Η χώρα δεν βρίσκεται στα καλύτερά της. Η εκπαίδευση στο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί φαίνεται να προχωράει στο κενό, χωρίς σχέδιο (αφού το παλιό έχει συν-ευθύνη για την χρεοκοπία). Ενώ λοιπόν δεν φαίνεται να υπάρχει συνολικό σχέδιο συνολικά για την εκπαίδευση: ποια οικονομία υπηρετεί, ποιον τύπο ανθρώπου- πολίτη οικοδομεί έχουμε αποσμασματικές παρεμβάσεις που όλως τυχαίως έχουν την ίδια κατεύθυνση (υπηρετώντας προφανώς κάποιο σχέδιο...)
Συγκεκριμένα στην βαθμίδα του Γυμνασίου:
1. Ο τρόπος προαγωγής έγινε και γίνεται ακόμα πιο εύκολος τόσο προφανέστατα εύκολος που τα παιδιά δεν χρειάζεται να καταβάλλουν καμιά προσπάθεια. (Προστιθέμενο σε άλλα είναι και η αιτία της συνολικής αδράνειας και άρνηση μεγάλου πλήθους πια μαθητών να εμπλακούν στην μαθησιακή διαδικασία).
2. Οι απουσίες που μπορεί να κάνει ο μαθητής και να θεωρηθεί ότι προάγεται όλο και αυξάνουν... (Η αγωγή μου δεν μου επιτρέπει να σχολιάσω εκείνον που σκέφτηκε την καταγραφή των απουσιών και την αποστολή SMS στους γονείς... "Τί του λείπει του κασιδιάρη, σκούφια με μαργαριτάρι". Θα προτιμούσα να δούμε το θέμα τις σίτισις των μαθητών από το να μιλάμε για SMS...που μοστράρονται ως προοδευτικές καινοτομίες...)
3. Η όποια τιμωρία των μαθητών για το όποιο παράπτωμα καθίσταται δύσκολη, περίπλοκη έως αδύνατη. Μάλιστα σχολιάζοντας την "δημοκρατική" τιμωρία όπως τώρα πρέπει να επιβάλλεται με την παρουσία του μαθητή στο σχολείο, έχω να σχολιάσω τα εξής:
α. Ο μαθητής δεν καταλαβαίνει τι είναι τιμωρία.
β. Ο γονέας επίσης δεν καταλαβαίνει την τιμωρία άρα και το παράπτωμα.
γ. Η παρουσία του τιμωρημένου μαθητή στο σχολείο, σε ένα σχολείο που δεν είναι προετοισμένο γι' αυτό - με εγκαταστάσεις, χώρους, εργαλεία, κ.λ.π. αυξάνει το "κόστος" διαχείρησης της σχολικής μονάδας χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο "παλιός κακός" τρόπος της αποβολής, έβαζε τον μαθητή και τους κηδεμόνες του μαζί με το σχολείο σε ένα πλαίσιο σύγκρουσης σαν αυτό που ο μαθητής θα συναντήσει σε λίγα χρόνια ως ενήλικας. Από την διακασία αυτή- αν εξαιρέσει κανείς ακρότητες και λάθη, μόνο κέρδη είχαμε. (Εξ' άλλου κανένα σχολείο δεν θα αρνιόταν να δεχθεί έναν μαθητή-έστω κι' αν είχε αποβληθεί, αν αυτό γινόταν με αίτημα του γονιού...
Αιτήματα, όπως η αυτοπειθαρχία, τήρηση κανόνων δεν μπορούν να είναι αιτήματα του σχολείου, αλλά εκχωρήθηκαν ήδη σε γυμναστήρια, ποδοσφαιρικές ομάδας. Ο προπονητής είναι “θεός” και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης...)
Εν ολίγοις αυτό που βλέπουμε είναι το διαρκές πριόνισμα του ρόλου και της αξιοπιστίας του δημόσιου σχολείου, ώστε την κατάλληλη στιγμή να πωληθεί "όπως έχει επιπλωμένο".
Φοβάμαι ότι, στο βαθμό που δεν βλέπω να έρχεται το νέο ελκυστικό σχολείο - ποιος να το προτείνει να το σχεδιάσει*, ο καθηγητής εκτός από το μάθημά του θα χρεωθεί και τη διαχείρηση των θραυσμάτων αυτής της διάλυσης. Υπό την έννοια αυτή η υπόμνηση του 30ωρου δείχνει τα θέματα που καλείται να αντιμετωπίσει στο μέλλον ο καθηγητής και να φυσικά να χρεωθεί και την αποτυχία.
Με τον τρόπο αυτό έχοντας βρει τον "φταίχτη" στο πρόσωπο των "τεμπέληδων" καθηγητών θα αποφύγουμε να μιλήσουμε για την έλλειψη σχεδίου και κατεύθυνσης.
Και φυσικά θα αποφύγουμε να μιλήσουμε για το τι πταίει αφού ο "φταίχτης" έχει καταδειχθεί.
