Επίκαιρο προβληματίζει......

Επίκαιρο προβληματίζει......
Πηγή: Angelina Vidali
Προχτές δύο μαθητές της γ λυκείου με μεγάλη βεβαιότητα, απύθμενο θράσος και αγένεια, μου είπαν φωνάζοντας σε σημείο που με έκανε να τρέμω, και να μην έχω ακόμα συνέλθει από την λεκτική επίθεση και τον παραλογισμό, ότι η στατιστική τους χαλάει τον μέσο όρο, που είναι πάρα πολύ καλός, ότι με το το μάθημα "μου" δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου και δεν ξέρουν καθόλου μαθηματικά, ότι αν είχα ενσυναίσθηση όμως και ανθρωπιά, έπρεπε να τους βάλω 17, χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια, γιατί μπορεί να χρειαστεί ο βαθμός του απολυτηρίου για να πάνε σε ιδιωτικό κολλέγιο.
Δουλεύοντας ένα χρόνο σαν λέκτορας σε πανεπιστήμιο στην Αγγλία ένοιωσα ότι είναι σαν να αγοράζουν πτυχία και μετά να περιμένουν μια ψευδαίσθηση μάθησης και εξετάσεων ώστε οι φοιτητές μαζί με το πτυχίο να έχουν και την ψευδαίσθηση ότι το αξίζουν και ότι κάτι κατέκτησαν και κάτι ξέρουν. Ο μάνατζερ που είχα μου έλεγε ότι αν δεν περάσουν σχεδόν όλοι και δεν πάρουν οι περισσότεροι άριστα τότε δεν θα έχω πετύχει το στόχο μου στο συμβόλαιο. Οι μαθητές πάλι αν προσπαθούσες να τους παρακινήσεις να μάθουν κάτι χρήσιμο και να σκεφτούν ένιωθαν ότι τους πιέζεις.
Οι συνάδελφοι μου έλεγαν ότι αν δεν τους μάθεις τίποτα, τοτε δε θα πουν στην αξιολόγηση ότι δε σε καταλαβαίνουν και θα τα πας μια χαρά! Μάλιστα την αξιολόγηση είχαν δοκιμάσει να την δώσουν στους μαθητές πριν και μετά από ένα πάρτι που διοργάνωναν και στο οποίο σερβίραν αλκοόλ και σύγκριναν πότε ήταν καλύτερη.
Όταν πάλι δούλεψα στην Ελλάδα στο Deree έμπαιναν εύκολα θέματα ήταν απλή η ύλη και πάλι τα παιδιά δεν ήθελαν να τα ζορίσεις να σκεφτούν. Παρόλα αυτά συχνά οι μαθητές δεν περνούσαν μάθηματα. Τότε τα ξαναπλήρωναν, οπότε γινόταν "σπόνσορες" πληρώνοντας πολλαπλάσια το πτυχίο τους.
Στο ελληνικό δημόσιο σχολείο πάλι, έχω ζήσει τους μεγαλύτερους εκβιασμούς για βαθμούς από γονείς και παιδιά, όχι πια για να περάσουν, αλλά γιατί δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν, αλλά το χαρτί και ο βαθμός πάνω στο χαρτί και το να δείξουν το χαρτί στους γείτονες τους. Το ελληνικό σχολείο είναι άχρηστο κατά τη γνώμη τους: μπορούν να σκεφτούν πιο εύκολους τρόπους να βγάλουν χρήματα από το να σπουδάσουν και δεν ενδιαφέρονται για τη γνώση, αλλά ο βαθμός και το χαρτί είναι ακόμα κάτι στα μάτια των γειτόνων, κάτι που αξίζει για να το πετύχεις να κάνεις εκβιασμο στον καθηγητή ή να αντιγράψεις.
Απο παλιότερους συνάδελφους πάλι εχει τύχει να ακούσω ιστορίες ότι είχαν δεχθεί εκβιασμούς από διευθυντές να βάλουν εκείνοι ως οι πιο καινούργιοι τον παραπάνω βαθμό που χρειάζεται ένας κακός μαθητής για να περάσει την τάξη παλιότερα, (τώρα για να πάρει ένα καλό απολυτήριο για να δείξει στο κολλέγιο), λίγο σαν ένα σύστημα που ξέροντας ότι είναι σάπιο, αλλά κρατάει ακόμα τέλεια τα προσχήματα,  να θέλει να κάνει συνενόχους τους νέους που μπαίνουν σε αυτό σε μια διαδικασία μύησης ή απόρριψης, "αξιολόγησης" της ικανότητας τους να διατηρούν μια ψευδαίσθηση γνώσης και να κρατάνε τα προσχήματα.
Μάλλον μια καταναλωτική κοινωνία στην οποία η γνώση ψάχνει διάφορους τρόπους να πακεταριστεί σαν ένα fast food καταναλωτικό αγαθό, αλλά δεν τα πολυκαταφέρνει και συνεχίζει να προσπαθεί...
Δημοσίευση Giannis Liapis

via   Michalis Andreadelis

 Michalis Andreadelis
Ένας από τους λόγους που βγήκα σε σύνταξη δύο χρόνια νωρίτερα ήταν ότι δεν μπορούσα να διδάξω πια όπως ήθελα και ήξερα!
Δεν υπήρχε διάθεση από τους μαθητές.
Ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο γάιδαρος λένε στο χωριό μου.
Είχε τα προβλήματα του το Δημόσιο σχολείο ήρθε και η τηλεκπαίδευση δύο χρόνια και έδεσε!
Τα παιδιά ξέχασαν να ανοίγουν το βιβλίο .
Το υπουργείο πανηγύριζε ότι κάνουμε τηλεκπαίδευση με κλειστές κάμερες.
Δεν λέει κανένας φωναχτά αυτό που ξέρουμε οι καθηγητές του Λυκείου.
Ότι Χρόνια τώρα δεν υφίσταται Λύκειο.
Την Γ Λυκείου την κρατάμε με τα ζόρια μέχρι το Πάσχα.
Μετά οι πιο πολύ μαθητές διαβάζουν στο σπίτι τους και ασχολούνται με το φροντιστήριο.
Η Β Λυκείου αρχίζει να προετοιμάζεται για τις Πανελλήνιες και παρακολουθεί μαθήματα της Γ Λυκείου.
Και η Ά.Λυκείου έρχεται με τα κενά του Γυμνασίου.
Άρα ο ρόλος του Λυκείου Χρόνια τώρα είναι υποβαθμισμένος.
Θα σταματήσω εδώ.