Στο Σχολείο Σήμερα... μια σύνοψη.

Ο Δρ Ovide, παιδίατρος νευρολόγος, προειδοποιεί για μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας.

Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται στα σπίτια μας σήμερα, και περιλαμβάνει τα πιο όμορφα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση! Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας δίνουν όλο και πιο ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με μια οξεία και σταθερή αύξηση της παιδικής ψυχικής ασθένειας που τώρα φτάνει σε διαστάσεις επιδημίας:

Τα στατιστικά δεν λένε ψέματα:

 

• 1 στα 5 παιδιά έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας

• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 43% στη ΔΕΠΥ

• Παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη

• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 200% στο ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ παιδιών ηλικίας 10 έως 14 ετών.

Τι συμβαίνει και τι έχουμε πάθει;

Τα σημερινά παιδιά είναι υπερδιεγερμένα και υπερ-προικισμένα με υλικά πράγματα, αλλά στερούνται τα θεμέλια μιας υγιούς παιδικής ηλικίας όπως:

• Συναισθηματικά διαθέσιμοι γονείς

• σαφώς καθορισμένα όρια

• Ευθύνες

• Ισορροπημένη διατροφή και επαρκής ύπνος

• Κίνηση γενικά αλλά ειδικά σε εξωτερικούς χώρους

• Δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ανεπίσημες ευκαιρίες παιχνιδιού και χώροι πλήξης

Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια γέμισαν με παιδιά:

• Ψηφιακά Αποσπασμένοι Γονείς

• επιεικείς, επιτρεπτικοί γονείς που αφήνουν τα παιδιά να «διοικούν τον κόσμο» και να είναι αυτοί που φτιάχνουν τους κανόνες

• Αίσθηση δικαιώματος, να αξίζεις τα πάντα χωρίς να τα κερδίζεις ή να είσαι υπεύθυνος γι’ αυτά

• Ακατάλληλος ύπνος και ανισορροπημένη διατροφή

• Ένας καθιστικός τρόπος ζωής

• Ατελείωτη διέγερση, τεχνολογικές νταντάδες, άμεση ικανοποίηση και καθόλου βαρετές στιγμές

Τι να κάνω;

Αν θέλουμε τα παιδιά μας να είναι ευτυχισμένα, υγιή άτομα πρέπει να ξυπνήσουμε και να επιστρέψουμε στα βασικά. Είναι ακόμα καιρός! Πολλές οικογένειες βλέπουν άμεσες βελτιώσεις μετά από εβδομάδες εφαρμογής των ακόλουθων συστάσεων:

• Βάλε όρια και θυμήσου ότι εσύ είσαι ο καπετάνιος του πλοίου. Τα παιδιά σας θα αισθάνονται πιο ασφαλή γνωρίζοντας ότι έχετε τον έλεγχο της κυβέρνησης.

• Προσφέρετε στα παιδιά έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής γεμάτο με ό,τι χρειάζονται τα παιδιά, όχι μόνο ό,τι θέλουν. Μην φοβάστε να πείτε “όχι” στα παιδιά σας αν αυτό που θέλουν δεν είναι αυτό που χρειάζονται.

• Παρέχετε θρεπτική τροφή και περιορίστε το junk food.

• Περάστε τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα σε εξωτερικούς χώρους κάνοντας δραστηριότητες όπως: Ποδηλασία, πεζοπορία, ψάρεμα, παρακολούθηση πουλιών/εντόμων

• Απολαύστε ένα καθημερινό οικογενειακό δείπνο χωρίς smartphones ή τεχνολογία να τους αποσπά την προσοχή.

• Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια σαν οικογένεια ή αν τα παιδιά είναι πολύ μικρά για επιτραπέζια, παρασυρθείτε από τα ενδιαφέροντά σας και αφήστε τα να στείλουν στο παιχνίδι

• Συμμετέχετε τα παιδιά σας σε μια εργασία ή μια εργασία νοικοκυριού ανάλογα με την ηλικία τους (δίπλωση ρούχων, παραγγελία παιχνιδιών, κρέμασμα ρούχων, ξεπακετάρισμα φαγητού, στρώσιμο τραπεζιού, τάισμα του σκύλου κλπ. Σε όλο τον κόσμο

• Εφαρμόστε μια συνεπή ρουτίνα ύπνου για να διασφαλίσετε ότι το παιδί σας κοιμάται Τα προγράμματα θα είναι ακόμη πιο σημαντικά για τα παιδιά σχολικής ηλικίας.

• Διδασκαλία υπευθυνότητας και ανεξαρτησίας. Μην τους υπερπροστατεύετε από οποιαδήποτε απογοήτευση ή λάθος. Κάνοντας λάθος θα τους βοηθήσει να χτίσουν ανθεκτικότητα και να μάθουν να ξεπερνούν τις προκλήσεις της ζωής,

• Μην φορτώνετε το σακίδιο των παιδιών σας, μην κουβαλάτε τα σακίδια σας, μην τους παίρνετε το έργο που ξέχασαν, μην ξεφλουδίζετε τις μπανάνες τους ή ξεφλουδίζουν τα πορτοκάλια τους αν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους (4-5 ετών). Αντί να τους δίνετε το ψάρι, δείξτε τους πώς να ψαρεύουν.

• Διδάξτε τους να περιμένουν και να καθυστερούν την ικανοποίηση.

• Δώστε ευκαιρίες για «βαρεμάρα», γιατί η πλήξη είναι η στιγμή που ξυπνά η δημιουργικότητα. Μην αισθάνεστε υπεύθυνοι που διασκεδάζετε πάντα τα παιδιά.

• Μην χρησιμοποιείτε την τεχνολογία ως θεραπεία για την πλήξη, ούτε να την προσφέρετε με το πρώτο δευτερόλεπτο της αδράνειας.

• Αποφυγή χρήσης τεχνολογίας σε γεύματα, αυτοκίνητα, εστιατόρια, εμπορικά κέντρα. Χρησιμοποιήστε αυτές τις στιγμές ως ευκαιρίες κοινωνικοποίησης εκπαιδεύοντας έτσι τους εγκεφάλους να λειτουργούν όταν βρίσκονται σε κατάσταση “βαρεμάρας”.

• Βοηθήστε τους να δημιουργήσουν ένα “Boredom Bottle” με ιδέες δραστηριότητας για όταν βαριούνται.

• Να είστε συναισθηματικά διαθέσιμοι για να συνδεθείτε με τα παιδιά και να τους διδάξετε αυτορρύθμιση και κοινωνικές δεξιότητες

• Κλείστε τα τηλέφωνα το βράδυ όταν τα παιδιά πρέπει να πάνε για ύπνο για να αποφύγετε την ψηφιακή απόσπαση της προσοχής.

• Γίνετε συναισθηματικός ρυθμιστής ή προπονητής για τα παιδιά σας. Διδάξτε τους πώς να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα δικά τους απωθημένα και θυμό.

• Δείξτε τους να χαιρετούν, να παίρνουν σειρά, να μοιράζονται χωρίς τίποτα, να λένε ευχαριστώ και παρακαλώ, να αναγνωρίζουν το λάθος και να ζητούν συγγνώμη (μην τους πιέζετε), να είναι υπόδειγμα για όλες αυτές τις αξίες που ενσταλάζει.

• Συνδεθείτε συναισθηματικά – χαμογελάστε, αγκαλιάστε, φιληθείτε, γαργαληθείτε, διαβάστε, χορέψτε, πηδήξτε, παίξτε ή αγκαλιαστείτε

via Άρθρο γραμμένο από τον Δρ Luis Rojas Marcos, ψυχίατρο.

==================================

Michalis Andreadelis ·

ΤΟ ΤΕΣΤ

Olga Maleza

Via Christiana Mila

- Τι συμβαίνει Αρίστο;

- Τι να συμβαίνει κυρία; Χάλια τα πήγα στο τεστ.

- Διάβασες καλά θεωρείς;

- Διάβασα πολλές ώρες.

