Μillennials generation (Ναρκισευόμενη γενιά)

 Απομαγνητοφώνιση του παραπάνω Video:
"Σε κάθε μου ομιλία και συνάντηση πάντα κάποιος με ρωτάει για το ζήτημα των milennials.

Στην κορυφή του κόσμου η παιδεία της Κούβας του Φιντέλ Κάστρο

Κορυφαία η παιδεία στην Κούβα

Το επίπεδο της παιδείας της Κούβας τοποθετείται σε αντίστοιχα υψηλό με αυτό του εκπαιδευτικού συστήματος της Φινλανδίας και της Ελβετίας σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η οποία έτρεξε μεγάλη έρευνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και την Καραϊβική.

Σ. Τραχανάς:Η κοινωνική διάσταση της διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών

Εξαιρετική ομιλία του Σ. Τραχανά. Γιατί είναι σημαντικό να διδάσκονται τις φυσικές επιστήμες όλοι οι μαθητές και μελλοντικοί πολίτες;

Οι τρείς στόχοι κατά τον Σ. Τραχανά:

Σκέψεις για την 28η του Οκτώβρη: Στέκονται στην εξέδρα αυτοί που μας κατάντησαν ικέτες

Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Κάποτε, στις ορειβατικές μου εξορμήσεις, έφτασε η αφεντιά μου στο όρος Τύμφη. Κάπου στην Ήπειρο. Από το καταφύγιο τις Αστράκας όπου διανυκτερεύσαμε μπορούσε να δει κανείς τα Αλβανικά σύνορα και τον σκοτεινό όγκο των βουνών της Αλβανίας. Θέατρο πολέμου κάποτε… Ένα “χωράφι” που κάποιοι “ασήμαντοι” έσπειραν τα κόκαλα τους για να γίνουν σημαντικοί μετά, ώστε να τους τιμούμε σήμερα για το θάρρος τους την φιλοπατρία τους και για τον αγώνα τους! Λοιπόν αγναντεύοντας τα βουνά αυτά θα μπορούσα να ορκιστώ ότι άκουγα ακόμη τις κανονιές, το βουητό των οβίδων, το χλιμίντρισμα των ζώων.
Τον μόχθο των ΓΥΝΑΙΚΩΝ να κουβαλούν το φορτίο του πολέμου! Και μετά σκέφτηκα όλους αυτούς που μας κατάντησαν ικέτες, δειλούς να στέκονται σε μία εξέδρα να δέχονται τιμές από τα αγήματα νέων που τους συνθλίβουν τα όνειρα και συνήλθα… Πηγή: 

28η Οκτωβρίου 1940

Τιμή και Δόξα στους νεκρούς των πολέμων.
«Για το δικό μας αύριο έδωσαν το δικό τους σήμερα...»

«Η πιο συγκλονιστική και καλλιτεχνική αντιπολεμική φωτογραφία. Ούτε μάνες και παιδιά που κλαίνε, ούτε σακατεμένα σώματα. Όλα αυτά μαζί "φαίνονται" στην "Απώλεια" και την "Απουσία". Άξιο παρατήρησης σε αυτή τη φωτογραφία είναι και το γεγονός ότι, η μεν γυναίκα έχει περήφανο και οργισμένο βλέμμα, το δε παιδί φοράει το καπέλο του νεκρού πατέρα του.»
Τα σχόλια από άγνωστο φωτογράφο.
==============

Τα μαθηματικά υπό διωγμόν: Μια αλλαγή παραδείγματος στην εκπαιδευτική πολιτική

Του Ιωάννη Ρίζου*

Προσφάτως εκδόθηκε νέο Προεδρικό Διάταγμα για την αξιολόγηση των μαθητών του Γενικού Λυκείου, το οποίο ουσιαστικά υποβαθμίζει, ή μάλλον καταργεί στην πράξη, τη μαθηματική εκπαίδευση και ακυρώνει το ενδιαφέρον των μαθητών για τις Φυσικές Επιστήμες εν γένει. Αφού τακτοποίησε τα εκπαιδευτικά ζητήματα του Γυμνασίου μετατρέποντάς το σε «parking παιδιών», αφού αναθεώρησε την Ιστορία, τα Θρησκευτικά, τα Λατινικά και τα υπόλοιπα κλασικά μαθήματα, το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε εσχάτως ότι καιρός είναι να βάλει μια “τάξη” και στα Μαθηματικά του Λυκείου, με γνώμονα πάντα «τη μείωση του εξεταστικού φόρτου των μαθητών». Λογικά αυτή η “τάξη” εντάσσεται στο πλαίσιο εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας (ΕΜΕ) και στην ανακήρυξη του έτους 2018 σε «Έτος Μαθηματικών».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

