«Έμφυλες Ταυτότητες»

ψάχνοντας για στοιχεία....
και εδώ
-------------------------

 Παρακάτω απομαγνητοφωνημένο και σε γραπτό κείμενο σχεδόν ολόκληρο το απόσπασμα:

”Η τεχνολογία αλλαγής φύλου δεν ξέρω πόσο χειραφετική διάσταση μπορεί να έχει. Για να είμαι ακριβέστερος ξέρω ότι είναι μια μορφή χειρίστου τύπου χειραγώγησης. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό ας δει σήμερα ποιοί είναι υπέρμαχοι αυτών των πολιτικών επιλογών. Αυτοί που είναι πιο ρατσιστές στην παγκόσμια πολιτική τους, αυτοί που πάνε να επιβάλλουν την δική τους νοοτροπία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον πλανήτη, αυτοί που επιβάλλουν με όρους γενοκτονίας τα οικονομικά, πολιτικά και λοιπά γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, αυτοί είναι που πάνε να μας επιβάλλουν όλη την προβληματική των LGBTQ κι όλα τα υπόλοιπα που ξέρουμε.

Έχουμε εδώ και επιστήμη, και υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ανάγκη και την επιθυμία.

Φυσικά και εδώ εμπλέκεται το φαντασιακό συνειδησιακό πνευματικό στοιχείο, στην επιθυμία, αλλά ακριβώς λόγω αυτού του πράγματος, σε αλλοτριωμένη κοινωνία, σε κοινωνία στην οποία έχουμε απόπειρα εκτακτικής ανάσας και διεξόδου των όρων αναπαραγωγής του κεφαλαίου, πράγμα που θα το δούμε στο ιστορικό κομμάτι, μέσω δημιουργίας τεχνητών αναγκών στον άνθρωπο, άρα μέσω μιας βιομηχανίας επιβολής τεχνηέντως επίπλαστων αναγκών στον άνθρωπο, το να μιλάμε με τέτοια ευκολία γι’ αυτά τα θέματα είναι νερό στο μύλο της χειραγώγησης.

Δε μπορεί δηλαδή να επιβάλλεται στα πλαίσια της Διατλαντικής πολιτικής επενδύσεων,  να επιβάλλονται και τέτοια φαινόμενα, επιβολή δηλαδή της αλλαγής φύλου, των γάμων και της τεκνοθεσίας μεταξύ ομοφύλων, και εμείς να θεωρούμε ότι αυτό είναι προοδευτικό φαινόμενο.

Δηλαδή, εάν αγνοήσουμε τον βιολογικό πυρήνα, το βιολογικό υπόστρωμα των αναγκών φυσιογνωστικά επακριβώς προσδιοριζόμενο, δηλαδή αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις εκείνες όπου υπάρχει ορμονικό και ανατομοφυσιολογικό πρόβλημα, το οποίο είναι απειροελάχιστο ποσοστό στις περιπτώσεις ανατομοφυσιολογικού προσδιορισμού του φύλου, και εκεί οι ιατρικές παρεμβάσεις μπορούν να βοηθήσουν, οι περιπτώσεις εκείνες τις οποίες έχουμε την λεγόμενη μη παραδοσιακή σεξουαλική προτίμηση είναι μορφές διάθλασης συγκεκριμένου τύπου αλλοτριωμένου και αλλοτριωτικού κοινωνικού, στο βιολογικό. 

Πείτε μου σας παρακαλώ τι θα γίνει εάν στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία ενός παιδιού, έρθει ο γονέας ή ο δάσκαλος και του πει ‘παιδάκι μου το’ ψαξες το φύλο σου; μήπως δεν είσαι αγόρι κι είσαι κορίτσι;’ ή το αντίστροφο; Πού θα πατήσει; Τι θα κάνει στην συνέχεια; Εάν τραυματίσεις την φυσιολογική ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού που συνδέεται με τις θέσεις και τους ρόλους τους βιολογικά προσδιορισμένους από το βιολογικό υπόστρωμα των αναγκών των θέσεων και των ρόλων των φύλων, έχεις αποδομήσει το σύνολο της προσωπικότητας και της μετέπειτα ζωής του παιδιού. Και αυτό που σας λέω είναι αποδεδειγμένο και με εμπειρικό υλικό. 

Όταν αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ δίνουν μάχες για να θεωρηθεί ύψιστο δικαίωμα ελευθερίας επιλογής το να επιβάλλουν γονείς ορμονική παρέμβαση με εισαγγελική απόφαση για την αναστολή της ορμονικής ανάπτυξης του παιδιού ή παρεμβάσεις αλλαγής φύλου σε 6χρονα, 9χρονα, 12χρονα, τι είναι αυτό αν όχι γενοκτονία; Ποιός είσαι εσύ που αποφάσισες εξ’ ονόματος του παιδιού να κάνεις προσθετικές, αφαιρετικές και άλλες χειρουργικές επεμβάσεις και άλλες  ορμονικές παρεμβάσεις; Διαβάστε, είναι συγκλονιστικό το υλικό αυτό το οποίο αποκτά διαστάσεις γενοκτονίας. Αποκτά διαστάσεις δηλαδή στα πλαίσια των οποίων επέρχεται τεχνηέντως και ένας βιολογικός εκφυλισμός του ανθρώπινου γένους στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και οικονομίες. Δεν είναι τυχαίο αυτό το φαινόμενο.