*Το σχέδιο για την εκπαίδευση, προϋποθέτει σχέδιο για τη χώρα, τους πολίτες της, την οικονομία της. Αυτό το σχέδιο δυστυχώς για μας αργεί. Και αυτό είναι η χρεωκοπία της χώρας. Τα απόνερα αυτής της κρίσης βιώνει το σχολείο και η εκάστοτε κεντρική διοίκηση καμώνεται ότι τα αντιμετωπίζει με ...μισόλογα και εξυπνακισμούς.
Συγκεκριμένα στην βαθμίδα του Γυμνασίου:
1. Ο τρόπος προαγωγής έγινε και γίνεται ακόμα πιο εύκολος τόσο προφανέστατα εύκολος που τα παιδιά δεν χρειάζεται να καταβάλλουν καμιά προσπάθεια. (Προστιθέμενο σε άλλα είναι και η αιτία της συνολικής αδράνειας και άρνηση μεγάλου πλήθους πια μαθητών να εμπλακούν στην μαθησιακή διαδικασία).
2. Οι απουσίες που μπορεί να κάνει ο μαθητής και να θεωρηθεί ότι προάγεται όλο και αυξάνουν... (Η αγωγή μου δεν μου επιτρέπει να σχολιάσω εκείνον που σκέφτηκε την καταγραφή των απουσιών και την αποστολή SMS στους γονείς... "Τί του λείπει του κασιδιάρη, σκούφια με μαργαριτάρι". Θα προτιμούσα να δούμε το θέμα τις σίτισις των μαθητών από το να μιλάμε για SMS...που μοστράρονται ως προοδευτικές καινοτομίες...)
3. Η όποια τιμωρία των μαθητών για το όποιο παράπτωμα καθίσταται δύσκολη, περίπλοκη έως αδύνατη. Μάλιστα σχολιάζοντας την "δημοκρατική" τιμωρία όπως τώρα πρέπει να επιβάλλεται με την παρουσία του μαθητή στο σχολείο, έχω να σχολιάσω τα εξής:
α. Ο μαθητής δεν καταλαβαίνει τι είναι τιμωρία.
β. Ο γονέας επίσης δεν καταλαβαίνει την τιμωρία άρα και το παράπτωμα.
γ. Η παρουσία του τιμωρημένου μαθητή στο σχολείο, σε ένα σχολείο που δεν είναι προετοισμένο γι' αυτό - με εγκαταστάσεις, χώρους, εργαλεία, κ.λ.π. αυξάνει το "κόστος" διαχείρησης της σχολικής μονάδας χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο "παλιός κακός" τρόπος της αποβολής, έβαζε τον μαθητή και τους κηδεμόνες του μαζί με το σχολείο σε ένα πλαίσιο σύγκρουσης σαν αυτό που ο μαθητής θα συναντήσει σε λίγα χρόνια ως ενήλικας. Από την διακασία αυτή- αν εξαιρέσει κανείς ακρότητες και λάθη, μόνο κέρδη είχαμε. (Εξ' άλλου κανένα σχολείο δεν θα αρνιόταν να δεχθεί έναν μαθητή-έστω κι' αν είχε αποβληθεί, αν αυτό γινόταν με αίτημα του γονιού...
Αιτήματα, όπως η αυτοπειθαρχία, τήρηση κανόνων δεν μπορούν να είναι αιτήματα του σχολείου, αλλά εκχωρήθηκαν ήδη σε γυμναστήρια, ποδοσφαιρικές ομάδας. Ο προπονητής είναι “θεός” και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης...)
Εν ολίγοις αυτό που βλέπουμε είναι το διαρκές πριόνισμα του ρόλου και της αξιοπιστίας του δημόσιου σχολείου, ώστε την κατάλληλη στιγμή να πωληθεί "όπως έχει επιπλωμένο".
Φοβάμαι ότι, στο βαθμό που δεν βλέπω να έρχεται το νέο ελκυστικό σχολείο - ποιος να το προτείνει να το σχεδιάσει*, ο καθηγητής εκτός από το μάθημά του θα χρεωθεί και τη διαχείρηση των θραυσμάτων αυτής της διάλυσης. Υπό την έννοια αυτή η υπόμνηση του 30ωρου δείχνει τα θέματα που καλείται να αντιμετωπίσει στο μέλλον ο καθηγητής και να φυσικά να χρεωθεί και την αποτυχία.
Με τον τρόπο αυτό έχοντας βρει τον "φταίχτη" στο πρόσωπο των "τεμπέληδων" καθηγητών θα αποφύγουμε να μιλήσουμε για την έλλειψη σχεδίου και κατεύθυνσης.
Και φυσικά θα αποφύγουμε να μιλήσουμε για το τι πταίει αφού ο "φταίχτης" έχει καταδειχθεί.
*Το σχέδιο για την εκπαίδευση, προϋποθέτει σχέδιο για τη χώρα, τους πολίτες της, την οικονομία της. Αυτό το σχέδιο δυστυχώς για μας αργεί. Και αυτό είναι η χρεωκοπία της χώρας. Τα απόνερα αυτής της κρίσης βιώνει το σχολείο και η εκάστοτε κεντρική διοίκηση καμώνεται ότι τα αντιμετωπίζει με ...μισόλογα και εξυπνακισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου