ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ - Μπρεχτ

Μάθαινε και τ’ απλούστερα!
Γι’ αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε,
Ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! 

...σιωπηλή τραγωδία...

 

Luis Rojas-Marcos de la Viesca :
Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται στα σπίτια μας σήμερα και περιλαμβάνει τα πιο όμορφα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση! Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας δίνουν όλο και πιο ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με μια οξεία και σταθερή αύξηση της παιδικής ψυχικής ασθένειας που τώρα φτάνει σε διαστάσεις επιδημίας:

Τα Σουηδικά Σχολεία Αφήνουν τα Tablets και Επιστρέφουν στα Βιβλία

 Με τη φετινή επιστροφή των μικρών παιδιών στα σχολεία της Σουηδίας, πολλοί από τους δασκάλους τους δίνουν νέα έμφαση στα τυπωμένα βιβλία, την ήσυχη ανάγνωση και την εξάσκηση στο γράψιμο με το χέρι, και αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στα tablets, την έρευνα στο διαδίκτυο και τις δεξιότητες πληκτρολόγησης

Σαράντος Καργάκος: “Ἡ Ἐπέλαση τῆς Ἀμάθειας”

Προσωπική Σελίδα – 21/03/2017

Εξαγγέλθηκαν πρὸ μηνῶν νέα μέτρα γιὰ τὴν παιδεία ποὺ θὰ ἐφαρμοσθοῦν –ἄν ἐφαρμοσθοῦν–κατὰ τὴν τρέχουσα καὶ μὴ φθάνουσα τριετία. Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἀφοροῦν στὸ πρόβλημα καὶ ὄχι στὴν οὐσία τῆς παιδείας. Ἀποστολὴ τῆς παιδείας εἶναι νὰ φτιάχνει ἀνθρώπους καὶ ὄχι κιβὠτια μὲ κάποιες γνώσεις. Τὸ τὶ ἄνθρωπο θέλουμε ἦταν τὸ πρόβλημα ποὺ ἀπασχόλησε ὅλους τοὺς ἀρχαίους φιλοσόφους καὶ τοὺς νεώτερους παιδαγωγούς. Κι ὅλοι ἔρριχναν τὸ βάρος τους στὸ ἦθος, στὴν εὐγένεια (ὄχι ἀπαραιτήτως στοὺς κομψοὺς τρόπους), στὴν εὐπρέπεια καὶ στὴ λεβεντιά. Σήμερα, ὡς πρὸς αὐτὰ, πηγαίνουμε ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Καὶ τὸ πρότυπο τοῦ χειρότερου δίνουν ὄχι μόνον οἱ μαθητὲς ἀλλὰ κάποιοι «ἀπελευθερωμένοι» καθηγητὲς καὶ δάσκαλοι. Μοῦ στέλνουν γράμματα ἀπελπισίας πολλοὶ εὐαίσθητοι ἐκπαιδευτικοὶ γιὰ τὴ χαώδη κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὰ σχολεῖα. Τὸ πρόβλημα, ὅπως μοῦ γράφει μία καθηγήτρια, δὲν εἶναι οἱ γνώσεις ποὺ εἶναι πιὸ ἰσχνές καὶ ἀπὸ τὶς ἰσχνές ἀγελάδες τοῦ φαραώ. Εἶναι κυρίως ἡ συμπεριφορὰ. Ἡ ἀγένεια θεωρεῖται ἀπὸ πολλὰ παιδιὰ, ἰδίως ἀπὸ κορίτσια, χαριτωμένη! Καὶ μοῦ ἐξιστορεῖ ἡ καθηγήτρια, ποὺ ἔχει οἰκογενειακὴ πνευματική παράδοση δύο αἰώνων, τὰ ἐξῆς:

...το woke της αποδόμησης..

Ειναι ολοκληρωτισμος σταλινικου τυπου το να μην αναγνωρισετε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ της Αλεπους να νοιωθει πως ειναι Ορνιθα!
Και ετσι να μην την αφηνετε να παει κοντα στις αδελφες της κοτες!

================

• Βιβλιοπαρουσίαση: WOKE – Η καθολική αποδόμηση

• Από το woke της αποδόμησης στο σοκ της εφηβικής βίας.

   

...ο μαθητής δεν ξέρει συντακτικό και ορθογραφία! - Δεν πειράζει, θα μάθει να γράφει κώδικα στον υπολογιστή ..

 Ilias Karavolias

- Μα ο μαθητής δεν ξέρει συντακτικό και ορθογραφία!  - Δεν πειράζει, θα μάθει να γράφει κώδικα στον υπολογιστή !
Υποκαθίσταται σταδιακά  η ανθρώπινη επικοινωνιακή γλώσσα και η ειρωνική σχέση με την αλήθεια, από την υπολογιστική γλώσσα προγραμματισμού, ο Λόγος παραχωρεί χώρο στον Κώδικα.
Οι ειδικοί λένε ότι έτσι υποχωρεί η αξία της κριτικής σκέψης έναντι της μηχανικής (και της καθυπόταξης φυσικά)
Φαίνεται πλέον ότι μόνο  η ανακάλυψη του πηγαίου κώδικα προγραμματισμού γίνεται το διαβατήριο επιβίωσης και ανέλιξης στη αγορά εργασίας.
Η δε «σιωπηλή διάσταση της κατανόησης» για την οποία μίλησε ο Καρλ Πολάνυι, αντικαθίσταται από την υποκειμενική δυνατότητα εξόρυξης και ανάδυσης του άφατου, μέσα στα δίκτυα επικοινωνίας.
Και η κυριαρχία της δυτικής καπιταλιστικής κουλτούρας δεν θα οφείλεται πλέον μόνο στην ποσοτικοποίηση και την υπολογιστικότητα των πάντων. Θα είναι η «κυριαρχία του κώδικα» και της  ειδικής γνώσης.
Ο νεοφιλελευθερισμός ήδη εδράζεται στο ότι ο πηγαίος κώδικας του αλγορίθμου και της πλατφόρμας δεν είναι δυνητικά αναλύσιμος παρά μόνο στην έκταση του, ώστε να δίνει την αίσθηση του μυστικού και της εξόρυξης.
Μόνο που τα παιδιά μας γίνονται έτσι μεταλλωρύχοι της σκέψης και του λόγου, σκαπανείς της ίδιας της ελευθερίας και του χαρακτήρα τους, δέσμιοι της κατευθυνόμενης επιθυμίας.
Για να κερδίσουν λεφτά δεν χρειάζεται να γράφουν και να μιλάνε καλά ελληνικά.
Χρειάζεται να προγραμματίζουν μηχανές και ρομποτάκια, να γράφουν κώδικες, αλγόριθμους και να δομούν εικονικούς κόσμους.
Ετσι, η υπεραναγκαία γλώσσα της τεχνολογίας (αγγλική φυσικά) επιβεβαιώνει τον Έντουαρντ Σάιντ που έλεγε ότι «ο ιμπεριαλισμός είναι η εξαγωγή της ταυτότητας».
Τα παιδιά όμως έτσι θα κινδυνεύουν τελικά να αναζητούν την ταυτότητα εκτός, και όχι εντός τους…
 

ΥΓ: Κανείς δεν αμφισβητεί την αναγκαία πρώιμη τεχνολογική κατάρτιση των μαθητών. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί παράλληλα να ακυρώνεται η γλώσσα, ο στοχασμός, η λογοτεχνική διάσταση της μάθησης και της σκέψης..

================

• Παιδιά εργαλεία, νέες γενιές στειρωμένων συναισθηματικά, άφυλων, σκλάβων.

•  Η ψηφιακή ανοησία ως μαζική παιδοκτονία
  

 -------------------------------

Blogger: 

... τα τελευταία χρόνια έχει εισβάλλει στο σχολείο (μέσω ΜΚΟ!) ένα καινούργιο φρούτο: Η ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ. Και καλά η ΜΚΟ,κάνει τη δουλειά της! Ποιοί είναι οι φωστήρες την άφησαν να αλωνίζει στο σχολείο, καταναλώνοντας πολύτιμο χρόνο των μαθητών...

Η σχολή σκέψης: Δεν χρειάζεται να μάθει το παιδί να γράφει, αρκεί να "ξέρει" να προγραμματίζει... για να προετοιμασθεί στο νέο τεχνολογικό περιβάλλον...Τρίχες. 

Πριν απ' όλα ο μαθητής θα πρέπει να μάθει να γράφει, αφού πριν απ' όλα μάθει να κατανοεί ένα απλό κείμενο. Αν αυτό δεν γίνει, αν αυτό δεν κατακτηθεί σε ένα σημαντικό βαθμό, το παιδί δεν μπορεί να συλλάβει σύνθετες έννοιες σε κανένα γνωστικό αντικείμενο.

Ανακαλώ από μια παλιότερη εγγραφή:

Blogger:

Διδάσκω στη Β' και Γ' Γυμνασίου τα τελευταία 11 χρόνια, χωρίς διακοπές.

Στην ίδια γειτονιά στο ίδιο σχολείο.

Εκείνο που παρατηρώ είναι η κατακόρυφη πτώση του ενδιαφέροντος των μαθητών.

Βλέπω τάξεις με μαθητές σαν υπνωτισμένους.

Τα περισσότερα παιδιά δεν είναι ικανά να κατανοήσουν βασικές έννοιες που στα ίδια τμήματα δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα πριν από 3, 4 και 5 χρόνια πριν.

Βέβαια δεν λείπουν οι εξαιρέσεις, αλλά αυτές είναι σταγόνα στον ωκεανό.

Στην Γ' Γυμνασίου έδωσα ερωτήσεις (με αντιστοίχηση σε σελίδες, ώστε να μάθουν να διαβάζουν...) ούτε αυτό δούλεψε.

Όταν τους προκάλεσα να δουλέψουμε μαζί στην τάξη διαπίστωσα ότι ακόμα κι' όταν τους έλεγες - να εδώ στην παράγραφο θα βρεις την απάντηση - και πάλι υπήρχε δυσκολία να εντοπίζουν την απάντηση. Πράγμα που σημαίνει ότι αδυνατούν να κατανοήσουν απλό κείμενο.

Εν ολίγοις το πρόβλημα το κωδικοποίησα, ως εξής: "Το Δημοτικό μετακόμισε στο Γυμνάσιο!" Συμπερασματικά, η ζημιά που έχει γίνει είναι τεράστια και κανείς δεν μιλάει. Μια πρόχειρη απάντηση, είναι: όταν φιμώνεις κάποιον για δυο χρόνια και στη συνέχεια του ζητάς να μιλήσει (σκεφτεί) μάλλον αυτό είναι δύσκολο! Αυτό είναι εμφανές στα παιδιά. Μιλώντας δε συναδέλφους στο Λύκειο... η κατάσταση είναι επίσης απελπιστική... αυτά. 

==============================

 

..κάτι γίνεται με το πρόγραμμα του Δημοτικού, κατά τη γνώμη μου είναι βαρυφορτωμένο χωρίς ξεκάθαρους στόχους. (π.χ. πρέπει τα παιδιά τελειώνοντας το δημοτικό να ξέρουν να κάνουν αριθμητικές πράξεις, να ξέρουν την προπαίδεια ! ..) Το άλλο που εντοπίζω είναι το γεγονός ότι το κινητό έχει μπει στη ζωή των μαθητών, με αποτέλεσμα: 1. είναι σε διαρκή διέγερση περιμένοντας το επόμενο μήνυμα, 2. κοιμούνται αργά, 3. δεν μπορούν να εστιάσουν σε ένα θέμα... εν ολίγοις απουσιάζει η 'σιωπή" από τη ζωή των παιδιών. Μια σιωπή που είναι πολύτιμη για την οργάνωση - χώνεψη όλων όσων έχουν αντιμετωπισθεί στο μάθημα...

 

======================== 

 ..μια και τ΄όφερε η κουβέντα. Κατά τη γνώμη μου έχει γίνει μια παρέμβαση τα τελευταία χρόνια - που φαίνεται αθώα, αλλά μόνο αθώα δεν είναι και έχει φοβερές συνέπειες στο μυαλό των παιδιών. Μαθήματα όπως Γεωγραφία και Ιστορία έχουν κακοποιηθεί εντέχνως και είναι απωθητικά στα παιδιά. Το αποτέλεσμα να έχουν ελάχιστες γνώσεις Γεωγραφίας και Ιστορίας! Έλα τώρα όμως που κατά την ταπεινή μου γνώμη, τίποτα δεν μπορεί να κατακτηθεί από ένα μυαλό που πλάθεται - κτίζεται, αν δεν μπορεί να ενταχθεί σε ένα πλέγμα χώρου και χρόνου . Όποια πληροφορία δεν κωδικοποιείται με παραμέτρους: Που (Γεωγραφία) και Πότε (Ιστορία), ξεχνιέται την επόμενη στιγμή. Βέβαια η παραμέληση της Γεωγραφίας και της Ιστορίας έχει και ένα άλλο πρωτεύοντα (;)στόχο. Οι μαθητές δυσκολεύονται να δημιουργήσουν ταυτότητα για το ποιοί είναι και που πάνε! .... να με συμπαθάτε για τη φλυαρία...

=================

•  Η μεταπολεμική γενιά των ελάχιστων γραμμάτων και ο σύγχρονος «αναλφαβητισμός»

 

Είναι τυχαίο που οι εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ποσοστό του συνδρόμου της «επαγγελματικής εξάντλησης»

 Το πόσες φορές  ένας εκπαιδευτικός κατά την διάρκεια του μαθήματος πηγαίνει από τον παράδεισο στην κόλαση και πίσω, από το ναδίρ στο ζενίθ, δεν περιγράφεται. Σίγουρα είναι μια δουλειά για γερά και εύκαμπτα νεύρα.