Με μία αιφνιδιαστική κίνηση, χωρίς διάλογο και ανταλλαγή απόψεων, και κατόπιν της σχετικής εισήγησης του ΙΕΠ, δημοσιεύθηκε η «εμπνευσμένη απόφαση» σχετικά με τον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών στην Α΄, Β΄ και Γ΄ Λυκείου.

AΠΕ

Ως φυσικός, νιώθω ότι προσβάλλεται η εκ­παίδευση, η εμπειρία και η νοημοσύνη μου από την απόπειρα παραγωγής αιολικής ενέργειας σε μεγάλη κλίμακα.» ―Dr Phillip Bratby προς τη Βρετανική Βουλή Η ιδέα ότι υπάρχουν «δεξιοί» και «αριστεροί» στο θέμα των αιολικών είναι επιεικώς ανόητη – βλακώδης θα έλεγα….Ο ακτιβισμός έχει πολιτικάντικες χροιές, αλλά η αριθμητική και η στοιχειώδης επιστήμη δεν έχουν.

Άγγελος Σιδεράτος, σκηνοθέτης: Έχει πτωχεύσει και ο πολιτισμός

Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη και εκδότη Άγγελο Σιδεράτο με αφορμή την βράβευση της θεατρικής παράστασης Τρωάδες του Ευρυπίδη που σκηνοθέτησε ο ίδιος με το 1^ο Βραβείο Θεάτρου στο Grand Prix 15^ου Διεθνούς Φεστιβάλ Εθνικών Θεάτρων. Μια συνομιλία εφ’ όλης της ύλης για τον πολιτισμό και όχι μόνο.

Συνέντευξη στο Γιώργο Χάμψα

Ζούμε μια κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική και αξιών γενικότερα. Ο πολιτισμός μένει στο απυρόβλητο;
Το θέατρο, αλλά και γενικότερα ο πολιτισμός δε μπορεί να ανθεί σε μια περίοδο πτώχευσης ενός κράτους. Αυτά πάνε μαζί, είναι αλληλένδετα. Πτωχεύοντας η Ελλάδα, πτωχεύει και ο πολιτισμός της. Για αυτό κυριαρχεί στην εποχή μας, κατά τη γνώμη μου, η υποβάθμιση και η έκπτωση των αξιών, η υποκουλτούρα σε όλες τις τέχνες, σε βαθμό που ο θεατής ή ο αναγνώστης να θεωρεί το μη χείρον βέλτιστο – μια καθαρά απαισιόδοξη οπτική.

“ΟΙ ΑΣΧΗΜΟΙ”

Λένε πως η μόρφωση είναι διαδικασία ήθους. Μάχιμη, προς ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ατόμου. Η μόρφωση είναι συνώνυμo μέγεθος της αρετής.

Επομένως, όταν μιλάμε για αυτήν, μιλάμε για την διαδικασία άσκησης που σε κάνει ικανό να μάχεσαι και να μην προσκυνάς. Κάτι σαν πολεμική τέχνη της νόησης.

Η πολιτεία οφείλει να διδάσκει τους πολίτες της να ασκούνται στην αρετή. Γιατί το ήθος διδάσκεται, όπως “διδάσκεται” και η ανηθικότητα. Καθένα με τα παραδείγματά του.

Η λούμπεν μαφία

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ούτε άδειες μπορεί να παίρνει κάθε δύο με τρεις μήνες, και δεν βλέπω τον λόγο γιατί να εγκαινιάσει ο Κουφοντίνας το πρόγραμμα μετατροπής του Κορυδαλλού σε φυλακή υποδίκων. Δεν είμαι όμως δικαστικός, ούτε καν νομικός, οπότε ας πούμε ότι η γνώμη μου δεν μετράει. Κι ας μην έχει μεταμεληθεί για τις ειδεχθείς δολοφονίες για τις οποίες καταδικάσθηκε κι ας μην έχει αποκαλύψει πού βρίσκεται το οπλοστάσιο της τρομοκρατικής οργάνωσης της οποίας ηγείτο. Ας πούμε ότι δεν ευσταθεί και το επιχείρημα ότι ακόμη δεν ξέρουμε πόσοι είναι οι νεκροί της πυρκαγιάς στο Μάτι και ποιες οι επιπτώσεις του μικρού Τσερνομπίλ που έσκασε στην περιοχή για τους επιζήσαντες.