- Τα είχες όμως καταλάβει;

- Έτσι νόμιζα ,μέχρι που είδα το χαρτί και θόλωσε το μυαλό μου. Μαύρισαν όλα! Τι έπαθα;

- Αγχώθηκες μήπως;

- Δεν ξέρω. ...Συγνώμη κυρία . Ήθελα να γράψω άριστα .Το ήθελα τόσο πολύ!

- Γιατί Αρίστο το ήθελες; Για σένα;

- Ναι.....αλλά πιο πολύ για τους γονείς μου.

Μου είπαν πως θα μου πάρουν καινούριο κινητό

άμα καταφέρω να πάρω τη σημαία. Τους απογοήτευσα...

- Για ποιον διαβάζεις Αρίστο; Για ποιον κοπιάζεις καθημερινά;

- Για τον βαθμό κυρία . Για ποιον άλλον;

- Πες μου. Υπήρχε κάποια ερώτηση που δεν κατάλαβες;

- Η δεύτερη με δυσκόλεψε. Τα λόγια με μπέρδεψαν. Δεν καταλάβαινα τι έπρεπε να κάνω.

- Συγνώμη αγόρι μου....

- Εσείς κυρία γιατί ζητάτε συγνώμη;

- Γιατί βιάστηκα να σε εξετάσω. Δεν ήσουν έτοιμος ακόμα . Έπρεπε να περιμένω.

Κι εγώ πήρα κακό βαθμό σήμερα. Ήξερα πως ήθελες χρόνο αλλά.... Τι έπαθα;

- Κυρία , με έμαθες όλα όσα έπρεπε. Προσπάθησες πολύ! Μήπως φταίω εγώ; Το μυαλό μου;

- Όχι. Κι εσύ προσπάθησες. Και οι γονείς σου. Όμως δε φτάνει. Δεν είμαστε μόνοι μας.

Υπάρχει και ένας Άλλος που Πρέπει να Προσπαθήσει.

- Ποιος κυρία;

- Εκείνος που έβαλε εμένα να βιαστώ, που φόρτωσε εσένα με βάρος ασήκωτο και έπεισε

τους γονείς σου ,πως η αριστεία έρχεται μέσα από τα τεστ.

Σου ζητώ συγνώμη παιδί μου. Εγώ, που είμαι πλάι σου. Εύχομαι μια μέρα να βρεθεί κι Εκείνος!

Μόνο με την σύμπνοια όλων ,θα καταφέρεις να γίνεις ευτυχισμένος και Άριστος, Αρίστο μου!

" Η παιδεία , καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ' αγαθά φέρει"

Η παιδεία ,όπως ακριβώς μια εύφορη γη , φέρνει όλα τα καλά .

ΣΩΚΡΆΤΗΣ

" Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία , είναι οικοδομή πάνω στην άμμο."

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ

Ελπίζω μια μέρα να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να μην ντρεπόμαστε γι' αυτά που

ξεχάσαμε να παραδώσουμε . Την αγάπη ,την αρετή και την ευδαιμονία !

Τους ζητώ ταπεινά συγνώμη !

Από την Κατερίνα Α. Εμμανουηλίδη

====================================

Σαράντος Ι. Καργάκος

Κάποια προβλήματα αγωγής

(Στον καθηγητή ΣΠΥΡΟ ΔΟΞΙΑΔΗ που η φιλία του αποτελεί για τον γράφοντα τίτλο τιμής)

«Γεννήθηκα χωρίς να θέλω, έζησα όπως ήθελαν οι άλλοι θα πεθάνω χωρίς να θέλω»

(χάραγμα σε υπόγεια διάβαση)

«Συχνά διερωτώνται ποια είναι περισσότερο κατάλληλα πρόσωπα για ν' ασχολούνται με τα παιδιά. Ένα πράγμα είναι οπωσδήποτε αναμφισβήτητο: οι λιγότερο κατάλληλοι είναι οι γονείς». Ο Μπέρναρ Σω, ο διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας, με τη γνωστή διαβρωτική του ειρωνεία επισημαίνει από την αρχή σχεδόν του αιώνα αυτό που θ' αποτελέσει ίσως την πιο μεγάλη πληγή του αιώνα μας, την ανεπάρκεια της οικογένειας σ' ό,τι αφορά στην ανατροφή των παιδιών.

