«Διασκεδάζουμε όλοι στην κηδεία»

Ανερμήνευτη, σωστό αίνιγμα, η παθητικότητά μας των σημερινών Ελληνώνυμων για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, στο (ακόμα ή περίπου) κοινό μας σπίτι. Θυμίζω:
Επίσημη «Ανεξάρτητη Αρχή» ανακοινώνει ότι «μεγάλη μερίδα» παιδιών (δεν λέει αριθμό ούτε ποσοστό) τελειώνουν το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο (εννέα χρόνια υποχρεωτικής εκπαίδευσης) χωρίς να έχουν μάθει ανάγνωση και γραφή – είναι παιδιά «λειτουργικώς αναλφάβητα». Εχουν προαχθεί από τάξη σε τάξη και από τη «στοιχειώδη» στη «μέση εκπαίδευση» χωρίς να μπορούν, τα δύστυχα, ούτε να διαβάζουν, ούτε να γράφουν. Η είδηση δημοσιεύεται πρωτοσέλιδη («Κ» 13.9.2019), αλλά αντίδραση καμιά – «δεν κουνιέται φύλλο». Κανένας σχολιασμός από τους πολιτικά υπεύθυνους για την εκπαίδευση, απόλυτη σιγή και αδιαφορία από τα πανεπιστήμια, άφωνοι οι λαλίστατοι συνδικαλιστές. Θέμα ζωής ή θανάτου για την ελληνική κοινωνία, και τα αντανακλαστικά μας νεκρωμένα.
Δεύτερο σύμπτωμα παθητικότητας που βεβαιώνει ανενεργά τα αισθητήρια, νεκρωμένο το ένστικτο αυτοσυντήρησης: η αγλωσσία, ο πρωτογονισμός της εκφραστικής. Στα δυσαρίθμητα τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα η ελληνική γλώσσα κατακρεουργείται ατιμωτικά, βιάζεται, εξαθλιώνεται, και κανένας ποτέ δεν επεμβαίνει. Δεν υπάρχει έλεγχος, ούτε καν δειγματοληπτικός για εκφοβισμό – η γλώσσα υποβαθμίζεται αδιάντροπα από πρωθυπουργούς και κορυφαίους των θεσμών, ο πρωτογονισμός διαχέεται σαν αυτονόητος ως την έσχατη πτυχή του δημόσιου βίου. Η αγραμματοσύνη περιθωριοποιεί τη διαχρονική γλωσσική περιουσία αιώνων, εκχυδαΐζει τον δημόσιο βίο.
Τρίτο, παμμέγιστο σκάνδαλο συλλογικής παθητικότητας, σύμπτωμα επιθανάτιας νάρκης: Η αφελέστατη, βοσκηματώδης ανοχή ή η εμφανέστατα εξαγορασμένη συνέργεια στην προγραμματική αλλοίωση των δημογραφικών δεδομένων του ελλαδικού πληθυσμού. Ολοι οι Ελληνώνυμοι, κάποια χρόνια τώρα, κάθε μέρα, βλέπουμε και ακούμε στα Δελτία Ειδήσεων το σταθερό θέαμα και δράμα χιλιάδων, πολλών εκατοντάδων χιλιάδων, αρχικά κατατρεγμένων και τώρα πια κυρίως βουλιμικών ανθρώπων, λιμασμένων για τον ηδονικό «πολιτισμό» της «ελευθερίας των Αγορών» να φτάνουν παράνομα στις ακτές μας.
Ευαίσθητος ο Ελληνας συγκινήθηκε με τους πρώτους πρόσφυγες, τους φυγάδες από τον αγοραίων σκοπιμοτήτων πόλεμο, το ρήμαγμα της ζωής και τη σφαγή. Εμπειροι της προσφυγιάς και του διωγμού, βγήκαμε στους δρόμους να μοιραστούμε την μπουκιά μας με αλλόγλωσσους και αλλόπιστους φυγάδες από τη συμφορά. Σύντομα όμως στους φυγάδες προστέθηκαν τα σμήνη των λαθραίων, που η Τουρκία τους κρατάει ενέχυρο εκβιασμών, ντοπαρισμένους από τη λιγούρα για το πέρασμα στον «παράδεισο» του Βίζεγκραντ.
Ωσάν να μη βλέπουμε πια οι Ελληνες, να μην αντιλαμβανόμαστε το παιχνίδι που παίζεται. Ποιοι τώρα καταφθάνουν, κατά χιλιάδες, με τη μεσολάβηση χρυσοπληρωμένων δουλεμπόρων, στις ακτές των ελληνικών νησιών. Τους υποδέχονται έμμισθοι υπάλληλοι του ελλαδικού κράτους και μισθοφόροι ατζέντηδες «μη κυβερνητικών οργανώσεων», δηλαδή ιδιώτες που επίσημα, δίχως προσχήματα, πρακτορεύουν συμφέροντα: τουρκικών υπηρεσιών ή του οργανωμένου δουλεμπορίου.
Οταν στα ελληνικά (ακόμα) νησιά ο αριθμός των εισβολέων ξεπερνάει για κάποιο διάστημα τον αριθμό των μόνιμων κατοίκων, τότε ναυλώνονται πλοία «της γραμμής» (με χρήματα του λεηλατημένου από τη φορολόγηση πολίτη) για να μεταφερθούν οι εισβολείς στην «ενδοχώρα». Με ταχύτητα απίστευτη ετοιμάζονται οικισμοί, που παρόμοιους δεν γνώρισε ποτέ η εμπειρία Ελλήνων σεισμοπαθών, πυροπαθών, πλημμυροπαθών. Και η πελώρια απορία είναι, γιατί; Γιατί τόση εξευτελιστική χαμέρπεια σε αυτό το κράτος, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, όποιος κι αν εισπράττει τη χαμέρπεια. Ποιος λογαριάζεται αφεντικό και τον υπακούνε τυφλά τόσο η «πρώτη φορά Αριστερά» όσο και η «προοδευτική» στον μηδενισμό της Δεξιά;
Ανεξήγητος εφησυχασμός συνοδεύει και την κατεστημένη πια αβελτηρία, ενδημική και αυτονόητη συνολικά στους «προοδευτικούς» κύκλους. Αβελτηρία σημαίνει: νωθρότητα, οκνηρία της σκέψης, μωρία, ηλιθιότητα. Γεννάει την αβελτηρία ο δογματισμός, και δογματισμός είναι το ηδονικό αφιόνι για την ανεπάγγελτη, δίχως ελπίδα ή προοπτικές νεολαία. Με το αφιόνι του δογματισμού της όποιας μπαγιάτικης ιστορικο-υλιστικής κονσέρβας, Αριστερής τάχα ή τάχα «προοδευτικής» Δεξιάς, κάποια νεολαία βαυκαλίζεται ότι έχει «πεποιθήσεις». Λογαριάζει την ψυχολογική εγκύστωση στο Τίποτα σαν προνομία συστράτευσης στις «προοδευτικές δυνάμεις».
Πατρίδα, Ιστορία, κοινωνία - κοινότητα, σημαία, Γιορτή, κοινό όραμα, όλα αυτά, τα «ανοιχτά μυαλά» οφείλουν να τα χλευάζουν. Ακόμα και η αναισχυντία δικαιώνεται από την «προοδευτική» διαμαρτυρία. Τα κορίτσια της Νέας Φιλαδέλφειας καμάρωναν σαν άδειες ψυχές, μόνο για να χλευάσουν το συμβατικό Τίποτα της εθνικής γιορτής, το Τίποτα που παρελαύνει σαρκώνοντας το κενό και την άγνοια. Ενας δάσκαλος παλιός (που θα πει: πολύ ατίθασος στον συμβιβασμό) μπροστά στην «προοδευτική» αναισχυντία που βεβήλωνε τη γιορτή της πατρίδας, απλώς, με ευγένεια και σεβασμό, θα έβγαζε σιωπηρά το καπέλο του. Οπως όταν περνάει από μπροστά μας ένα φέρετρο, σε κηδεία.
Το παιχνίδι έχει τελειώσει, είναι οριστικά χαμένο. Η Ιστορία θα διασώσει, ίσως, κάποια εικόνα της νεκροπομπής. Σηκώνουν το φέρετρο οι αυτουργοί της εκφερόμενης νέκρας, οι πρόσφατοι: Κεραμέως, Γαβρόγλου, Αρβανιτόπουλος, Βερυβάκης. Πλαισιώνουν, όλοι όσοι ασέλγησαν στο σημερινό πτώμα, συνειδητοί «προοδευτικοί» ή τυχάρπαστες μετριότητες.
Είκοσι οχτώ υπουργοί Παιδείας, σε σαράντα τέσσερα χρόνια. Ετοίμασαν την ασχημοσύνη των κοριτσιών της Νέας Φιλαδέλφειας.
ΠΗΓΗ
==============================