“Η Ελλάδα έχει πολύ ταλέντο”: Δασκαλάκης, ο Έλληνας μαθηματικός που κέρδισε διεθνή διάκριση

Όταν πριν από κάποια χρόνια ήταν ακόμη μαθητής ή φοιτητής στην Αθήνα, δεν μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι θα κατακτούσε ένα από τα σημαντικότερα διεθνή μαθηματικά βραβεία. Και τώρα που το βραβείο Nevanlinna είναι πλέον δικό του, το μυαλό του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες επιστήμονες της διασποράς, στρέφεται στην πατρίδα του, την Ελλάδα.

«Άνθρωπος και Σύμπαν»

ΠΗΓΗ

Ίταλο Καλβίνο, Πολλαπλότητα

«…Τα υπερφιλόδοξα σχέδια μπορεί να είναι ανάρμοστα σε πολλούς τομείς, όχι όμως και στην λογοτεχνία. Η λογοτεχνία παραμένει ζωντανή, μόνο αν θέτουμε στον εαυτό μας στόχους απροσμέτρητους… Η μεγάλη πρόκληση για την λογοτεχνία είναι να μπορέσει να συνυφάνει τους διάφορους κλάδους της γνώσης, τους διάφορους “κώδικες”, σε μια πολλαπλή και πολυεπίπεδη θέαση του κόσμου…»
Ίταλο Καλβίνο, Πολλαπλότητα

Γιώργος Κωνσταντίνου: Αν υπολόγιζα τους ανθρώπους που μου έκαναν κακό, τι θα ήμουν; Ένας χτικιάρης, θα είχα σαπίσει!