Βέβαια παρατηρήθηκε μια σημαντική πρόοδος στην παιδαγωγική αλλά κάπου μέσα στις πολλές θεωρίες χάθηκε το παιδί. Σήμερα κάποιοι «μοντέρνοι» γονείς δίνουν περισσότερη προσοχή στην τροφή και την «ανατροφή» των σκυλιών τους παρά στην ανατροφή των παιδιών τους. Δεν είναι περίεργο που κάποια παιδιά αρχίζουν να «δαγκώνουν»! Έχουν καταντήσει υπόθεση δημοσιογραφικής ρουτίνας περιστατικά, όπως οι πνιγμοί ή το πέταγμα στα σκουπίδια ανεπιθύμητων νηπίων και η εμπορία βρεφών. Κάποτε μια «μάνα» πούλησε το μωράκι της σε μια πλούσια σχιζοφρενή! Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την πράξη σαν εντελώς φυσική, εφόσον ζούμε σε μια εποχή σχιζοφρενική. Σήμερα είναι ηρωισμός ν' ανατρέφεις παιδιά, μα μεγαλύτερος ηρωισμός να μπορείς να τ' αγαπάς και να τ' αγαπάς σωστά.

«Μια συκιά, που βλέπει την άλλη, καρποφορεί», λέει μια σοφή αραβική παροιμία. Σήμερα, όμως, γονείς και παιδιά δεν κοιτάζονται και γι' αυτό δεν έχουμε πλούσια ανθοφορία και καρποφορία. Η οικογένεια, στον αιώνα μας λειτούργησε σαν δέντρο έτοιμο να μαραθεί. Πέρασε, βέβαια, από βίαιους κλονισμούς αλλ' ίσως αυτό οφείλεται στην αδυναμία της να δώσει το νέο άνθρωπο, τον κατάλληλο για τους νέους καιρούς. Πιστεύτηκε ότι ένα παιδί μεγαλώνει σωστά, όταν του προσφέρονται άφθονα αγαθά, όταν η γέννησή του συντελείται με όλες τις προδιαγραφές της μαιευτικής επιστήμης, χωρίς ωδίνες, εντελώς φυσικά, έτσι όπως γίνεται η αγορά σε σούπερ μάρκετ και μάλιστα σε περίοδο προσφορών.

Οι γονείς είναι βέβαιο ότι μοχθούν για την εξασφάλιση ανέσεων, για να μη λείψει τίποτε από το παιδί τους αλλά τελικά αποξενώνονται από αυτό. Του στερούν αυτό που κανένα υποκατάστατο δεν μπορεί να του δώσει: την οικογενειακή θαλπωρή, που είναι τόσο αναντικατάστατη όσο το μητρικό γάλα. Έτσι ο «μοντέρνος» κόσμος καταδικάζει τα παιδιά σ' εγκλεισμό στους βρεφικούς και νηπιαγωγικούς σταθμούς. Και τα παιδιά αργότερα κλείνουν τους γονείς τους στους «οίκους ευγηρίας».

Από την άλλη, η υπερπροστασία, που εκδηλώνεται σαν υπερβολική φροντίδα είναι σε μεγάλο βαθμό αρνητική για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού και την ομαλή ένταξή του στην κοινωνία. Ένα υπερβολικά προστατευμένο παιδί τελικά είναι απροστάτευτο. Η οικογένεια το ετοιμάζει για ελαφρό φορτίο κι όχι για γερή πλάτη. Έτσι, αφοπλίζεται ψυχικά, γίνεται πλάσμα αδύνατο, εγωκεντρικό, με αποτέλεσμα να φθάνει σε πράξεις αρνητικές για το ίδιο και την κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικό πως οι υπερπαροχές προς το παιδί τού στερούν την αγωνιστική διάθεση, του μαραίνουν τη δύναμη να κάνει όνειρα, προκαλούν τον κορεσμό και την πλήξη, συχνά μάλιστα και την αηδία για όσα του προσφέρονται έτοιμα, χωρίς να του προσφέρονται πρότυπα, να του παρέχονται ηθικά ερείσματα, πνευματικές αξίες, που θα έδιναν στη ζωή του νόημα και αξία.