• Άρθρο στην ΕΕΦ

Γιατί τα παιδιά μας βαριούνται στο σχολείο, δεν έχουν υπομονή και απογοητεύονται εύκολα;

Είμαι εργοθεραπεύτρια με 10ετή εμπειρία εργασίας με παιδιά, γονείς και δασκάλους. Συμφωνώ απόλυτα με το μήνυμα του δασκάλου που έλαβα πρόσφατα, ότι τα παιδιά μας χειροτερεύουν όλο και περισσότερο σε πολλά ζητήματα. Ακούω σταθερά την ίδια άποψη από κάθε δάσκαλο που συναντώ. Αδιαμφισβήτητα, καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετούς πορείας μου, έχω δει και εξακολουθώ να βλέπω μία πτώση στην κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή λειτουργικότητα των μαθητών καθώς και μια ραγδαία αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών και άλλων διαγνώσεων.

Τα σημερινά παιδιά έρχονται στο σχολείο συναισθηματικά ανώριμα για μάθηση και υπάρχουν πολλοί παράγοντες στο μοντέρνο τρόπο ζωής μας που συμβάλουν σε αυτό. Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλός μας είναι εύπλαστος. Μέσα από το περιβάλλον μπορούμε να κάνουμε τον εγκέφαλο δυνατότερο ή πιο αδύναμο. Ειλικρινά πιστεύω ότι παρά τις καλύτερες προθέσεις μας δυστυχώς σχηματίζουμε τον εγκέφαλο των παιδιών μας προς τη λάθος κατεύθυνση. Και παρακάτω θα αναλύσω το γιατί…