....
— Σας βοήθησε σ' αυτό η δημοφιλία σας και η αγάπη του κόσμου; 
Πιθανώς, αυτό δεν το 'χω πολυεξετάσει, αλλά ήμουν έτσι ως χαρακτήρας. Έμοιασα πάρα πολύ της μητέρας μου. Άνθρωποι που της είχαν κάνει πολύ μεγάλο κακό, όταν βρεθήκανε σε μεγάλη ανάγκη, εκείνη πήγαινε και τους τάιζε. Με θυμάμαι έφηβο, 17 ετών, να μου φαίνεται παράξενο, να της λέω «μα, καλά, βοηθάς αυτόν που σου έκανε έγκλημα;» και μου απαντούσε «δεν πειράζει, είναι συγγενής μου».
— Ήσασταν λίγο το μοντέλο του αγοριού του προσκολλημένου στη μάνα.
Μα, μ' αυτήν έζησα ολόκληρη τη ζωή μου. Πατέρα δεν έζησα. Έφυγε όταν ήμουν έξι μηνών.
— Πέθανε, εννοείτε; 
Όχι, έφυγε για να κάνει τη ζωή του. Μετά τον γνώρισα και τον βοήθησα όσο μπορούσα...
— Ήταν συντριβή μεγάλη ο θάνατος της μητέρας σας; 
Δεν ήταν συντριβή, ήταν κι ένας δικός μου θάνατος. Κόντεψα να πεθάνω. Όχι κόντεψα, επιθυμούσα να πεθάνω. Ήμασταν τόσο δεμένοι με τον ομφάλιο λώρο που μου ήρθε καταπέλτης, έχασα τον κόσμο. Δεν νοούσα να ζήσω μετά απ' αυτό!
— Από πού αντλήσατε δύναμη γι' αυτό το βαρύτατο πένθος; 
Θα σας πω ένα περιστατικό, γιατί αξίζει να ειπωθεί. Μέσα στον πόνο μου είδα σε όνειρο τη μάνα μου, ότι ήταν στο κρεβάτι μου αλυσοδεμένη μαζί μου. Γύρισε, μου έριξε ένα γλυκό, στενόχωρο βλέμμα κι έσκυψε και μου φίλησε το πόδι, το γόνατο. Τελείωσε το όνειρο, λοιπόν, αυτό ήταν. Πήγαινα κάθε μέρα στο νεκροταφείο, πόναγα, πόναγα. Ήταν χειμώνας. Το καλοκαίρι πήγα στη Θεσσαλονίκη, είχα μια ξαδέρφη παντρεμένη εκεί, η οποία αγαπούσε πολύ τη θεία της, τη μάνα μου. Μ' αγκάλιαζε, «χάσαμε τη θεία» μου έλεγε. Μια μέρα μου κάνει: «Ξέρεις, μαζευόμαστε και κάνουμε τραπεζάκι και καλούμε τα πνεύματα». «Σιγά τώρα, ανοησίες» έλεγα εγώ. Την άλλη μέρα έρχεται και μου λέει: «Καλέσαμε τη θεία και ξέρεις τι μου είπε; Ότι την κρατάς αλυσοδεμένη εδώ!». Έπαθα τέτοιο σοκ, τρελάθηκα.
— Το «αλυσοδεμένη» ακούγεται και ως μια τυχαία φράση για τον άρρηκτο δεσμό σας. 
Ναι, αλλά εγώ την ίδια στιγμή ένιωσα σαν να έσπασε κάτι μέσα μου, σαν να κόπηκε. Ένιωθα πια τη μάνα μου σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Όταν ξαναπήγα στο νεκροταφείο, δεν πόναγα τόσο.
— Όμορφο αυτό. Πιστεύετε στη μεταφυσική; 
Πάρα πολύ, γιατί έχω δει πράγματα. Έχω δει προφητικά όνειρα που δεν τα πιστεύει κανείς. Μπορεί να ήταν συμπτώσεις, αλλά τόσο σοβαρές πια; Τέλος πάντων, μην τα λέμε τώρα όλα αυτά.
— Αγωνιστήκατε για την ισορροπία μεταξύ καλλιτεχνικής και προσωπικής ζωής; 
Προσπάθησα να κάνω μια ενδιαφέρουσα ζωή χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς... (δυσφορεί) Αυτό μου έκανε και καλό και κακό. Καλό ψυχολογικά, κακό όμως σε πιο βαθιά θέματα της ζωής. Πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι ανεξέλεγκτος. Εγώ, όμως, όπως και πολλά παιδιά της γενιάς μου τότε είχαμε καταπιεστεί τόσο πολύ μέσα απ' τη ζωή μας, τους πολέμους, τους εμφυλίους, τα οικογενειακά του ο καθένας, ώστε αυτό μας έκανε να αναζητήσουμε τη ζωή με όλες τις μορφές της. Αφήσαμε έτσι τα πάντα ανεξέλεγκτα και η στέρηση μας βγήκε ανάποδα. Θέλαμε τα πάντα, αλλά τα πάντα κοστίζουν κι επειδή ακριβώς κοστίζουν, σημαίνει πως δεν ελέγχεις την κατάσταση. Οποιοδήποτε κόμπλεξ υπήρχε απ' τη μικρή ηλικία βγήκε στην επιφάνεια. Κι εδώ εννοώ να γίνεσαι ένας άνθρωπος που να μη δίνει σημασία ούτε στα χρήματα ούτε σε τίποτα, μόνο και μόνο για να ξεσπάσει την καταπίεση που είχε βιώσει.

Όλη την συνέντευξη θα την βρείτε εδώ

Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ.Delphi Economic Forum 2017

Ενα μικρό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται στον άνθρακα

Ενα ιδανικό σλόγκαν για το χωριό Langouët στη Βρετάνη της βόρειας Γαλλίας θα ήταν «το μικρό είναι όμορφο». Αυτή η κοινότητα των 600 κατοίκων, κοντά στη Ρεν, πρόκειται άμεσα να αποκτήσει ενεργειακή αυτονομία και ο επόμενος στόχος της είναι η αυτάρκεια στην τροφή.