Και δείτε ποιοί είναι αυτοί οι οποίοι χρηματοδοτούν συστηματικά αυτού του είδους τις παρεκκλίσεις, με βιομηχανικό μάλιστα τρόπο, και θα καταλάβετε. Κάντε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο. Την έκανα. Ξέρετε τι ανακάλυψα; Δείτε πώς χρηματοδοτούνται ΜΚΟ που προωθούν αυτά τα LGBTQ πρότυπα από τα βασικά μονοπώλια, Microsoft, IBM, Apple, ή πάρτε όλους τους μεγάλους τραπεζικούς ομίλους και δείτε πώς χρηματοδοτούν αυτά τα πράγματα. Δείτε τι προγράμματα υπάρχουν στη βιομηχανία του τουρισμού για ειδικά πακέτα για LGBTQ, δείτε τι ειδικές πιστωτικές κάρτες εκδίδονται για LGBTQ κοινότητες με τις προτιμήσεις τους, και πείτε μου σας παρακαλώ αυτό το οποίο είναι πρωτεύουσα επιλογή των πιο επιθετικών κύκλων της σημερινής χρηματιστικής ολιγαρχίας του κεφαλαίου, πώς μπορεί να είναι πρόταγμα και σημαία προοδευτικότητας για κάποιους δήθεν προοδευτικούς χώρους.

Εάν λοιπόν έχουμε μια τέτοια ακύρωση του βιολογικού πυρήνα συγκρότησης της μελλοντικής προσωπικότητας, πιστέψτε με δεν υπάρχει θέμα στην μετέπειτα ζωή του ατόμου που να μη το διαθλά μέσω αυτής της παρέκβασης, παρέκκλισης, από τον έμφυλο προσδιορισμό της ύπαρξής του βιολογικά. Αυτό θα το δείτε και εμπειρικά. Ψάξτε να δείτε εμπειρικά τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν υποστεί αυτή την αλλαγή προσανατολισμού με ή χωρίς ιατρική παρέμβαση, και πείτε μου αν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν ένα από τα μείζονος κλίμακας προβλήματα της κοινωνίας και της ανθρωπότητας της εποχής χωρίς να το διαθλούν από αυτό. Έχουμε δηλαδή μία αντίστροφή διάθλαση, δεν έχουμε μόνο διάθλαση μέσω του κοινωνικού στο βιολογικό στο άτομο, αλλά έχουμε το επόμενο βήμα της αποδόμησης της κοινωνίας μετά την επιθετική ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. 

Δεν είναι μόνο η κοινωνία συνονθύλευμα ατόμων εγωιστικά και ιδιοτελώς σκεπτόμενων ως προς τα κίνητρά τους, άρα που ανάγονται στη βιολογία τους, αλλά έχουμε ακόμα μια μεγαλύτερη επίθεση της κυρίαρχης ιδεολογίας και προπαγάνδας στο βιολογικό πυρήνα συγκρότησης της προσωπικότητας, στη βιολογική υπόσταση του ατόμου ως θεμέλιο της προσωπικότητας. Δηλαδή δεν του έφτανε που αποδόμησε την κοινωνία σε άτομα ιδιοτελώς σκεπτόμενα, φιλοτομαριστές, αλλοτριωμένους κι αλλοτριωτικούς, αλλά πάει να συνθλίψει και τον ίδιο τον βιολογικό πυρήνα συγκρότησης της οποιασδήποτε ατομικότητας, άρα της προσωπικότητας. Ο άνθρωπος που θα υποστεί αυτή την συνειδησιακή, ασυνείδητη κατά κύριο λόγο, μετάλλαξη λόγω αυτού του τύπου της χειραγώγησης, και θα προσπαθήσει να έχει αντίστοιχη κατασκευή με παρεμβάσεις ιατρικού και παραιατρικού τύπου πάνω στο σώμα του, θα είναι τόσο καταρρακωμένος που δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα, μα τίποτα. Δεν είναι τυχαίο ότι στρατηγικά think tanks όπως αυτά του Stratford σε δημόσιες στρατηγικές τους εκθέσεις αναφέρουν πόσο προς όφελος των στρατηγικών συμφερόντων της κυριαρχίας των ΗΠΑ είναι η επιβολή αυτών των LGBTQ προτύπων. Όχι μόνο διότι παίζουν για ένα target group καταναλωτικών αγαθών που προσανατολίζονται σε άτεκνες καταστάσεις, ομοφύλων ζευγαριών, ατέκνων, μονογονεικών κλπ οικογενειών, αλλά και διότι αυτό είναι το πιο χειραγωγήσιμο υλικό. Είναι αδύνατο να σηκώσει κεφάλι ως προς τα επαναστατικά θεμελιώδη προτάγματα ένα καταρρακωμένο άτομο ως προς το βιολογικό πυρήνα συγκρότησης της προσωπικότητάς του εάν έχει υποστεί μια τέτοια χειραγωγική μετάταξη.”
-----------------
Μεταγεννέστερη εγγραφή, την οποία και πρέπει να δείτε: 
και για την συμπλήρωση της ...εικόνας 
δείτε κι' αυτό εδώ 
===============
περί της διάθλασης στην οποία αναφέρεται ο κ. Πατέλης στο 1o video, να η απόδειξη!!!
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Στοιχειώδες, κ. Νίκο Γεωργιάδη

