Η σχολική ποδιά και η ..."πρόοδος".

Μάριος Μαρινάκος

37 χρόνια από την κατάργηση της σχολικής ποδιάς
Σαν σήμερα, πριν από 37 χρόνια, στις 06-02-1982 το -ορθόδοξο- Πασόκ του Α. Παπανδρέου καταργεί τις σχολικές ποδιές. Πρόλαβα, ώστε η πρώτη μου φωτογραφία στο νηπιαγωγείο να είναι με ποδιά...
Με την ανάγνωση της εποχής η είδηση έμοιαζε και ήταν καλή. Επιτέλους, παιδιά και γονείς απελευθερώθηκαν από την επιβεβλημένη ενδυματολογική ομοιομορφία, που βέβαια λειτουργούσε ως μέθοδος αναγκαστικής ομογενοποίησης και κιμαδοποίησης. Επρόκειτο για την πρακτική εκδήλωση μιας ιδιότυπης κοινωνικής μηχανικής που είχε δομηθεί με στρατιωτική αντίληψη και στόχος της ήταν η καλλιέργεια ψευδοεθνικοπατριωτών πολιτών (μην ξεχνάμε ότι το κακοραμμένο ρούχο ήταν πάντοτε μπλε με λευκά στοιχεία παραπέμποντας στη σημαία της χώρας).

"Two & Two" (2+2=5) μικρού μήκους ταινία (Βρετανία, 2010)

Μillennials generation (Ναρκισευόμενη γενιά)

 Απομαγνητοφώνιση του παραπάνω Video:
"Σε κάθε μου ομιλία και συνάντηση πάντα κάποιος με ρωτάει για το ζήτημα των milennials.

Στην κορυφή του κόσμου η παιδεία της Κούβας του Φιντέλ Κάστρο

Κορυφαία η παιδεία στην Κούβα

Το επίπεδο της παιδείας της Κούβας τοποθετείται σε αντίστοιχα υψηλό με αυτό του εκπαιδευτικού συστήματος της Φινλανδίας και της Ελβετίας σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η οποία έτρεξε μεγάλη έρευνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και την Καραϊβική.

Σ. Τραχανάς:Η κοινωνική διάσταση της διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών

Εξαιρετική ομιλία του Σ. Τραχανά. Γιατί είναι σημαντικό να διδάσκονται τις φυσικές επιστήμες όλοι οι μαθητές και μελλοντικοί πολίτες;

Οι τρείς στόχοι κατά τον Σ. Τραχανά:

Σκέψεις για την 28η του Οκτώβρη: Στέκονται στην εξέδρα αυτοί που μας κατάντησαν ικέτες

Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Κάποτε, στις ορειβατικές μου εξορμήσεις, έφτασε η αφεντιά μου στο όρος Τύμφη. Κάπου στην Ήπειρο. Από το καταφύγιο τις Αστράκας όπου διανυκτερεύσαμε μπορούσε να δει κανείς τα Αλβανικά σύνορα και τον σκοτεινό όγκο των βουνών της Αλβανίας. Θέατρο πολέμου κάποτε… Ένα “χωράφι” που κάποιοι “ασήμαντοι” έσπειραν τα κόκαλα τους για να γίνουν σημαντικοί μετά, ώστε να τους τιμούμε σήμερα για το θάρρος τους την φιλοπατρία τους και για τον αγώνα τους! Λοιπόν αγναντεύοντας τα βουνά αυτά θα μπορούσα να ορκιστώ ότι άκουγα ακόμη τις κανονιές, το βουητό των οβίδων, το χλιμίντρισμα των ζώων.
Τον μόχθο των ΓΥΝΑΙΚΩΝ να κουβαλούν το φορτίο του πολέμου! Και μετά σκέφτηκα όλους αυτούς που μας κατάντησαν ικέτες, δειλούς να στέκονται σε μία εξέδρα να δέχονται τιμές από τα αγήματα νέων που τους συνθλίβουν τα όνειρα και συνήλθα… Πηγή: 

28η Οκτωβρίου 1940

Τιμή και Δόξα στους νεκρούς των πολέμων.
«Για το δικό μας αύριο έδωσαν το δικό τους σήμερα...»

«Η πιο συγκλονιστική και καλλιτεχνική αντιπολεμική φωτογραφία. Ούτε μάνες και παιδιά που κλαίνε, ούτε σακατεμένα σώματα. Όλα αυτά μαζί "φαίνονται" στην "Απώλεια" και την "Απουσία". Άξιο παρατήρησης σε αυτή τη φωτογραφία είναι και το γεγονός ότι, η μεν γυναίκα έχει περήφανο και οργισμένο βλέμμα, το δε παιδί φοράει το καπέλο του νεκρού πατέρα του.»
Τα σχόλια από άγνωστο φωτογράφο.
==============