Δικαιοσύνη

«​Θα με βοηθήσεις να βρω τον τάφο του πατέρα μου;» Αυτή την ερώτηση μου απηύθυνε καλή φίλη πριν από πολλά χρόνια. Ημασταν και οι δύο δεκαεννιά στα είκοσι. Η κοπέλα είχε χάσει τον πατέρα της ξαφνικά, από ανακοπή, όταν εκείνη ήταν δέκα στα έντεκα. Ηταν μπροστά όταν συνέβη, το έζησε και, βέβαια, δεν το ξέχασε ποτέ.
Πλην όμως, αρνήθηκε να πάει στην κηδεία του. Για την ακρίβεια, έφτασε ώς την πύλη του κοιμητηρίου και αρνήθηκε να προχωρήσει. Δεν παρέστη στην ταφή. Ηταν η απελπισμένη προσπάθεια ενός παιδιού να πείσει τον εαυτό του ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει. Γι’ αυτό και δεν επισκέφθηκε τον τάφο του πατέρα της ούτε μέσα στις επόμενες εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια. Το τραύμα ζεμάταγε και δεν το άντεχε.

Το σοκ και το δέος, σκέψεις για την απώλεια

Κωνσταντίνος Πουλής

Θυμάμαι μια γελοιογραφία που δείχνει σε ένα νεκροταφείο ως επιτύμβιο επίγραμμα το «Κι εμείς αφήσαμε δουλειές στη μέση». Μπροστά στον θάνατο αναφωνούμε «ζωή σε μας» και μπροστά στην αρρώστια αναφωνούμε «πάνω απ’ όλα υγεία». Αυτό που σκέφτομαι κάθε φορά απέναντι σε αυτές τις τόσο κοινές αντιδράσεις είναι πόσο διαρκεί το σοκ. Όλα μοιάζουν ασήμαντα μπροστά στην αρρώστια και τον θάνατο. Κι όμως, η ρουτίνα έχει τη δύναμη να ανασυντάσσεται και να διεκδικεί τα δικαιώματά της. Να διαγράφει την αρχική ταραχή και να μας επιστρέφει αμέριμνη στην ανοησία των καθημερινών καβγάδων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Δάσκαλος και μαθητής: η ιερότητα μιας σχέσης

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος -Κιλκίς
«Το να είσαι Έλληνας δεν είναι θέμα καταγωγής, αλλά αγωγής» Νικ. Εγγονόπουλος
Από τους τελευταίους Δασκάλους του Γένους μας, ο Φώτης Κόντογλου, για να παραστήσει την εικόνα της σημερινής Ελλάδας, κατέφυγε σ’ ένα μύθο. Το μύθο του χταποδιού. Η χταπόδα βοσκά στον πάτο της θάλασσας μαζί με το χταποδάκι. Άξαφνα το καμακώνουνε. Το χταποδάκι φωνάζει: «Με πιάσανε μάνα». Η μάνα τού λέγει: «Μη φοβάσαι παιδί μου». Ξαναφωνάζει το μικρό: «Με βγάζουν από τη θάλασσα». Πάλι λέγει η μάνα: «Μην φοβάσαι παιδί μου. Και πάλι: «Με σγουρίζουνε (με τρίβουνε στα βράχια): Μη φοβάσαι παιδί μου». «Με μασάνε». «Μην φοβάσαι παιδί μου».  «Πίνουνε κρασί, μάνα». «Άχ! σ ‘έχασα παιδί μου». Το χταποδάκι, λέει ο Κόντογλου, συμβολίζει την Ελλάδα. «Παλαιόθεν και ως τώρα όλα τα θερία πολεμούν να την φάνε» τρώνε, αλλά  μένει και μαγιά. Χταποδομάνα είναι η μοίρα της Ελλάδα. Το κρασί συμβολίζει τα φώτα του φράγκικου πολιτισμού, που μετακενώθηκαν στην καθ’ ημάς Ανατολή από τους ξιπασμένους νεόπλουτους της μάθησης. Με το κρασί ξεχνάς ποιος είσαι…

Το πείσμα και οι ρήξεις

Συντάκτης: 

Χρήστος Αγγελάκος

Ρώτησα κάποτε την Ολια, πώς γίνεται οι δύο άνθρωποι που θαυμάζω περισσότερο σ’ αυτή τη χώρα να είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους: η μία μαρξίστρια (Κατερίνα Μάτσα) και ο άλλος αρχιεπίσκοπος (ο Αναστάσιος Αλβανίας). Η Ολια απάντησε: «Μα είναι πολύ φυσικό… και οι δυο τους διακρίνονται για την απόλυτη συνέπεια λόγων και έργων». Της ζήτησα να μου τη γνωρίσει.
Βρεθήκαμε να κάνουμε σεμινάρια γραφής και θεάτρου στο 18ΑΝΩ. Δεν θέλω να πω περισσότερα.