Οταν διάβασα ότι ο Νίκος Γεωργιάδης καταδικάστηκε για παιδεραστία από το δικαστήριο εφρικίασα. Τον άνθρωπο δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου, μου είναι μάλλον αδιάφορος, το ύφος του καλοβαλμένου και πολλά υποσχόμενου δεν μου είναι συμπαθές, και, όταν σε όλα αυτά προστέθηκε η καταδίκη της παιδεραστίας, προσπάθησα να τον βγάλω απ’ το μυαλό μου. Είναι ζήτημα ψυχικής και πνευματικής υγιεινής. Ο Πλάτων τα λέει ωραία στο «Συμπόσιο», πλην όμως η παιδεραστία παραμένει ειδεχθής, ακόμη κι αν δεν είσαι νεοπουριτανός, θύμα της πολιτικής ορθότητας και του Χόλιγουντ, που παλεύει για τον εξαγνισμό των ηθών στην παγκόσμια δημοκρατία. Είναι και θέμα αισθητικής. Οσο κοτσονάτος κι αν είναι ο γηραλέος που αγκαλιάζει την εικοσάχρονη συνοδό του, το θέαμα, αν γίνει δημόσιο, είναι τουλάχιστον θλιβερό. Κι όμως είναι σχεδόν κοινότοπο. Θυμάμαι μια φωτογραφία του γηραλέου Χένρι Μίλερ με τέσσερα κορίτσια που φορούσαν μπικίνι. Πόσων ετών ήσαν; Δεκαέξι, δεκαεπτά, είκοσι; Ηταν φωτογραφία σαν λογοτεχνικό δοκίμιο: ο συγγραφέας, σημαντικός, ειρήσθω εν παρόδω, και το θέμα του. Ο συγγραφέας που φωτογραφίζεται με το θέμα του για να αποδείξει ότι το θέμα του, τα κορίτσια, είναι πιο δυνατό από τον ίδιο.
Ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι υπέργηρος. Και η περίφημη παιδεραστία του αναφέρεται στη συνεύρεσή του με κάποια δεκαπεντάχρονα. Μπορεί η ερωτική επιθυμία για ένα δεκαπεντάχρονο να θεωρηθεί παιδεραστία; Οταν ετέθη το θέμα της ψήφου στα δεκαεπτά, ήτοι στα δεκάξι, είχα γράψει ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί και η ηλικία βάσει της οποίας θεωρείται κάποια ή κάποιος ερωτικά ανήλικος. Δεν είμαι νομικός. Ομως ο κ. Αντύπας Καρίπογλου, πρώην αντιπρόεδρος της Δράσης, είναι. Και στην ανάρτησή του στο Facebook έγραψε ότι αποπλάνηση θεωρείται αν η ανήλικη ή ο ανήλικος είναι κάτω των 14 ετών. Κατέγραψε επίσης και τα παράδοξα της δίκης: Μεταξύ άλλων, απουσία της δικογραφίας στη Μολδαβία, η οποία δεν απέδωσε καμία ευθύνη στον κ. Γεωργιάδη. Καταδίκη βάσει μαρτυριών άσχετων με την υπόθεση. Και εννοείται προσπάθεια ενοχοποίησης ολόκληρης της Ν.Δ., με ναυαρχίδα την ανεξάρτητη «Αυγή», η οποία κυκλοφόρησε χθες με λευκό πρωτοσέλιδο και τίτλο «Δεν υπάρχει θέμα» – για τη Ν.Δ. και το μέγα σκάνδαλο.
Στοιχειώδες, κ. Γεωργιάδη. Βλέπεις ένα πρόσωπο που σε διεγείρει. Ρωτάς τι ζώδιο είναι και αμέσως μετά ζητάς ταυτότητα ή τουλάχιστον μια υπεύθυνη δήλωση όπου να εμφανίζεται ευκρινώς και ολογράφως η χρονολογία γεννήσεως, έτοιμη για το ΚΕΠ. Ετσι γίνονται τα πράγματα. Αλλιώς πώς θα πάει μπροστά η Ελλάδα;
===============

Dimitrios Liamis ► Από τον τοίχο της Filothei Varsami (Α' μέρος):
● Τα φίλα προσκείμενα προς τη ΝΔ μέσα μαζικής ενημέρωσης κουκουλώνουν ή ξεπλένουν συστηματικά εδώ και μέρες την καταδίκη του Νίκου Γεωργιάδη (τέως γραμματέα στρατηγικού σχεδιασμού της ΝΔ, τέως βουλευτή Κέρκυρας της ΝΔ) για ασέλγεια σε ανήλικα αγόρια 15 ετών και άνω επ' αμοιβή. Η Καθημερινή μας ενημερώνει για την καταδίκη του καρδινάλιου στο Βατικανό για παιδεραστία, αλλά για τον Γεωργιάδη εδώ και 3 μέρες δεν είχε κάτι να μας πει. Ο ΣΚΑΪ παραπέμπεται στο ΕΣΡ γιατί στην πρεμούρα του να αποκρύψει την είδηση έφτασε σε σημείο, παρουσιάζοντας τα ημερήσια πρωτοσέλιδα εφημερίδων, να δείξει παλιό εξώφυλλο της εφημερίδας «δημοκρατία» προκειμένου να μη βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να αναφερθεί στην υπόθεση Γεωργιάδη, παρουσιάζοντας το πηχυαίο τίτλο της σχετικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση.

● Υπάρχουν δυο σκέλη σε αυτή την ιστορία: ένα, η ποινική εμπλοκή ενός πολιτικού σε σοβαρό αδίκημα. Επιβαρυντική περίσταση για αυτόν είναι κατ εμέ πέραν της ανηλικότητας και το γεγονός ότι τα ανήλικα αγοράκια ήταν θύματα τράφικιν. Θα ήταν, όμως, ζήτημα κυρίως ανάμεσα σε αυτόν, στα θύματά του και στην ελληνική δικαιοσύνη, αν η ΝΔ τόσο άγαρμπα, άτσαλα και, επιτρέψτε μου τη φράση «σταλινομαδουρικά» δεν επενέβαινε εμπλέκοντας μόνη της τον εαυτό της στην υπόθεση αυτή:

