Μολύβι και όχι πληκτρολόγιο η «συνταγή» της μάθησης

Oι μαθητές και οι φοιτητές που χρησιμοποιούν μολύβι και χαρτί είναι αποδοτικότεροι στο να μαθαίνουν καινούργια πράγματα σε σύγκριση με όσους χρησιμοποιούν υπολογιστή και πληκτρολόγιο, σύμφωνα με νέα μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου Σταβάνγκερ στη Νορβηγία και του Πανεπιστημίου της Μασσαλίας στη Γαλλία.

Αυτό, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, συμβαίνει επειδή όταν γράφουμε με το χέρι οι κινήσεις που κάνουμε αποτυπώνουν καλύτερα τα όσα καλούμαστε να μάθουμε σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται περιοχή του Μπροκά (πρόκειται για μια περιοχή στην κάτω μετωπιαία έλικα του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου που μελετήθηκε ενδελεχώς από τον γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά, ο οποίος αποκάλυψε ότι αποτελεί το «κινητικό κέντρο του λόγου»).

Δημήτρης Κουρέτας: «Ελιές, τυρί, ντομάτα, κρεμμύδι. Γιατί αυτά αρκούν;»

Της Στεφανίας Τζακώστα

«Αξίζει να αφιερώσω όλη μου την καριέρα στη μελέτη των τοπικών μας τροφίμων» υποστηρίζει ο Πατρινός καθηγητής Βιοτεχνολογίας του πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας, ο οποίος ερευνά τους μηχανισμούς αλληλεπίδρασης διατροφικών στοιχείων με τον οργανισμό σε μοριακό επίπεδο. Με αφορμή το βιβλίο του Διαλειμματική νηστεία και αποφυγή νόσων (εκδ. Αρμός), μας μίλησε για την επίδραση της διαλειμματικής νηστείας στην φυσιολογία μας, σε διάφορες νόσους όπως ο καρκίνος, ο σακχαρώδης διαβήτης αλλά και στο φαινόμενο της γήρανσης. Και επιμένει πως για να προχωρήσει αυτός ο τόπος «θα πρέπει να δοθούν οι κατευθύνσεις από ανθρώπους που γνωρίζουν τα προβλήματα».

Γεννηθήκατε στα Προσφυγικά της Πάτρας, σπουδάσατε, εργαστήκατε ως ερευνητής στο Χάρβαρντ, είστε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, είστε μέλος της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών, είστε πολυγραφότατος με άρθρα και βιβλία. Είχατε και έχετε λαμπρές προοπτικές να διαπρέψετε στο εξωτερικό. Επιλέξατε όμως να μείνετε στην Ελλάδα. Γιατί;

Όταν οι δικτατορίσκοι της πολιτικής ορθότητας βαφτίζουν τη λογοκρισία ανθρώπινο δικαίωμα

Κουτσουρέλης Κώστας Πότε ξεκινά η ανθρώπινη ζωή; Σε μια αμερικανική έρευνα όπου ζητήθηκε η γνώμη των κατ' εξοχήν αρμόδιων, των βιολόγων, το 96% των 5.577 ερωτηθέντων απάντησαν το αυτόδηλο: με την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο. Μόλις 240 έδωσαν άλλη απάντηση. Κι όμως, αυτή την κοινή, την αυταπόδεικτη αλήθεια, ο λεγόμενος νομικός πολιτισμός του λεγόμενου προηγμένου κόσμου την αρνείται. Με κομψεπίκομψα καζουιστικά επιχειρήματα η ανθρώπινη ζωή, μας λένε, αρχίζει μετά τον τρίτο, ή και τον έκτο ή και τον ένατο μήνα της κύησης, αναλόγως του εκάστοτε νόμου του εκάστοτε κράτους.

Να υπερασπίσουμε, τι;

Μπήκε στον καινούργιο χρόνο η ζωή μας, ζούμε στο 2020. Ο συλλογικός μας χαρακτήρας και η καλλιέργειά μας δεν μας αφήνουν περιθώρια να βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα – δεν την αντέχουμε. Αυτό το ξέρουν καλά οι δυνάστες μας, κομματάνθρωποι και τηλεπερσόνες. Ετσι, εκλείπει εντελώς η κοινωνική αυτοκριτική, η αναγνώριση λαθών, άρα και οι ρεαλιστικές προοπτικές.
Σταματάμε σε αστοχίες χειρισμών, κρίνουμε και τις επικαιρικές στραβοτιμονιές, εκεί τελειώνει ο δημόσιος προβληματισμός μας. Η μάζα (λέξη ταπεινωτική αλλά δυστυχώς ρεαλιστική) προτιμάει το ψέμα, αρκεί να είναι ευφραντικό: να ζει με «εντυπώσεις», όχι με πιστοποιήσεις.
Αυτό είναι που ξέρουν καλά οι δυνάστες μας, θύματα και αυτοί, αλλά της αυτοχειρίας τους. Το δικό τους ντοπάρισμα θέλει διαφορετικό αφιόνι, πανάκριβο, και η στέρησή του βασανιστική: δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς δημοσιότητα. Το αποδείχνουν, άθελά τους, δέκα χρόνια τώρα που ο τόπος ρημάζει, λαφυραγωγείται χυδαία από τα ευρωπαϊκά μας ινδάλματα, η νεολαία φεύγει, η στέρηση και η ανελπιστία συντρίβουν το δυναμικότερο κομμάτι του πληθυσμού. Ομως οι κομματικές αντιμαχίες συνεχίζονται ερήμην της τρομακτικής συμφοράς και με αναστήματα όλο και πιο ασήμαντα έως και σπιθαμιαία.

Ο χρόνος και ο άνθρωπος

Γιαννακόπουλος Ηλίας 

«Το παρελθόν μιλάει πάντα όπως ένα μαντείο: μόνο ως αρχιτέκτονες του μέλλοντος, ως γνώστες του παρόντος θα κατανοήσουμε το χρησμό του…. Καλό είναι τώρα να γνωρίζουμε ότι μόνον όποιος χτίζει το μέλλον έχει δικαίωμα να δικάζει το παρελθόν» (Νίτσε)

Οι μελετητές, οι φιλόσοφοι, οι επιστήμονες (φυσικοί, αστρονόμοι) αλλά και ο απλός – καθημερινός άνθρωπος βρίσκονται σε μια αέναη διαπάλη με την έννοια του χρόνου και τις υποδιαιρέσεις του. Οι σχέσεις του ανθρώπου με τις τρεις βασικές υποδιαιρέσεις – παρελθόν, παρόν, μέλλον – ποικίλλουν ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, τις επιστημονικές γνωματεύσεις αλλά και την απλή "βιοθεωρία" του καθενός. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