Ένα γράμμα του Ουμπέρτο Έκο στον εγγονό του

Το ιταλικό περιοδικό «L’ Espresso» ζήτησε από δεκατέσσερις προσωπικότητες του πνεύματος να γράψουν μια επιστολή για το 2014.  Ο Ουμπέρτο Έκο έγραψε μια επιστολή στον εγγονό του, ο οποίος πριν από λίγες μέρες εκφώνησε έναν λιτό και ουσιαστικό επικήδειο λόγο στον παππού του. Ο προβληματισμός σχετικά με τις Νέες Τεχνολογίες και τη σημασία της μνήμης είναι τα θέματα στα οποία εστιάζει την προσοχή του ο Έκο. Επειδή, υποστηρίζει, ούτε το Διαδίκτυο μπορεί να υποκαταστήσει τη γνώση, ούτε οι υπολογιστές το μυαλό μας, προτρέπει τις νέες γενιές να μαθαίνουν απομνημονεύοντας. Σε καμιά περίπτωση, βεβαίως δεν εννοεί το… εθνικό σπορ του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, την παπαγαλία.

Το πραγματικό πρόβλημα

Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Είμαι στο λεωφορείο και διαβάζω το βιβλίο μου, και έχω φτάσει σε ένα σημείο που βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον. Ο συγγραφέας μιλά για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, και αναρωτιέται πόσο αξιόπιστος είναι. Στο μεταξύ, από το μεγάφωνο ηχεί εκείνη η γλυκιά γυναικεία φωνή με την ολοκάθαρη, κρυστάλλινη άρθρωση που λέει ποια θα είναι η επόμενη στάση. Σκύβω, στρώνω τα γυαλιά στη μύτη μου, και διαβάζω.

Λόγω της προφανούς δυσκολίας των οπτικών διεργασιών και της ευκολίας με την οποία φαίνεται να πραγματοποιούνται, το οπτικό σύστημα έχει θεωρηθεί ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της εξέλιξης.

Εξορίζοντας τα ιδανικά από την πραγματικότητα…

«Τι θα σας χρησίμευε να είχατε μερικά ιδεώδη;». Φαντασθείτε να δινόταν ένα τέτοιο θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ένα μούδιασμα που δεν θα έμοιαζε με κανένα προηγούμενο θα απλωνόταν αρχικά στις αίθουσες. Θα κρατούσε όμως λιγότερο απ’ όσο θα υπέθεταν οι ανήσυχοι κηδεμόνες. Πολύ γρήγορα οι περισσότεροι από τους διαγωνιζόμενους θα έβαζαν σε εφαρμογή το σχέδιο εκτάκτου ανάγκης που έχει πάντοτε στη διάθεσή της η νεολαία, όταν βρίσκει τα σκούρα: κάνει αυτό που νομίζει ότι θα ικανοποιούσε τους κριτές της. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

H εκδρομή...

Όταν ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος προσπαθούν - πριν τις μπύρες- να κερδίσουν! Αλλά δεν γίνεται να κερδίζουν παντού και πάντα!

...δεν είμαι σίγουρος ότι ο νέος αντιλλαμβάνεται  πλήρως τι σημαίνει να φωτογραφίζεσαι με τον πρόεδρα (Μπαίνει πάνω - πάνω στο βιογραφικό)

----------

Η δια βίου μάθηση «κλειδί» για τον νέο κόσμο της εργασίας

Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις που συνοψίζονται σήμερα στον όρο «ψηφιοποίηση» και «νέα βιομηχανική επανάσταση» έχουν επιφέρει δραματικές αλλαγές στον κόσμο της εργασίας όπως τον γνωρίζαμε μέχρι πρότινος.

Η τεχνητή νοημοσύνη διεισδύει με εντυπωσιακούς ρυθμούς σε όλους σχεδόν ανεξαιρέτως τους επαγγελματικούς κλάδους καθιστώντας μάλιστα πολλούς από αυτούς περιττούς. Σε πολλούς ανθρώπους η ραγδαία αυτή τεχνολογική πρόοδος προκαλεί θαυμασμό, σε άλλους όμως τεράστια ανασφάλεια για το προσωπικό επαγγελματικό τους μέλλον.