● Πρώτα η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου καταδέχτηκε να πάει στο δικαστήριο για να καταθέσει, αν κατάλαβα καλά, ότι ο Γεωργιάδης είναι καλός άνθρωπος, υποσχόμενη ταυτόχρονα στον Κρανιδιώτη που της επιτέθηκε για την επιλογή της αυτή ότι «θα τον πάει αίμα» (quote η φράση της). Μετά ο Κυρανάκης εμφανίστηκε στο ίδιο δικαστήριο και τις δυο φορές (στην αναβληθείσα δικάσιμο και στη δικάσιμο που διεξήχθη η δίκη) ως τοποτηρητής του κόμματος (δεν ξέρω και ως τι άλλο). Στη συνέχεια, μετά την καταδίκη, έπεσε σιωπητήριο στα φίλα προσκείμενα προς τη ΝΔ μέσα (που θεωρούν είδηση άξια να παιχτεί για δέκα μέρες το σπρέι στα κουδούνια του Πορτοσάλτε, αλλά όχι την -πιθανή, ακόμα- αλλά πάντως πρωτόδικα διαγνωσμένη θετικά ασέλγεια σε ανήλικα αγόρια του τέως γραμματέα στρατηγικού σχεδιασμού της ΝΔ). Τα μέσα αυτά ξαναβρήκαν τη μιλιά τους από την ανασκευή της είδησης και μετά· δλδ οι αναγνώστες και τηλεθεατές τους έμαθαν την ιστορία Γεωργιάδη από το σημείο «μα αν κάποιος νιώθει έλξη για κάποιον άλλον δεν του ζητάει ζώδιο και ταυτότητα» -όπως δεν ντράπηκε να γράψει ο Θεοδωρόπουλος και όπως δεν ντράπηκε η καθημερινή να δημοσιεύσει-! Παράλληλα, ο Βλάχος, βουλευτής της ΝΔ δήλωσε για την υπόθεση ότι «ο καθένας μας θα μπορούσε να μπλέξει σε μη πολιτικά θέματα» (λέτε και η ασέλγεια σε ανήλικα θύματα τράφικιν είναι το ίδιο με το να μπλέξουμε σε τροχαίο) ενώ ο Αυγενάκης μιλάει για σκευωρία σε βάρος του Νίκου Γεωργιάδη. Παραδόξως και λυπάμαι που το λέω οι μόνοι που διέσωσαν την αξιωματική αντιπολίτευση είναι η Σπυράκη («ο Νικος Γεωργιάδης δεν έχει καμία σχέση με τη ΝΔ») και ο Βορίδης («πουθενά η ΝΔ δε μίλησε για σκευωρία»). Και μπράβο τους και κρίμα, ταυτόχρονα.

Dimitrios Liamis Β' μέρος:
● Το δεύτερο σκέλος, της προκλητικής διαχείρισης από την αξιωματική αντιπολίτευση ενός ζητήματος που δεν τη συμφέρει, εξελίσσεται κατά τη γνώμη μου σε μεγαλύτερης σημασίας πρόβλημα από την καθ' εαυτή εγκληματική ή όχι πράξη του Γεωργιάδη. Όλοι αυτοί που καταγγέλλουν τόσο καιρό τον ΣΥΡΙΖΑ για καθεστωτικές συμπεριφορές, έχουν καταλάβει ότι αυτό που έγινε με τη σκόπιμη εξαφάνιση της είδησης για τον Γεωργιάδη είναι λογοκρισία, απόπειρα χειραγώγησης της κοινής γνώμης και σταλινισμός καθαρός; Εσείς που αισθανθήκατε ότι σας κοροϊδεύει ο Τσίπρας γιατί τα εκδοτήρια του μετρό Θεσσαλονίκης ήταν ζωγραφισμένοι μουσαμάδες, πώς νιώθετε από το πνίξιμο μίας εξαιρετικά σοβαρής είδησης (για να καταλάβετε τη σοβαρότητα σκεφτείτε μόνο ως τι θα είχε παρουσιαστεί αν είχε καταδικαστεί αντίστοιχα ο Καρανίκας) προκειμένου να μην ταραχτεί ο μέσος ευσεβής οικογενειάρχης ψηφοφόρος της ΝΔ από την καταδίκη για ασέλγεια σε ανήλικα αγόρια του τέως «δεξιού χεριού» του Μητσοτάκη; Πώς νιώθετε με τα πλυντήρια τύπου «και οι εξηντάρηδες που τριγυρνάνε με κοπελίτσες 17 και 18 ετών τα ίδια κάνουν, αλλά δεν είναι ποινικά κολάσιμοι»; Αν το documento που δημοσίευσε την είδηση και έδωσε μάχη να φτάσει η υπόθεση αυτή στη δικαιοσύνη είναι «ρυπαρό» αυτοί που έθαψαν την είδηση ελπίζοντας να καταλαγιάσει γρήγορα ο σάλος και να μην υπάρξει αντίκτυπος στους ψηφοφόρους της ΝΔ, πόσο ρυπαρότεροι είναι; Και πόσο μαριναρισμένοι σε έναν βούρκο που όμοιό του δεν έχουμε συναντήσει πολλές φορές στην πολιτική ζωή της χώρας είναι αυτοί που συγκρίνουν το συναινετικό σεξ 17χρονων, με την ασέλγεια επ' αμοιβή σε ανήλικα αγόρια θύματα τράφικιν και το βγάζουν πάνω κάτω ίδιας βαρύτητας;