Τεχνολογία

Δωρεάν υπηρεσία φύλαξης παιδιών…η πληρωμή σας περιμένει στην επόμενη γωνία. Παίζουμε με το νευρικό σύστημα των παιδιών μας, με την προσοχή τους και με την ικανότητά τους να λαμβάνουν ικανοποίηση καθυστερημένα. Συγκρινόμενη με την εικονική πραγματικότητα, η καθημερινή ζωή είναι βαρετή. Όταν τα παιδιά έρχονται στην τάξη, εκτίθενται σε ανθρώπινες φωνές και οπτικά ερεθίσματα που έρχονται σε αντίθεση με το βομβαρδισμό από εκρήξεις γραφικών και ειδικά εφέ τα οποία είναι συνηθισμένα να βλέπουν στις οθόνες τους. Μετά από ώρες εικονικής πραγματικότητας το να επεξεργαστείς πληροφορίες σε μια τάξη γίνεται όλο και μεγαλύτερη πρόκληση για τα παιδιά μας επειδή ο εγκέφαλός τους είναι συνηθισμένος στα υψηλά επίπεδα διέγερσης που προκαλούν τα βιντεοπαιχνίδια. Η ανικανότητα της επεξεργασίας χαμηλότερων επιπέδων διέγερσης καθιστά τα παιδιά ευάλωτα στις ακαδημαϊκές προκλήσεις. Επιπλέον, η τεχνολογία μας αποσυνδέει συναισθηματικά από τα παιδιά μας και τις οικογένειές μας. Η συναισθηματική διαθεσιμότητα των γονέων είναι η κύρια τροφή για τον εγκέφαλο των παιδιών μας. Δυστυχώς, βαθμιαία στερούμε από τα παιδιά μας αυτή την τροφή.

Τα παιδιά παίρνουν οτιδήποτε θέλουν, ακριβώς τη στιγμή που το θέλουν

“Πεινάω!!” Σε ένα δευτερόλεπτο θα σταματήσω στη μέση του δρόμου. “Διψάω! Να ένα μηχάνημα νερού. “Βαριέμαι!” Πάρε το τηλέφωνό μου” Η ικανότητα να λαμβάνεις ικανοποίηση με κάποια καθυστέρηση είναι ένα ένα από τα κλειδιά της μελλοντικής επιτυχίας. Έχουμε όλες τις καλές προθέσεις να κάνουμε τα παιδιά μας ευτυχισμένα, αλλά δυστυχώς τα κάνουμε χαρούμενα βραχυπρόθεσμα και δυστυχισμένα μακροπρόθεσμα. Το να είσαι ικανός να απολαμβάνεις αυτό που θες με κάποια καθυστέρηση σημαίνει ότι έχεις την ικανότητα να λειτουργείς σε συνθήκες στρες. Τα παιδιά μας βαθμιαία γίνονται λιγότερο εξοπλισμένα να τα βγάζουν πέρα ακόμα και με λίγο στρες κάτι το οποίο μελλοντικά γίνεται τεράστιο εμπόδιο στο να επιτύχουν στη ζωή. Η ανικανότητα για καθυστερημένη ικανοποίηση φαίνεται συχνά στις αίθουσες διδασκαλίας, στα εμπορικά κέντρα, στα εστιατόρια και στα καταστήματα παιχνιδιών τη στιγμή που το παιδί ακούει όχι επειδή οι γονείς έχουν διδάξει τον εγκέφαλο των παιδιών τους να παίρνει αυτό που θέλει ακριβώς τη στιγμή που το θέλει.

Τα παιδιά κυριαρχούν στον κόσμο

“Στο γιο μου δεν αρέσουν τα λαχανικά”, “Δεν της αρέσει να πηγαίνει για ύπνο νωρίς”, “δεν της αρέσει να τρώει πρωινό”, “δεν της αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά είναι πολύ καλή με το IPAD” “δεν του αρέσει να ντύνεται μόνος του”, “βαριέται να τρώει μόνη της”. Αυτά ακούω διαρκώς από τους γονείς. Από πότε τα παιδιά μας διδάσκουν πώς να είμαστε γονείς; Αν αφήσουμε τα πάντα να εξαρτώνται από αυτά, το μόνο που θα κάνουν θα είναι να τρώνε μακαρόνια με τυρί, παγωτό, να βλέπουν τηλεόραση, να παίζουν με τα tablet τους και ποτέ να μην πηγαίνουν για ύπνο. Τι καλό τους κάνουμε με το να τους δίνουμε αυτό που θέλουν όταν γνωρίζουμε ότι δεν είναι καλό γι’αυτά; Χωρίς την κατάλληλη τροφή και ένα καλό βραδινό ύπνο τα παιδιά μας έρχονται στο σχολείο ευερέθιστα, αγχωμένα και με διάσπαση προσοχής.

Επιπρόσθετα, τους στέλνουμε το λάθος μήνυμα. Μαθαίνουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να μην κάνουν ότι δε θέλουν. Η λογική ότι πρέπει να το κάνεις απουσιάζει. Δυστυχώς, προκειμένου να πετύχουμε τους διάφορους στόχους στη ζωή μας πρέπει να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο το οποίο μπορεί να μη συμπίπτει πάντοτε με αυτό που θέλουμε. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί θέλει να είναι άριστος μαθητής, πρέπει να μελετήσει σκληρά. Αν θέλει να γίνει ένας επιτυχημένος ποδοσφαιριστής, πρέπει να προπονείται κάθε μέρα. Τα παιδιά μας γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν, αλλά δυσκολεύονται πάρα πολύ να κάνουν αυτό που πρέπει για να πετύχουν τους στόχους τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ανεπίτευκτους στόχους και αφήνει τα παιδιά απογοητευμένα.

Ατέλειωτη διασκέδαση

Έχουμε δημιουργήσει έναν κόσμο τεχνητής διασκέδασης για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχουν βαρετές στιγμές. Αμέσως μόλις ησυχάσουν, τρέχουμε να τα διασκεδάσουμε πάλι γιατί διαφορετικά νοιώθουμε ότι δεν εκπληρώνουμε το γονεϊκό μας καθήκον. Ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Αυτά έχουν τον κόσμο της διασκέδασης κι εμείς τον κόσμο της δουλειάς. Γιατί τα παιδιά μας δε μας βοηθάνε στην κουζίνα ή στη μπουγάδα; Γιατί δε μαζεύουν τα παιχνίδια τους; Τα παραπάνω αποτελούν βασική μονότονη εργασία που εκπαιδεύουν τον εγκέφαλο να μπορεί να εργάζεται και να είναι λειτουργικός υπό συνθήκες βαρεμάρας. Είναι το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου που χρησιμοποιείς ώστε να είσαι τελικά εκπαιδεύσιμος στο σχολείο. Όταν οι μαθητές έρχονται στο σχολείο και είναι ώρα για αντιγραφή, η απάντησή τους είναι δε μπορώ. Είναι πολύ δύσκολο, πολύ βαρετό. Γιατί; Επειδή το αντίστοιχο τμήμα του εγκεφάλου δεν είναι εκπαιδευμένο για να εκτελεί βαρετές και μονότονες δουλειές. Εκπαιδεύεται όμως μέσα από τη δουλειά.