Η άγνωστη λέξη «καθήκον»" η παραγωγή τεμπέληδων και το σχολείο που δημιουργεί πτυχιούχους βλάκες"

https://www.dinfo.gr/%cf%83-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b3%ce%ac%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%b7-%ce%ac%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bb%ce%ad%ce%be%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%ba%ce%bf%ce%bd-%ce%b7/

Δίπλα από τον Νεύτωνα και τον Δαρβίνο “πήρε θέση” ο Χόγκινγκ: Τελευταίο “αντίο” από πλήθος κόσμου

Το “τελευταίο αντίο” στον Στίβεν Χόκινγκ, είπαν σήμερα η οικογένειά του, οι φίλου του, οι συνάδελφοί του και πλήθος κόσμου στην εκκλησία St Mary the Great στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, όπου εργάστηκε επί περισσότερα από 50 χρόνια. Μετά από αίτημα της οικογένειας το φέρετρο μετέφεραν στους ώμους έξι μέλη από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση έγινε ιδιαίτερη τελετή κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού της τέφρας του στο Αβαείο του Γουέστμιστερ στο Λονδίνο, κοντά στους τάφους του Νεύτωνα και του Δαρβίνου.

Γ. Σεφέρης : Ο άρχοντας τής γλώσσας

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ένα άρθρο μου για τον Σεφέρη και τις απόψεις του για τη γλώσσα[ΒΗΜΑ 27/02/2000] που νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον να διαβαστεί.
Γ. Σεφέρης : Ο άρχοντας τής γλώσσας

Δεν υπάρχει ποιητής που να μην έχει ευαισθησία στη χρήση τής γλώσσας ¬μέσα και έξω από την ποίηση. Με το γλωσσικό ζήτημα «χαίνον» επί δεκαετίες στην Ελλάδα, δεν υπήρξε Ελληνας ποιητής που να μην έχει προβληματισθεί για ζητήματα χρήσης τής ελληνικής γλώσσας ¬ μέσα και έξω από την ποίηση. Υπήρξαν μάλιστα αρκετοί ποιητές στην Ελλάδα που εξέφρασαν πιο συχνά και συστηματικά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους για διάφορα ζητήματα τής γλώσσας γενικότερα και τής ελληνικής γλώσσας ειδικότερα. Ανάμεσα σ' αυτούς ξεχωριστή θέση κατέχουν ιδίως ο Σολωμός, ο Παλαμάς, ο Ελύτης και ο Σεφέρης. Τιμώντας τη μνήμη τού μεγάλου ποιητή και στοχαστή Γιώργου Σεφέρη, θα άξιζε να θυμηθούμε και να σχολιάσουμε μερικές καίριες απόψεις του για τη γλώσσα, διάσπαρτες στους τρεις τόμους των «Δοκιμών» (δοκιμίων) τού ποιητή.

Μαρξ και Χόκινγκ μας προειδοποίησαν

Γράφει ο Γιώργος Παπασίμος –

«Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια αλλά η ψευδαίσθηση της γνώσης» Stephen Hawking

Ο θάνατος της πιο εξέχουσας και πολύμορφης επιστημονικής προσωπικότητας του αιώνα μας Στίβεν Χόκινγκ στις 14 Μαρτίου, άφησε τεράστιο κενό στην επιστημονική κοινότητα. Τόσο ως προς το θέμα της επιστημονικής εξήγησης της δημιουργίας του Σύμπαντος, αφού ήταν αυτός που «φωτογράφισε» το τι υπήρξε πριν από την μεγάλη έκρηξη (Big Bang) {διαστελλόμενος χωροχρόνος}, όσο και ως προς τους μεγάλους κινδύνους, που εγκυμονεί η συνδυασμένη τεχνολογική προσπάθεια αναπαραγωγής μέσω μηχανών του ανθρώπινου νου (τεχνητή νοημοσύνη) και το ανθρώπινο σώμα τους (ρομποτική), για τον άνθρωπο και τον πλανήτη.

Mε αφορμή τις παρεμβάσεις στο Γυμνάσιο...