● Θα θυμίσω στο σημείο αυτό και την υπόθεση της αναπληρώτριας εκπροσώπου τύπου της ΝΔ, της Ζαχαράκη. Φώναζε ένα βράδυ σε κάποιο τηλεπαράθυρο ότι ο Βαξεβάνης είναι συκοφάντης καταδικασμένος από την ελληνική δικαιοσύνη. Βγαίνει ο Βαξεβάνης στο τηλέφωνο και της λέει δεν έχω καμία καταδικαστική απόφαση για συκοφαντική δυσφήμιση. Του λέει αυτή η υπόθεση τάδε, καταδικαστήκατε (της τα έστελναν στο κινητό). Της απαντάει ο Βαξεβάνης στον πρώτο βαθμό καταδικάστηκα, αλλά στον δεύτερο αθωώθηκα. Το χαβά της αυτή: είστε καταδικασμένος συκοφάντης. Της αμολάει μια μήνυση ο Βαξεβάνης και ζητάει να κινηθεί το αυτόφωρο. Οποιοσδήποτε άλλος πολίτης θα είχε περάσει από αυτόφωρο. Όχι όμως η αναπληρώτρια εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ. Και ας πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη (όχι από τεκμήριο αθωότητας, αλλά ούτε από αθώωση σε δεύτερο βαθμό δεν ένιωθε), αυτόφωρο δεν πέρασε, αρχικά γιατί κρυβόταν στα γραφεία της ΝΔ, μετά γιατί άρχισε ο Μητσοτάκης τα τηλεφωνήματα στη Γεροβασίλη.

 

• • 
    
• Ενεργός τώρα

  Dimitrios Liamis Γ' μέρος:
  ● Αυτή είναι η σχέση της ΝΔ με τη δικαιοσύνη: όλες οι αποφάσεις της είναι σεβαστές, εκτός από εκείνες που ξαναδιορίζουν τις απολυμένες καθαρίστριες, (τις οποίες προκλητικά δεν εφάρμοσαν οι ΣαμαροΒενιζέλοι). Το τεκμήριο αθωότητας μετά την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση «κάμπτεται» για την Ηριάννα (έτσι μας έλεγαν), αλλά γιγαντώνεται για τον Γεωργιάδη. Κάθε πολίτης που κινείται σε βάρος του αυτόφωρο συλλαμβάνεται (και ουδείς δικαιούται να τον κρύβει), εκτός αν έχει προνομιούχο θέση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (υπ. Ζαχαράκη). Η απόφαση του ΣΤΕ για τα κανάλια που εκδόθηκε με τεράστια μειοψηφία είναι κόλαφος κατά Παπά, αλλά η απόφαση Γεωργιάδη που εκδόθηκε με μειοψηφία ενός δικαστή, είναι σχεδόν τεκμήριο αθωότητας για τον Γεωργιάδη. Η καταδίκη Πολάκη στην υπόθεση ΠΟΕΔΗΝ (δικάστηκε ερήμην γιατί δεν του δόθηκε η αναβολή που ζητούσε, και αυτονοήτως έχασε) είναι χαστούκι στα μούτρα του, ενώ η υπόθεση Γεωργιάδη που δικάστηκε με (εξαιρετικούς) δικηγόρους και υπερασπίστηκε ο ίδιος τον εαυτό του ενώπιον της έδρας είναι μη δίκαιη δίκη και καταδίκη χωρίς στοιχεία. Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Άλλο το τεκμήριο αθωότητας για τους δικούς μας, άλλο για τους άλλους. Άλλο (μη) αυτόφωρο τα στελέχη μας, άλλο ο κοσμάκης. Άλλης βαρύτητας η μειοψηφία στον Παπά, άλλη στον Γεωργιάδη. Απόδειξη ενοχής η ερήμην καταδίκη του Πολάκη, μη δίκαιη η δίκη Γεωργιάδη που είχε τη δυνατότητα να παρουσιάσει όλα τα υπερασπιστικά του όπλα.
  
  ● Θα το ξαναπώ: στη ΝΔ κάποιοι έρχονται με τόσο απροκάλυπτο ρεβανσισμό και αίσθηση δικαιωματικής κυριότητας επί της εξουσίας (και των τριών εξουσιών, για την ακρίβεια), που μας τρομάζουν. Παραφράζοντας λίγο τη γνωστή φράση του Μιτεράν θα έλεγα ότι, πριν τα σύμβολα, πολιτική είναι κατ αρχήν η διαχείριση των προσχημάτων. Η ΝΔ κατάφερε στην προκειμένη περίπτωση και να μην τηρήσει τα προσχήματα και να συμβολοποιήσει χωρίς λόγο τη δίκη ενός ανθρώπου που κατηγορείται για ειδεχθές έγκλημα πολλών και πολύ σοβαρών προεκτάσεων. Η επιχείρηση κουκούλωμα απέτυχε σε πρώτη φάση, η επιχείρηση πλυντήριο είναι σε εξέλιξη. Με τούτα και με κείνα, δεν ξέρω αν τελικά θα τους ψηφίσουν οι αναποφάσιστοι ΧΑυγίτες (το αγαπημένο τάργκετ γκρουπ τους από τα συλλαλητήρια και μετά), οι εδώ και χρόνια πρόσφυγες του κεντρώου χώρου, πάντως, δε βρίσκω να έχουν σοβαρούς λόγους επαναπατρισμού.
  ● Και πάλι: κρίμα.
  ΥΓ: Πριν λίγες μέρες καταδικάστηκε πρωτόδικα (άδικα αν θέλετε τη γνώμη μου) και ο Μαντούβαλος. Αν κάνω λάθος με διορθώνετε, αλλά δε βγήκε το Μαξίμου να σηκώσει την υπόθεση και να την κάνει σημαία. Ομοίως η ΝΔ δεν έδωσε σημασία και η ζωή συνεχίζεται (αν και θεωρώ ότι αυτός όντως καταδικάστηκε χωρίς στοιχεία). Πολύ ορθά, ουδείς ανακατεύτηκε σε μία πρωτόδικη καταδίκη και δεν υπήρξε πολιτική εκμετάλλευση του θέματος. Αν η ΝΔ και εδώ είχε φερθεί το ίδιο, χθες θα μιλάγαμε για τον Φαίδωνα Γεωργίτση και σήμερα για την αναβάθμιση από τη Moody’s, αν είναι στημένη ή πραγματική, αν αβαντάρουν οι ξένοι ΣΥΡΙΖΑ ή αν προεξοφλούν νίκη Μητσοτάκη. Η ΝΔ στην υπόθεση Γεωργιάδη πραγματικά πυροβόλησε τα πόδια της. Μας αναγκάζουν με βρωμερούς χειρισμούς να επανερχόμαστε σε ένα ζήτημα που η ίδια συνέχεια το σηκώνει ενώ καθόλου δεν τη συμφέρει.