Περιορισμένη κοινωνική αλληλεπίδραση.

Είμαστε όλοι απασχολημένοι, έτσι δίνουμε στα παιδιά μας ψηφιακά γκατζετάκια και τα καθιστούμε επίσης απασχολημένα. Τα παιδιά στο παρελθόν συνήθιζαν να παίζουν έξω, όπου στα μη δομημένα φυσικά περιβάλλοντα, μάθαιναν και εξασκούσαν τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Δυστυχώς, η τεχνολογία αντικατέστησε το εξωτερικό παιχνίδι. Επίσης, η τεχνολογία έκανε τους γονείς λιγότερο διαθέσιμους στην κοινωνική αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους. Προφανώς, τα παιδιά μας έμειναν πίσω…το γκατζετάκι που έχουμε για το μπέιμπι σίτινγκ δεν είναι εξοπλισμένο για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν θαυμάσιες κοινωνικές δεξιότητες. Αυτή είναι η προτεραιότητα!

Ο εγκέφαλος είναι σαν ένας μυς που είναι εκπαιδεύσιμος και επανεκπαιδεύσιμος. Εάν θέλεις το παιδί σου να είναι ικανό να κάνει ποδήλατο, του διδάσκεις ποδηλατικές ικανότητες. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να περιμένει, πρέπει να του διδάξεις υπομονή. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να κοινωνικοποιείται, πρέπει να του διδάξεις κοινωνικές δεξιότητες. Το ίδιο εφαρμόζεται και σε όλες τις άλλες δεξιότητες. Δεν υπάρχει διαφορά!!

Ωστόσο, μπορείς να κάνεις τη διαφορά στη ζωή του παιδιού σου με το να εκπαιδεύσεις τον εγκέφαλό του έτσι ώστε το παιδί σου να λειτουργεί με επιτυχία σε κοινωνικό, συναισθηματικό και ακαδημαϊκό επίπεδο. Και να πως:

Περιόρισε την τεχνολογία και επανασυνδέσου συναισθηματικά με το παιδί σου.

Κάντε οικογενειακά δείπνα, βραδιές επιτραπέζιων παιχνιδιών, πηγαίνετε για ποδηλασία, περιπάτους στην εξοχή με φακό τη νύχτα.
Κάντε τους έκπληξη τα με λουλούδια, μοιραστείτε μαζί τους ένα χαμόγελο, γαργαλήστε τα, βάλτε ένα σημείωμα αγάπης πίσω από την πλάτη τους ή κάτω από το μαξιλάρι τους, κάντε τους έκπληξη με το να τα πάτε έξω για φαγητό μια μέρα μετά το σχολείο, χορέψτε μαζί, μπουσουλήστε μαζί, παίξτε μαξιλαροπόλεμο.

Εκπαιδεύστε τα στην καθυστερημένη απόλαυση

Κάντε τα να περιμένουν!!! Δεν είναι κακό να περνάνε διαστήματα όπου βαριούνται. Είναι το πρώτο βήμα προς τη δημιουργικότητα.
Βαθμιαία αυξήστε το χρόνο μεταξύ του θέλω και του παίρνω
Αποφύγετε τη χρήση τεχνολογίας στο αυτοκίνητο και στο εστιατόριο. Αντί γι’ αυτό διδάξτε τα να περιμένουν συζητώντας ή παίζοντας.
Περιορίστε το διαρκές τσιμπολόγημα.
Μη φοβάστε να θέσετε όρια. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και υγιή

Κάντε ένα χρονοδιάγραμμα για τις ώρες των γευμάτων, του ύπνου και τη χρήση τεχνολογίας.
Σκεφτείτε τι είναι καλό γι’αυτά, όχι τι θέλουν και τι δε θέλουν. Θα σας ευχαριστούν αργότερα στη ζωή τους γι ‘αυτό. Η γονεϊκότητα είναι μια σκληρή δουλειά. Πρέπει να είσαι δημιουργικός ώστε να τα καταφέρεις να κάνουν αυτό που είναι καλό γι’αυτά επειδή τις περισσότερες φορές αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που θέλουν.
Τα παιδιά χρειάζονται πρωινό και θρεπτικό φαγητό. Πρέπει να ξοδέψουν χρόνο σε εξωτερικές δραστηριότητες και να πάνε για ύπνο σε μία σταθερή ώρα έτσι ώστε να έρθουν στο σχολείο διαθέσιμα για μάθηση την επόμενη μέρα.
Μετατρέψτε τα πράγματα που δεν τους αρέσει να κάνουν ή να προσπαθούν σε διασκεδαστικά, συναισθηματικά διεγερτικά παιχνίδια.
Διδάξτε τα παιδιά σαν να κάνουν μονότονη εργασία από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους καθώς αυτό είναι το θεμέλιο για τη μελλοντική εργασιμότητα

