής και της φυσικής. Κάποια στιγμή ούτε αυτοί ήταν αρκετοί: για να εξηγηθούν πράγματα όπως η αναπαραγωγή του DΝΑ διατυπώθηκε η θεωρία των κόμβων, μέρος της οποίας είναι και η γνωστότερη θεωρία των χορδών.

«Είναι ο Θεός μαθηματικός;». Αυτός είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Λίβιο, που προσπαθεί και αυτός- όπως τόσοι και τόσοι άλλοι σύγχρονοι στοχαστές- να κατανοήσει αυτό που ο Νομπελίστας Γιουτζίν Βίγκνερ έχει αποκαλέσει «παράλογη αποτελεσματικότητα των μαθηματικών». Κάποια στιγμή ένας μαθηματικός διατυπώνει μια θεωρία που δεν έχει καμιά απολύτως εφαρμογή στην πράξη. Και μερικές δεκαετίες, αν όχι αιώνες αργότερα, ένας φυσικός χρησιμοποιεί ακριβώς εκείνη τη θεωρία για να παρουσιάσει μια αναπαράσταση του Σύμπαντος. Να η θεμελιώδης διαφορά των μαθηματικών από άλλες ανθρώπινες εφευρέσεις, όπως η τέχνη: η απίστευτη μακροβιότητά τους. Αυτό που ίσχυε κάποτε θα ισχύει για πάντα. Η επιφάνεια του κύκλου που ανακάλυψε ο Αρχιμήδης πριν από περίπου 2.000 χρόνια εξακολουθεί να περιγράφεται από την ίδια εξίσωση. Η φυσική του Αριστοτέλη, αντίθετα, δεν ισχύει πια. Στις μέρες μας δεν έχουμε την ίδια θεωρία του Σύμπαντος που είχαν ο Αριστοτέλης ή ο Πυθαγόρας. Ούτε τραγουδάμε την ίδια μουσική με τους αρχαίους Έλληνες.

Η θρησκεία, η πολιτική, η αξιολόγηση ενός έργου τέχνης έδιναν και δίνουν τροφή για ατέλειωτες συζητήσεις. Αλλά δύο και δύο θα κάνουν πάντα τέσσερα. Τα μαθηματικά είναι η γλώσσα του Σύμπαντος, καταλήγει ο Λίβιο. Και όταν κάποιο αξίωμα διαπιστώνεται ότι δεν ισχύει, υπάρχει μια λέξη για να το περιγράψει: το αποκαλούμε λάθος.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4504651&ct=2