  ==================

Δημήτρης Πατέλης

8 ώρες ·

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια κι έτσι τρελά τους συγκινεί... Από τις απαρχές του μεταμοντέρνου δικαιωματισμού..."Όταν το 1977 τρεις άντρες καταδικάζονται σε τριετή φυλάκιση για χάδια και φιλιά σε παιδιά... γνωστοί διανοούμενοι εξεγείρονται εναντίον της «βαριάς ποινής» και ζητούν να αναγνωριστεί το δικαίωμα των παιδιών να έχουν ερωτικές σχέσεις με οποιονδήποτε θελήσουν... Ζαν-Πολ Σαρτρ, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Ρολάν Μπαρτ, Μισέλ Φουκό, Λουί Αραγκόν, οι μετέπειτα υπουργοί Τζακ Λανγκ και Μπερνάρ Κουσνέρ… Η «Λιμπερασιόν» δεν θα μείνει πίσω. Το 1979, δημοσιεύει ανοικτή επιστολή των Πασκάλ Μπρυκνέρ, Ζορζ Μουστακί και άλλων στην οποία υπερασπίζονται παιδόφιλο που ζει με κοριτσάκια ηλικίας 6 έως 12 χρονών, με το επιχείρημα ότι στο «πρόσωπο των παιδιών καθρεπτίζεται η ευτυχία που τους φέρνει η σχέση μαζί του»..."

https://www.protagon.gr/themata/flashback/paidofilia-o-mais-tou-68-sto-edwlio-44341616922