Να διπλώνουν τα στεγνά ρούχα, να μαζεύουν τα παιχνίδια τους, να απλώνουν ρούχα, να τοποθετούν στη θέση τους τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή, να στρώνουν τραπέζι, να στρώνουν το κρεβάτι τους
Να είστε δημιουργικοί. Αρχικά κάντε το διεγερτικό και διασκεδαστικό έτσι ώστε ο εγκέφαλός τους να το συνδέσει με κάτι θετικό
Διδάξτε τους κοινωνικές δεξιότητες

Διδάξτε τους να περιμένουν τη σειρά τους, να μοιράζονται, να χάνουν, να κερδίζουν, να συμβιβάζονται, να λένε όμορφα λόγια στους άλλους, να χρησιμοποιούν το ευχαριστώ και το παρακαλώ.
Από την εμπειρία μου σαν εργοθεραπεύτρεια, τα παιδιά αλλάζουν, τη στιγμή που οι γονείς αλλάζουν την οπτική τους για τη γονεϊκότητα. Βοηθήστε τα παιδιά σας να επιτύχουν στη ζωή εκπαιδεύοντας και δυναμώνοντας τον εγκέφαλό τους νωρίς παρά αργά!!!

_______________________

    ~ Victoria Prooday

   Πηγή:   yourot.com , paediatrica.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
==================

• Τα κινητά τηλέφωνα μειώνουν την νοητική επίδοση ακόμα κι όταν είναι απενεργοποιημένα, σύμφωνα με έρευνα

Πόσο συχνά ελέγχουμε το κινητό μας τηλέφωνο; Μήπως το ελέγξατε τώρα αφού διαβάσατε αυτή την πρόταση; Όλοι το κάνουμε. Αυτές οι μικρές πύλες προς το ψηφιακό σύμπαν είναι πραγματικά πολύ χρήσιμες, αλλά μπορούν να λειτουργήσουν και ως παγίδες.
Μία έρευνα του 2017 αποδεικνύει πόσο μπορεί να μας αποσπάσουν την προσοχή: Το smartphone επιβαρύνει τις γνωστικές μας ικανότητες απλά και μόνο με την παρουσία του στο ίδιο δωμάτιο που βρισκόμαστε. Δεν χρειάζεται καν να το ενεργοποιήσουμε.

Πόσο επιβλαβής είναι η παρουσία του στον ίδιο χώρο με εμάς

Για την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of the Association for Consumer Research, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Austin ζήτησαν από 448 προπτυχιακούς φοιτητές να συμπληρώσουν μια σειρά από τεστ, που είναι σχεδιασμένα να αξιολογούν την γνωστική ικανότητα. Περιελάμβαναν μια άσκηση με μοτίβα συμπλήρωσης και μια σειρά μαθηματικών προβλημάτων που συνδυαζόταν και με γράμματα.
Οι ερευνητές χώρισαν τους συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες και ζήτησαν από τον καθένα να τοποθετήσουν τα τηλέφωνά τους σε διαφορετικές τοποθεσίες: είτε με την οθόνη προς τα κάτω πάνω στο γραφείο, είτε στην τσέπη/ τσάντα τους ή σε ένα άλλο δωμάτιο.
Τα αποτελέσματα; Όσοι είχαν τα τηλέφωνά τους σε άλλο δωμάτιο είχαν σημαντικά καλύτερη επίδοση από εκείνους που είχαν αφήσει το τηλέφωνό τους στο γραφείο ή στην τσάντα τους. Εν ολίγοις, όσο πιο μακριά ήταν το τηλέφωνο, τόσο καλύτερα λειτουργούσε ο εγκέφαλός τους.
Οι ερευνητές προχώρησαν και σε δεύτερο πείραμα χωρίζοντας αυτές τις τρεις συνθήκες σε υπό-συνθήκες: Οι συμμετέχοντες κράτησαν τα τηλέφωνά τους στο γραφείο, στις τσέπες ή σε άλλο δωμάτιο, αλλά οι μισοί τα είχαν ενεργοποιημένα και οι άλλοι μισοί απενεργοποιημένα. Και μόνο η παρουσία τους όμως ήταν αρκετή για να «θολώσει» τον εγκέφαλό τους.

Πώς μπορούμε να περιορίσουμε τις βλαβερές τους επιδράσεις

Το σίγουρο είναι ότι τα smartphones έχουν μεταμορφώσει την κοινωνία μας, διευκολύνοντας σε τρομερό βαθμό την επικοινωνία μεταξύ μας, την πλοήγησή μας στον κόσμο και την συγκράτηση πληροφοριών και αναμνήσεων. Αλλά αυτή η χρησιμότητα έχει και τη σκοτεινή της πλευρά, αφού γινόμαστε εξαρτημένοι από αυτά και υπερεκτιμάμε τις ικανότητές μας, οι οποίες τελικά δεν είναι ανεπτυγμένες χωρίς τη βοήθειά τους.
Οι μελέτες αποκαλύπτουν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους κατά μέσο όρο 85 φορές την ημέρα και μια έρευνα του 2015 από την Journal of Experimental Psychology συμπέρανε ότι και μόνο η δυνατότητα πρόσβασης σε μια μηχανή αναζήτησης μας κάνει να θεωρούμε ότι έχουμε περισσότερες γνώσεις απ’ ό,τι ισχύει στην πραγματικότητα.
Πώς λοιπόν μπορούμε να απελευθερωθούμε από αυτή την εξάρτηση; Όλοι μιλούν τον τελευταίο καιρό για μια απαραίτητη «ψηφιακή αποτοξίνωση», η οποία συνοψίζεται σε τρεις εύκολες μεθόδους:
1. Θέστε όρια όσον αφορά στη χρήση του κινητού σας τηλεφώνου. Φτιάξτε έναν κανόνα: δεν ασχολούμαστε με το κινητό όταν είμαστε στο κρεβάτι και δεν το έχουμε μαζί μας στο τραπέζι που γευματίζουμε.
2. Απενεργοποιήστε όλους τους ήχους ειδοποιήσεων. Με αυτό τον τρόπο, θα το ελέγχουμε όποτε εμείς θέλουμε και όχι όποτε εκείνο μας καλεί.
3. Τέλος, εξασκήστε τον αυτοέλεγχο. Δείτε πόσο μπορείτε να αντέξετε χωρίς το κινητό σας. Μπορείτε να πάτε μέχρι την αγορά χωρίς αυτό; Μπορείτε να δείτε μια ολόκληρη ταινία χωρίς να το δείτε ούτε μία φορά;

