Όταν ο Σταύρος Παπαδόπουλος ήταν 12 χρονών, η ξαδέρφη του τον πίεσε να στοχεύσει στο πανεπιστήμιο. Ευτυχώς, η πίεση απέδωσε και ο Σταύρος σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, έκανε διδακτορικό στο Hong Kong και κατέληξε στο MIT και την Intel για να κάνει έρευνα.
---------------------------------------
Θεωρώ βέβαιο ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποδώσει στους Έλληνες από τα τέλη του 20ου μέχρι και αυτά του 21ου αιώνα, τον χαρακτηρισμό «Εγκληματίες Παιδείας». Όπως λέμε «Εγκληματίες Πολέμου», κάπως έτσι και χειρότερα.
Χειρότερα γιατί ο πόλεμος αποτελεί μία ειδική συνθήκη που οδηγεί την
ανθρώπινη ύπαρξη στα όρια της καθώς τη φέρνει κάθε λεπτό αντιμέτωπη με
το ζήτημα της επιβίωσής της. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
«“Ὦ τεχνικώτατε Θεύθ, ἄλλος μὲν
τεκεῖν δυνατὸς τὰ τέχνης, ἄλλος δὲ κρῖναι τίν’ ἔχει μοῖραν
βλάβης τε καὶ ὠφελίας τοῖς μέλλουσι χρῆσθαι· καὶ νῦν
σύ, πατὴρ ὢν γραμμάτων, δι’ εὔνοιαν τοὐναντίον εἶπες ἢ
δύναται. τοῦτο γὰρ τῶν μαθόντων λήθην μὲν ἐν ψυχαῖς
παρέξει μνήμης ἀμελετησίᾳ, ἅτε διὰ πίστιν γραφῆς ἔξωθεν
ὑπ’ ἀλλοτρίων τύπων, οὐκ ἔνδοθεν αὐτοὺς ὑφ’ αὑτῶν ἀναμι-
μνῃσκομένους· οὔκουν μνήμης ἀλλὰ ὑπομνήσεως φάρμακον
ηὗρες. σοφίας δὲ τοῖς μαθηταῖς δόξαν, οὐκ ἀλήθειαν πορί-
ζεις· πολυήκοοι γάρ σοι γενόμενοι ἄνευ διδαχῆς πολυγνώ-
μονες εἶναι δόξουσιν, ἀγνώμονες ὡς ἐπὶ τὸ πλῆθος ὄντες,
καὶ χαλεποὶ συνεῖναι, δοξόσοφοι γεγονότες ἀντὶ σοφῶν”».
(Από τον πλατωνικό διάλογο Φαίδρος 2752-275b)
“Reading is not merely sympathizing and understanding; it is also criticizing and judging. Hither to our endeavor has been to read books as a writer writes them. We have been trying to understand, to appreciate, to interpret, to sympathize. But now, when the book is finished, the reader must leave the dock and mount the bench. He must cease to be the friend; he must become the judge. And this is no mere figure of speech”.
Virginia Wolf, How one should read a book
«Οι κοινωνίες του προφορικού λόγου αναζητούν τη σοφία, οι κοινωνίες του χειρογράφου και του εντύπου τη γνώση και την πληροφορία, και σήμερα η ηλεκτρονική χειρίζεται επιδέξια τα bytes για να παράγει δεδομένα».
Alvin Kernan
Το έτος 1959, ο φυσικός και λογοτέχνης C. P. Snow έδωσε μια μνημειώδη διάλεξη στο πανεπιστήμιο του Cambridge, διάλεξη που αργότερα εκδόθηκε σε βιβλίο με τον αρκούντως χαρακτηριστικό τίτλο Οι δύο κουλτούρες. Θέμα της διάλεξης ήταν οι διαφορές και η σχέση ανάμεσα στον χώρο των επιστημών (sciences) και στον χώρο των γραμμάτων και τεχνών (humanities). Ολόκληρος ο χώρος του πνεύματος στη Δύση βρίσκεται διασπασμένος σε δύο «κόσμους», σε δύο «κουλτούρες»: από τη μια μεριά βρίσκονται οι φυσικές επιστήμες, ενώ από την άλλη οι ανθρωπιστικές σπουδές.
========================
Δείτε το και ακούστε τον! Από το 18ο λεπτό και μετά...
Ο Αντώνης Μαυρόπουλος, συγγραφέας του βιβλίου “Τεχνητή Νοημοσύνη: Άνθρωπος, Φύση, Μηχανές”, ασχολείται με το θέμα από το 2017. Συνεπώς, μπορεί με βεβαιότητα να έχει άποψη για το τι είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη και το πόσο θα αλλάξει τη ζωή μας.
Το πρώτο συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουμε είναι αυτό που λέει στην αρχή της συζήτησης μας: “Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν έχει τίποτα το μαγικό… Κρύβει πίσω της πολύ σκληρή, ανθρώπινη εργασία”.
Ο κ. Μαυρόπουλος εξηγεί τη σχέση της ανθρώπινης νοημοσύνης με την τεχνητή και ποιος είναι ο ρόλος της γλώσσας, αναφέρεται σε όσα νέα φέρνει στην οικονομία και την τεχνολογία και θέτει το ερώτημα αν μπορεί να αποτελέσει φάρμακο για τις ασθένειες του καπιταλισμού.
ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
Πρόσφατα δεδομένα σχετικών ερευνών δείχνουν ότι η μέση διάρκεια της
ανθρώπινης προσοχής είναι 8,25 δευτερόλεπτα. Εάν αυτός ο αριθμός δε
σημαίνει τίποτα για εσάς, τότε σκεφτείτε το εξής: Τα χρυσόψαρα έχουν
μέση διάρκεια προσοχής 9 δευτερολέπτων. Σκεφθείτε το για ένα λεπτό! ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