Παιδοφιλία: ο Μάης του ’68 στο εδώλιο Μέσα στο κλίμα της αμφισβήτησης που εκπορεύτηκε από τον Μάη του '68, την επόμενη εικοσαετία (1970 - 1990) διανοούμενοι και ακτιβιστές εκθείασαν την παιδοφιλία, διεκδίκησαν την κοινωνική της αναγνώριση και επιδίωξαν την αποποινικοποίησή της. Ηττήθηκαν κατά κράτος Κώστας Αναγνωστόπουλος Κώστας Αναγνωστόπουλος 11 Μαΐου 2018, 08:00 facebook twitter 2 email «Μερικά παιδιά άνοιγαν το φερμουάρ μου και άρχιζαν να με χαϊδεύουν. Αντιδρούσα διαφορετικά, ανάλογα με την περίπτωση (…) Αλλά αν επέμεναν, τα χάιδευα». Ετσι περιγράφει στο βιβλίο του «Το μεγάλο παζάρι» η εμβληματική φυσιογνωμία του Μάη του ’68, ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, τις εμπειρίες του από την εργασία του σε ένα νηπιαγωγείο αντιαυταρχικής εκπαίδευσης της Φρανκφούρτης. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1975 στη Γαλλία σε 30.000 αντίτυπα, δίχως να προκαλέσει το παραμικρό σκάνδαλο. Απεναντίας, όταν το 2001 ήρθαν στη δημοσιότητα τα ίδια ακριβώς αποσπάσματα, προκλήθηκε σάλος. Αμυνόμενος στις σφοδρές επιθέσεις, ο Κον-Μπεντίτ δηλώνει ότι δεν είναι παιδόφιλος, αναγνωρίζει ότι αυτά είναι προϊόν «ανυπόφορης ασυνειδησίας», δικαιολογεί τις πράξεις του ισχυριζόμενος ότι ήθελε ξεκάθαρα να προκαλέσει τους αστούς, και καταλήγει: «Γνωρίζοντας σήμερα τι είναι οι σεξουαλικές κακοποιήσεις, έχω τύψεις που τα έγραψα όλα αυτά.» «Γι’ αυτό διακόπηκε το Φεστιβάλ των Καννών του 1968» Πατήστε εδώ Οταν ο Κον-Μπεντίτ ζητάει δημοσίως συγγνώμη, η κοινωνία έχει οριστικά αποφασίσει ότι η παιδοφιλία είναι μορφή παραφιλίας. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο στα μετά τον Μάη χρόνια. Τότε, πρώτη και μοναδική φορά στη σύγχρονη Ιστορία, αναπτύσσεται ένα «κίνημα» το οποίο την εικοσαετία 1970-1990 θα εγκωμιάζει ανοιχτά την παιδοφιλία στη δημόσια σφαίρα και θα διεκδικεί την αποποινικοποίησή της. Δεν δημιουργήθηκε εκ του μηδενός. «Θα έρθεις να με δεις (…) όταν δεν θα υπάρχει κάτω από το φόρεμά σου ο Ποινικός Κώδικας» τραγουδάει ήδη το 1967 ο Λεό Φερέ. Ο Μάης του ’68 θα πριμοδοτήσει τη γενική αμφισβήτηση, την «απαγόρευση των απαγορεύσεων», την υπέρβαση των ταμπού, η δε γενιά του Μάη θα πραγματοποιήσει την επόμενη δεκαετία την ιστορικής σημασίας «σεξουαλική επανάσταση». Μέσα στην ατμόσφαιρα της σεξουαλικής απελευθέρωσης, ωστόσο, θα παρασιτήσουν και φιλο-παιδοφιλικές απόψεις, κυρίως σε ακροαριστερές ομάδες με ιδεολογία διάφορα υβρίδια ελευθεριακότητας και αριστερισμού. Επιδιώκοντας να νομιμοποιήσουν τις συναισθηματικές και σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων, οι παιδόφιλοι υποστηρίζουν ότι ο παιδοφιλικός έρωτας χειραφετεί τα παιδιά απελευθερώνοντας τη σεξουαλικότητά τους, και αποτελεί προϋπόθεση για την ψυχοκοινωνική εξέλιξή τους, υπό τον όρο ότι γίνεται με τη συγκατάθεσή τους και δίχως τη χρήση βίας. Οποιος αντέτεινε ότι αυτή η εξωραϊσμένη ρητορεία παραβλέπει την άνιση ισχύ ανάμεσα στους ενήλικους και τους ανήλικους, καταγγέλλεται ως «αντιδραστικός». Ηπιος χαρακτηρισμός, αν σκεφθεί κανείς ότι ορισμένοι φθάνουν να συγκρίνουν την απόρριψη των παιδοφίλων με τους διωγμούς των Εβραίων, εξομοιώνουν την οικογένεια με «γκουλάγκ» ή επιτίθενται λυσσαλέα στον «φασισμό των μητέρων». German politician Daniel Cohn-Bendit ('Dany le Rouge' or 'Danny the Red') at a press conference, Paris, France, 30th May 1968. (Photo by Reg Lancaster/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images) Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ σε συνέντευξη Τύπου στις 30 Μαΐου του 1968. Το 2001 ζήτησε δημοσίως συγγνώμη για αποσπάσματα από το βιβλίο του «Το μεγάλο παζάρι» που κυκλοφόρησε το 1975 στη Γαλλία (Reg Lancaster/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images) Δεν επρόκειτο για περιθωριακές περιπτώσεις, αλλά για «κίνημα» προώθησης της παιδοφιλίας. Ασφαλώς περιορισμένης εμβέλειας κίνημα, αλλά με μη αμελητέα παρουσία στη δημόσια σφαίρα. Συμμετείχαν διανοούμενοι και γνωστοί συγγραφείς της εποχής (Γκι Οκενγκέμ, Γκαμπριέλ Ματζνέφ, Ρενέ Σερέρ, Τονί Ντιβέρ, κ.ά.), εκδόθηκαν περισσότερο ή λιγότερο βραχύβια περιοδικά, δημιουργήθηκαν ενώσεις, λόγου χάριν το «Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Παιδοφίλων» (FLIP), που στο δημοσιευμένο το 1977 στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν» μανιφέστο του διαβάζουμε ότι «στοχεύει στην επικράτηση μιας ριζικά νέας κοινωνίας στην οποία η παιδεραστία θα υπάρχει ελεύθερα». Παιδόφιλοι και φιλο-παιδοφιλικές απόψεις έχουν πρόσβαση σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, ιδίως τη «Λιμπερασιόν», στην οποία δεν λείπουν ακόμη και μικρές αγγελίες παιδοφίλων. Υπάρχει επίσης ένας ευρύτερος κύκλος συμπαθούντων και προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής έτοιμοι να παράσχουν την υποστήριξή τους. Οταν το 1977 τρεις άντρες καταδικάζονται σε τριετή φυλάκιση για χάδια και φιλιά σε παιδιά 13 και 14 ετών, γνωστοί διανοούμενοι εξεγείρονται εναντίον της «βαριάς ποινής» και ζητούν να αναγνωριστεί το δικαίωμα των παιδιών να έχουν ερωτικές σχέσεις με οποιονδήποτε θελήσουν. Ποιοι υπογράφουν το δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Λε Μοντ» κείμενο; Οι Ζαν-Πολ Σαρτρ, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Ρολάν Μπαρτ, Μισέλ Φουκό, Λουί Αραγκόν, οι μετέπειτα υπουργοί Τζακ Λανγκ και Μπερνάρ Κουσνέρ… Η «Λιμπερασιόν» δεν θα μείνει πίσω. Το 1979, δημοσιεύει ανοικτή επιστολή των Πασκάλ Μπρυκνέρ, Ζορζ Μουστακί και άλλων στην οποία υπερασπίζονται παιδόφιλο που ζει με κοριτσάκια ηλικίας 6 έως 12 χρονών, με το επιχείρημα ότι στο «πρόσωπο των παιδιών καθρεπτίζεται η ευτυχία που τους φέρνει η σχέση μαζί του». Δεν ήταν γαλλική ιδιαιτερότητα. Παρόμοιες κινήσεις και δράσεις αναπτύσσονται σε ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ, επιχειρείται μάλιστα και ο διεθνής συντονισμός τους. Εκεί, όμως, που βρίσκουν πολιτική στήριξη είναι το κόμμα των Πρασίνων στη Γερμανία, εντός του οποίου υπάρχουν επί μακρόν φιλο-παιδοφιλικές ομάδες με σταθερό αίτημα στην ατζέντα τους την αποποινικοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων με ανήλικους. Εξαιτίας αυτού του βεβαρημένου ιστορικού, το ηγετικό στέλεχος των Πρασίνων, Σιμόν Πέτερ, θα ζητήσει το 2014 μια «μεγάλη συγγνώμη» για τη στάση του κόμματός της, και «θα απολογηθεί για μια ακόμη φορά σε όλα τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης που νοιώθουν υποτιμημένα». Στην ιδεολογικοπολιτική απομόνωση των παιδόφιλων θα συντελέσει αποφασιστικά η σφοδρή πολεμική των φεμινιστριών, οι οποίες έβλεπαν στην παιδοφιλία τη βαναυσότητα της αντρικής κυριαρχίας Οι απόψεις αυτές θα συντριβούν. Κατ’ αρχάς, έπειτα από ένα διάστημα συνύπαρξης, επέρχεται πλήρης ρήξη μεταξύ ομοφυλόφιλων και παιδόφιλων – η ταύτιση ομοφυλοφιλίας και παιδοφιλίας θα καταγγέλλεται έκτοτε ως ομοφοβική. Στην ιδεολογικοπολιτική απομόνωση των παιδόφιλων θα συντελέσει αποφασιστικά η σφοδρή πολεμική των φεμινιστριών, οι οποίες έβλεπαν στην παιδοφιλία τη βαναυσότητα της αντρικής κυριαρχίας. Επιπλέον, στις ίδιες θα πρέπει να πιστωθεί η εγγραφή της παιδοφιλίας στην πολιτική ατζέντα, και τα πρώτα μέτρα για την αντιμετώπισή της. Επειτα, είναι τα γεγονότα που εξοργίζουν την κοινή γνώμη: οι αποκαλύψεις για παιδεραστία στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας στις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και αλλού, ο αποτροπιασμός που προκάλεσε η υπόθεση του Μαρκ Ντιτρού εντός και εκτός του Βελγίου (και εδώ του βιαστή και παιδοκτόνου Μανώλη Δουρή το 1993), και η εμπλοκή ακτιβιστών παιδόφιλων αφενός σε υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, και αφετέρου παραγωγής και διακίνησης παιδο-πορνογραφικού υλικού. Η καταδίκη της παιδοφιλίας είναι πλέον καθολική, η απομόνωσή της πλήρης, το δε νομικό πλαίσιο αντιμετώπισής της σκληραίνει. Απορεί κανείς με την παραλυτική τύφλωση της εποχής, τη διανοητική ολιγωρία και ελαφρότητα («υπογράφαμε ό,τι μας έφερναν» θα ομολογήσει ο συγγραφέας Φιλίπ Σολέρς), την ανεκτικότητα σε ακρότητες λόγων και έργων, την ανοχή ή/και αποδοχή της σαθρής επιχειρηματολογίας των παιδοφίλων. Εν ονόματι της αμφισβήτησης και του γκρεμίσματος όλων των παλιών φραγμών, η απερισκεψία και η βιασύνη εξάτμισαν την αξία των περιορισμών. Ωστόσο, δεν θα πετάξουμε μαζί με τα απόνερα και το μωρό. Η σεξουαλική επάνασταση της δεκαετίας του ’70 άλλαξε τις νοοτροπίες και κατεδάφισε αφόρητα καταπιεστικές και υποκριτικές συμπεριφορές. Σήμερα, 50 χρόνια μετά, μπορούμε και πρέπει να αποτιμήσουμε ψύχραιμα τη συνεισφορά του Μάη του ’68 στον εκσυγχρονισμό των κοινωνιών και των ηθών. Η παιδοφιλία, όμως, ανήκει οριστικά στην σκοτεινή πλευρά του. 