Η επιδραση της αρχαίας Ελληνικής στον εγκέφαλο

Καθηγητής Παπαμαρινόπουλος Η επιδραση της αρχαίας Ελληνικής στον εγκέφαλο

Ελληνική Γραφή και Φυσική της Πληροφορίας

Το Νομπέλ Λογοτεχνίας στον Πέτερ Χάντκε

Το φετινό βραβείο στον Πέτερ Χάντκε, έναν από τους κλασσικούς της μοντέρνας λογοτεχνίας. Διαβάστηκε όσο λίγοι συγγραφείς αλλά και μισήθηκε για τις απόψεις του σχετικά με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Χαλκέντερος συγγραφέας, εμπαθής σχολιαστής των παφλασμών της επικαιρότητας, ανένδοτος λάτρης των πιο ταπεινών δειγμάτων της απλής πραγματικότητας, πιστός στο λευκό κρασί τελευταίας σοδιάς και συστηματικός εκμαυλιστής ωραίων ηθοποιών, ο Πέτερ Χάντκε παραμένει μέχρι σήμερα σε όλες του τις εκφάνσεις ένας οργισμένος νέος. Από το 1966, όταν μόλις εικοσιτετράχρονος τολμούσε να πει καταπρόσωπο στους καλύτερους συγγραφείς της μεταπολεμικής Γερμανίας που είχαν συγκεντρωθεί στο Πρίνστον ότι είναι «ανίκανοι να περιγράψουν τον κόσμο», ως το 2006, όταν παρευρίσκεται στην κηδεία του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον οποίο βλέπει σαν μια τραγική φιγούρα μέσα στη διάλυση της παλιάς Γιουγκοσλαβίας.
Οι αρχές της οργής και η επική γραφή

Μέρες του 1973 στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης

Όπως τόσο συχνά θα πρέπει να αναζητήσει κανείς την καταγωγή της οργής στα παιδικά χρόνια, τα οποία ο Χάντκε πέρασε σε φτωχικές συνθήκες στη γενέτειρά του, το Γκρίφεν της Καρεντίας, στην Αυστρία. Η μητέρα του είναι πλύστρα, ο άνδρας της πίνει και τη δέρνει. Μόλις λίγο πριν πάρει το απολυτήριο γυμνασίου ο Χάντκε μαθαίνει την αλήθεια: ο μέθυσος είναι απλά πατριός του, ο ίδιος είναι νόθο παιδί ενός Γερμανού στρατιώτη. Το 1961 αρχίζει νομικές σπουδές στο Γκρατς, τις οποίες εγκαταλείπει όταν ο οίκος Ζούρκαμπ δέχεται το χειρόγραφο του πρώτου έργου του, που εκδίδεται το 1965 με τίτλο «Σφήκες». Η μητέρα του θα αυτοκτονήσει το 1971 και ο γιος της εμπνέεται από τον θάνατό της το πεζό «Αμέριμνη Δυστυχία».
Στις δεκαετίες του 60 και του 70 ο Χάντκε καθιερώνεται ως ένας από τους αντάρτες στο γερμανόφωνο λογοτεχνικό στερέωμα. Το 1966 γίνεται πασίγνωστος μετά την επιτυχία του πρώτου θεατρικού του έργου με τίτλο «Βρίζοντας το κοινό» που ανεβάζει σε ένα θεατράκι της Φραγκφούρτης ο μετέπειτα διάσημος σκηνοθέτης Κλάους Πάιμαν. Η αμφισβήτηση των τετριμμένων γνωστικών σχημάτων για την πρόσληψη της πραγματικότητας είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της σκέψης και της πρόζας του Χάντκε. Όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζεται να διαμορφώσει μια μοντέρνα «επική γραφή», μέσα από την οποία η πραγματικότητα αφήνεται να πει μόνη της το τραγούδι της χωρίς τα μαλάματα και τα φτιασίδια και τα γιατροσόφια των δικών μας στερεότυπων γι’ αυτήν.
Η αποβολή και η επάνοδος

Στην κηδεία του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς

Στα στερεότυπα αντιτάχθηκε ο Πέτερ Χάντκε και στην κατ’ εξοχήν πολιτική περίοδό του, τη δεκαετία του 90, όταν με μια σειρά κειμένων και ταξιδιωτικών σημειώσεων στηλίτευσε τις δυτικές επιλογές σε σχέση με τη διαλυόμενη Γιουγκοσλαβία. Ο Χάντκε προσπάθησε να δείξει ότι η απόλυτη ενοχοποίηση της μιας μόνο πλευράς σε έναν εμφύλιο και η εθελοτυφλία στις ευθύνες της άλλης είναι παραλογισμός και κατάφωρη αδικία. Αυτή η υπόμνηση ωστόσο εκλήφθηκε ως συμπόρευση με τη σερβική πλευρά σε μια περίοδο που η Δυτική Ευρώπη προετοιμαζόταν για τον κολασμό των ενόχων Σέρβων. Ο Χάντκε κηρύχθηκε τότε αποσυνάγωγος. Στο μεταξύ τα χρόνια πέρασαν και οι αντιδράσεις για την αντισυμβατική πολιτική του τοποθέτηση υποχώρησαν. Και τώρα ήρθε η ώρα για το Νομπέλ.
Σπύρος Μοσκόβου