Η χώρα δεν βρίσκεται στα καλύτερά της. Η εκπαίδευση στο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί φαίνεται να προχωράει στο κενό, χωρίς σχέδιο (αφού το παλιό έχει συν-ευθύνη για την χρεοκοπία). Ενώ λοιπόν δεν φαίνεται να υπάρχει συνολικό σχέδιο συνολικά για την εκπαίδευση: ποια οικονομία υπηρετεί, ποιον τύπο ανθρώπου- πολίτη οικοδομεί έχουμε αποσμασματικές παρεμβάσεις που όλως τυχαίως έχουν την ίδια κατεύθυνση (υπηρετώντας προφανώς κάποιο σχέδιο...)

Συγκεκριμένα στην βαθμίδα του Γυμνασίου:

Ενέργεια!

Καταπολεμώντας τις ασθένειες και το γήρας με ενέργεια.

Τα μιτοχόνδρια παράγουν το 90% της σωματικής μας ενέργειας. Μπορούν άραγε οι επιστήμονες να αξιοποιήσουν αυτή τη δύναμη για την καταπολέμηση ασθενειών ή ακόμα και κατά του γήρατος;

Οι επιστήμονες συνήθως αναφέρονται στα μιτοχόνδρια με τον όρο «εργοστάσια ενέργειας» των κυττάρων, καθώς τα ενδοκυτταρικά οργανίδια μετατρέπουν την τροφή που τρώμε και τον αέρα που αναπνέουμε σε μια μορφή ηλεκτρικού ρεύματος, μέσω του οποίου εκτελούνται άλλες διεργασίες του οργανισμού, όπως η αντιγραφή του DNA και η σύνθεση των πρωτεϊνών.

9 τεχνικές για να θυμάστε όλα όσα διαβάζετε

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποστηθίζεις ή να θυμάσαι αυτά που μελετάς/ διαβάζεις;

Το ζήτημα της απομνημόνευσης είναι κάτι που προβληματίζει και ενίοτε ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους, από φοιτητές που θέλουν να αποστηθίσουν κάποιο μάθημα μέχρι απλούς αναγνώστες που διαβάζουν κάτι και δυσκολεύονται αργότερα να το ανακαλέσουν στη μνήμη τους.

Ένας χρήστης του Quora, ιστοσελίδας με απαντήσει για διάφορα ερωτήματα τα οποία απαντούν οι υπόλοιποι χρήστες, ρώτησε πρόσφατα: «Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποστηθίζεις ή να θυμάσαι αυτά που μελετάς/ διαβάζεις;». Αμέσως δεκάδες άνθρωποι έσπευσαν να του απαντήσουν με βάση τις προσωπικές τους εμπειρίες αλλά και έρευνες.

Ο Independent συγκέντρωσε μερικές από αυτές και ζήτησε τη γνώμη ειδικών για το πώς να ανακαλούμε όσο γίνεται περισσότερα πράγματα από όσα διαβάζουμε, είτε πρόκειται για επιστημονικά βιβλία, είτε για μυθιστορήματα, είτε απλώς για άρθρα ειδήσεων. Αυτές είναι τα 9 τεχνικές που προτείνει:

1. Ρίξτε μια ματιά πρώτα σε ολόκληρο το κείμενο  

Οι πόλεμοι της νοημοσύνης

Του Αθαν.Χ. Παπανδρόπουλου
Είναι χειρουργός, νευρολόγος, συγγραφέας, επιχειρηματίας και ο άνθρωπος που καθημερινά ασχολείται με την τεχνητή νοημοσύνη. Σε τελευταίο βιβλίο του, με τίτλο «Ο Πόλεμος της Νοημοσύνης» (La guerre des intelligences, εκδόσεις J.C.Lattes), ο δρ Λοράν Αλεξάντρ (Laurent Alexandre) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
«Η τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ)», μας λέει, «ανατρέπει τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου. Η ισχύς των υπολογιστών δεν θα πάψει, ως φαίνεται, να προοδεύει και, αν δεν ληφθούν μέτρα προσαρμογής σε αυτήν, οι επιπτώσεις του φαινομένου θα είναι δραματικές. Η ήδη παρατηρούμενη έκρηξη της ΤΝ γεννήθηκε από την ικανότητα των υπολογιστών να ενσωματώνουν εκατομμύρια δισεκατομμυρίων δεδομένα της εποχής των Big Data. Έχουμε έτσι το φαινόμενο της “βαθιάς μάθησης” (deep learning), μέσω του οποίου η ΤΝ βιομηχανοποιείται και αποτελεί ήδη κορυφαίο συντελεστή παραγωγής απίστευτου πλούτου».