* Ο Κώστας Αναγνωστόπουλος είναι Καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Πηγή: Protagon.gr

==========================

Ο χρήστης Δημήτρης Πατέλης κοινοποίησε μια δημοσίευση.

2 Μαρτίου στις 5:51 μ.μ. ·

Στο τέλος της μεταμοντερνιάς δεν υπάρχει πάτος...
Ανερμάτιστες παρελκυστικές λεκτικοποιήσεις που «βγάζουν λάδι» το διεστραμμένο αστικό απόβρασμα, ώστε να προαχθεί άλλη μια πλευρά του δικαιωματισμού: «του αγώνα για την αυτενέργεια των σεξουαλικά εργαζόμενων» ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και ταυτότητας!... Βέβαια, είναι πολλοί οι τύποι που διεκδικούν τον τίτλο της προσωποποίησης του καθεστωτισμού της μεταμοντερνιάς.
Α, μη το ξεχάσω, ο κ. αυτός είχε «θεωρητικές» εκπομπές στην ΕΡΤ, ενώ διετέλεσε και μέλος της ΣΕ του περιοδικού "Θέσεις", όπου έχει δημοσιεύσει πολλά κείμενα και μεταφράσεις. Θα μπορούσαμε απλώς να αγνοήσουμε και αυτή την παρέμβαση τέτοιου τύπου «διανόησης», σε άλλη συγκυρία και εάν ο εν λόγω δεν ήταν τόσο βαθιά δικτυωμένος και προβεβλημένος από το καθεστώς και τα μέσα του...

 

Juliette Georgiades

 

σεξουαλικώς εργαζομενοι"τα 15χρονα θύματα τραφικιν.με λίγα λόγια νομιμοποιεί την σωματεμπορια ανηλίκων
ο τύπος είναι γνωστή περσόνα εδώ μέσα,στηρίζει μια "ελευθεριακή δήθεν γκρουπα",στηρίζει Ισραήλ,είναι φανατικός αντικομμουνιστής
Να τον χαίρεστε όσοι τον στηρίζετε και τον θαυμαζετε ,είναι σάπιος μέχρι το μεδούλι

Νομιμοποιεί τη σωματεμπορία, και αναφέρει τα ανήλικα θύματα ως "σεξουαλικώς εργαζόμενους"αυτό το περιβόητο "κίνημα", που θέλει να νομιμοποιήσει τη σεξουαλική εκμετάλλευση και βία και να την μετονομάσει σε "ελεύθερη επιλογή"..
Έχω πάρα πολλούς κοινούς φίλους μαζί του.,καιρός να αρχίσω να διαγράφω ,δεν θελω καμία σχέση με τόσο σκατενια άτομα που δεν ενοχλούνται ούτε από την πολιτική εθνοκάθαρσης του Ισραήλ ούτε από την γενοκτονία της Υεμένης αλλά κραυγάζουν δήθεν για τα δικαιώματα των ανηλίκων που "είναι σεξουαλικώς εργαζομενοι" ...
Σαπιλα