Σημαντικά δομικά προβλήματα στην εκπαίδευση των μαθητών στα ελληνικά σχολεία

Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα συμπεράσματα της ετήσιας έκθεσης της ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ), για το επίπεδο γνώσεων των μαθητών στην Ελλάδα. Η έκθεση αναφέρει ότι μεγάλη μερίδα των μαθητών στα ελληνικά σχολεία ενδέχεται να τελειώσει το σχολείο υστερώντας σημαντικά σε κρίσιμα μαθήματα του σχολείου, που αντιστοιχούν σε βασικές δεξιότητες για τη ζωή. Επισημαίνεται ότι το πλέον ανησυχητικό είναι πως το πρόβλημα είναι δομικό, καθώς τα προβλήματα ξεκινούν από τον τρόπο διδασκαλίας σε Δημοτικό και Γυμνάσιο. Δείτε ολόκληρη την έκθεση.

Στην ετήσια έκθεση της για το 2019 η ΑΔΙΠΠΔΕ στέκεται στα ιδιαίτερα ανησυχητικά στοιχεία που προκύπτουν λόγω της ελλιπούς εκπαίδευσης και μορφώσεις που λαμβάνουν οι μαθητές στα ελληνικά σχολεία. Η ΑΔΙΠΠΔΕ διαπιστώνει πως μεγάλη μερίδα των μαθητών στα ελληνικά σχολεία ενδέχεται να τελειώσει το σχολείο υστερώντας σημαντικά σε κρίσιμα μαθήματα του σχολείου, που αντιστοιχούν σε βασικές δεξιότητες για τη ζωή.
Είναι ενδεικτικό ότι στα Γενικά Λύκεια το 48,4% των μαθητών της Β’ λυκείου βαθμολογήθηκαν κάτω από τη βάση, ενώ τα ποσοστά στην Άλγεβρα και τη Γεωμετρία ήταν 38,9% και 44,2%, αντίστοιχα. Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας το ποσοστό βαθμολογιών κάτω της βάσης φτάνει στο 7,1%. Στα Επαγγελματικά  Λύκεια, το ποσοστό βαθμολογιών κάτω από τη βάση στη Νεοελληνική Γλώσσα φτάνει το 20,4%. Στην ‘Αλγεβρα και τη Γεωμετρία, το 52,7% και το 51,3%, αντίστοιχα, των μαθητών της Β’ λυκείου πήρε βαθμολογία κάτω του 10. Στη Φυσική, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 41% και στη Χημεία 40,8%.
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, το πρόβλημα στην εκπαίδευση των μαθητών είναι δομικό καθώς οι αδυναμίες εντοπίζονται από τον τρόπο πρακτικών διδασκαλίας και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο. «Τα προβλήματα που εμφανίζονται στο Λύκειο, σε σύγκριση με το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο, δεν είναι προβλήματα αποκλειστικά του Λυκείου, αλλά όλων των βαθμίδων που συσσωρευτικά κατέληξαν στο Λύκειο. Προβληματίζει, βέβαια, το γεγονός ότι οι αντιλήψεις και οι πρακτικές το Δημοτικού και του Γυμνασίου, ίσως λόγω του υποχρεωτικού χαρακτήρα τους, δεν αποτύπωσαν τα αρχόμενα προβλήματα λειτουργικού αναλφαβητισμού και, ενδεχομένως, δεν κινητοποιήθηκαν εγκαίρως».
Στις προτεινόμενες παρεμβάσεις περιλαμβάνονται η αναδιαμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου που διέπει την αξιολόγηση των μαθητών σε όλες τις βαθμίδες, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση των μαθητών στο πλαίσιο της διαφοροποιημένης διδασκαλίας, καθώς επίσης και η υποστήριξη των εκπαιδευτικών για την περαιτέρω αξιοποίηση του ψηφιακού ανοικτού εκπαιδευτικού περιεχομένου. Μεταξύ άλλων, διευκρινίζεται πως «ο λειτουργικός αναλφαβητισμός αναφέρεται στα επίπεδα εγγραμματισμού (literacy) που δεν επαρκούν για την πλήρη αποτελεσματική συμμετοχή σε μια προηγμένη τεχνολογική κοινωνία».
Ακόμη, «διευκρινίζεται ότι ο σχολικός λόγος, δηλαδή ο προφορικός λόγος του μαθήματος και, κυρίως, ο γραπτός λόγος των σχολικών εγχειριδίων, που διέπεται από ειδικές κειμενικές προδιαγραφές, αποκτά σταδιακά με την πάροδο των τάξεων στοιχεία του επιστημονικού λόγου, τα οποία αποκλίνουν από τον λόγο της καθημερινής επικοινωνίας.
Τέτοια στοιχεία, για παράδειγμα, είναι η αντικατάσταση του ρηματικού λόγου, της καθημερινής επικοινωνίας, με τον ονοματικό λόγο της επιστήμης, η αντικατάσταση της ενεργητικής φωνής με την παθητική, η χρήση της υποτακτικής σύνταξης και του τεχνικού ύφους κ.λπ. Αυτό σημαίνει ότι το σχολείο πρέπει να διδάσκει άμεσα, συστηματικά και σταδιακά τα στοιχεία του επιστημονικού λόγου στη σχολική του εκδοχή, αφού, βέβαια, οι εκπαιδευτικοί έχουν προηγουμένως κατάλληλα επιμορφωθεί.
Οι μαθητές «χαμηλού εγγραμματισμού» αγνοούν τα «αφύσικα» αυτά στοιχεία του σχολικού λόγου, με αποτέλεσμα να έχουν ανυπέρβλητες δυσκολίες στην κατανόηση του σχολικού λόγου και να κινδυνεύουν να παραμείνουν λειτουργικά αναλφάβητοι, αν δεν τύχουν άμεσης στήριξης στην προσπάθειά τους για την κατάκτηση του σχολικού λόγου, σε βαθμό που να τον αξιοποιούν αποτελεσματικά στις μαθησιακές δράσεις κατανόησης και παραγωγής γραπτού λόγου.
Σε αντίθετη περίπτωση, οι εν λόγω μαθητές παύουν να έχουν προοπτικές εκπαίδευσης με τις συνακόλουθες επιπτώσεις για τους ίδιους και για την κοινωνία. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα του λειτουργικού αναλφαβητισμού, που είναι γενικότερο και σε αρκετές χώρες εκτεταμένο ενέχει κοινωνικούς προσδιορισμούς και συνιστά ιδιαίτερο κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό πρόβλημα με απρόβλεπτες διαστάσεις και σοβαρές επιπτώσεις».
Δείτε αναλυτικά την έκθεση της ΑΔΙΠΠΔΕ:

---

Σε χρειαζόμαστε

Το ThePressProject είναι το μοναδικό μέσο ανεξάρτητης, ερευνητικής και αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας που στηρίζεται αποκλειστικά στις μικρο-δωρεές των επισκεπτών του. Πιστεύουμε ότι η πληροφορία πρέπει να είναι διαθέσιμη σε όλους και για αυτό δεν κλειδώνουμε κανένα κομμάτι της ύλης αλλά για να παραχθεί το πρωτογενές υλικό που θα βρείτε εδώ χρειαζόμαστε την υποστήριξή σου. Αν δεν πληρώσουμε εμείς για την ενημέρωσή μας, θα την πληρώσει κάποιος άλλος (και αν δεν είσαι ο Μαρινάκης μάλλον δεν έχεις τα ίδια συμφέροντα). Μάθε πώς

Έρευνα Τζονς Χόπκινς: Τα social media προκαλούν προβλήματα συμπεριφοράς στους εφήβους

Κρυφή “παγίδα” για την ψυχολογία των νεαρών χρηστών τους αποτελούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα του Τζον Χόπκινς, βάσει της οποίας οι έφηβοι που αφιερώνουν πάνω από τρεις ώρες την ημέρα στα social media είναι πιθανότερο να εμφανίσουν υψηλά επίπεδα εσωτερικευμένων συμπεριφορών και κλείσιμο στον εαυτό τους.

• Η εσωτερίκευση περιλαμβάνει την κοινωνική απόσυρση και τη μοναξιά, τη δυσκολία αντιμετώπισης του άγχους και της κατάθλιψης, καθώς και τη δυσκολία έκφρασης των συναισθημάτων τους. Το αντίθετο πρόβλημα εξωτερίκευσης είναι η επιθετικότητα προς τους άλλους, η ανυπακοή, η γενικότερη αντικοινωνική συμπεριφορά κ.ά.

Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης, με επικεφαλής την Κίρα Ριμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ψυχιατρικής “JAMA Psychiatry”, εξέτασαν στοιχεία για σχεδόν 6.600 παιδιά 13 έως 17 ετών, συσχετίζοντας σε βάθος τριετίας το χρόνο που περνούσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την ψυχική τους υγεία.

• Η μελέτη διαπίστωσε ότι όσο αυξάνεται ο χρόνος στα social media, τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα για προβλήματα εσωτερίκευσης, είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με αντίθετα προβλήματα συμπεριφοράς. Δεν βρέθηκε συσχέτιση ανάμεσα στη χρήση social media και μόνο, στα προβλήματα εξωτερίκευσης.

«Πολλές μελέτες έχουν βρει σχέση ανάμεσα στα ψηφιακά ή κοινωνικά μέσα και στην υγεία των εφήβων, αλλά ελάχιστες μελέτησαν το ζήτημα σε βάθος χρόνου. Η μελέτη μας δείχνει ότι οι έφηβοι που περνάνε πολλές ώρες στα social media, είναι πιθανότερο να αναφέρουν προβλήματα εσωτερίκευσης μετά από ένα χρόνο. Δεν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οπωσδήποτε τα social media προκαλούν τα προβλήματα ψυχικής υγείας, αλλά θεωρούμε ότι ο λιγότερος χρόνος στα social media μπορεί να είναι καλύτερος για την υγεία των εφήβων», δήλωσε η Ριμ.

• Είναι αξιοσημείωτο ότι περίπου το 17% των εφήβων που εξετάσθηκαν δεν έκαναν καθόλου χρήση social media. Το 32% αφιέρωναν σε αυτά λιγότερο από 30 λεπτά τη μέρα, το 31% μισή ώρα έως τρεις ώρες, το 12% τρεις έως έξι ώρες, ενώ το 8% -δηλαδή ένα παιδί στα δέκα- πάνω από έξι ώρες την ημέρα.

Το 9% των παιδιών (σχεδόν ένα στα δέκα) είχαν μόνο προβλήματα εσωτερίκευσης, το 14% μόνο εξωτερίκευσης, το 18% και τα δύο, ενώ το 59% μικρά έως καθόλου προβλήματα. Δεν βρέθηκαν διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα, όσον αφορά τη σχέση χρόνου στα social media και ψυχικής υγείας.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της επιστημονικής δημοσίευσης ΕΔΩ
Με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΠΗΓΗ

Μillennials generation (Ναρκισευόμενη γενιά)