Το παιδί δεν το διδάσκουμε εκείνο που θέλουμε, ούτε εκείνο που ξέρουμε. Το διδάσκουμε εκείνο που είμαστε. Και, δυστυχώς, η κοινωνία μας δεν είναι υπόδειγμα για τη σωστή διαπαιδαγώγηση σωστών ανθρώπων. Ανταγωνιστική, χρησιμοθηρική, σχεδόν μισάνθρωπη, κοινωνία της αγωνίας και της μοναξιάς, δεν μπορεί να κρυφτεί από τα μάτια του παιδιού. Ακόμη και το σχολείο, ακόμη και οι χώροι ψυχαγωγίας δεν μπορούν να του δώσουν πραγματική αγωγή, ακριβώς γιατί είναι φτιαγμένα από ανθρώπους χωρίς αγωγή. Όπως διαπιστώνει σύγχρονος στοχαστής, «το πιο δύσκολο πράγμα για το σημερινό παιδί είναι να μάθει καλή αγωγή, χωρίς να τη βλέπει γύρω του».

Είναι λοιπόν, φανερό ότι το πιο τραγικό σημείο στη σύγχρονη κρίση αξιών είναι ο κλονισμός της αξίας άνθρωπος στη συνείδηση του παιδιού. Το παιδί δεν μπορεί να πιστέψει στον άνθρωπο, όταν ζει σ' έναν κόσμο απάνθρωπο. Βλέπει τον άνθρωπο να μη νοιάζεται να δώσει ένα περιεχόμενο ουσίας στον εαυτό του. Κι άνθρωπος χωρίς ουσία σημαίνει και ζωή χωρίς ουσία. Σημαίνει ζωή ασπρόμαυρη μπροστά σε μια έγχρωμη τηλεόραση. Ούτε, πάλι, το παιδί μπορεί να νιώσει άνεση μέσα στους σύγχρονους οικισμούς. Μεγάλωσαν οι πόλεις και μίκρυναν οι άνθρωποι. Μίκρυναν οι χώροι κατοικίας και το παιδί νιώθει δυσφορία λόγω της δυσχωρίας και της στενοχώριας.

Έχει λεχθεί ότι μια κοινωνία κρίνεται από τη θέση που κατέχει η γυναίκα μέσα σ' αυτή. Πιστεύουμε ότι μπορεί να κριθεί πιο σωστά από τη θέση του παιδιού μέσα σ' αυτή. Γιατί το παιδί είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Είναι το χθες, το σήμερα και το αύριο. Το μόνο βέβαιο και ανεξάντλητο κεφάλαιο της ανθρωπότητας που είναι στο χέρι της να το «επενδύσει» σωστά και να κερδίσει το αύριο.

Ο Ουγκώ μάς θυμίζει: «Το αύριο είναι μεγάλη υπόθεση». Σωστότερη αντιμετώπιση του παιδιού σημαίνει σωστότερος κόσμος, ακριβώς γιατί σημαίνει σεβασμός στο αύριο. Σημαίνει επίγνωση της αδιάσπαστης συνέχειας του σήμερα και του αύριο. Σε τελευταία ανάλυση σημαίνει σεβασμός προς την αξία άνθρωπος, πέρα από χώρο και χρόνο, πάνω από καθετί φθαρτό και εφήμερο.

Λένε πως το χέρι που κουνάει την κούνια του παιδιού είναι το ίδιο που κουνάει τον κόσμο όλο...

Προβληματισμοί: Ένας Διάλογος Με Τους Νέους, Gutenberg (1 Σεπτεμβρίου 1988)

=================================

Michalis Andreadelis

Πόσο αποκαλυπτικό και πραγματικό είναι το άρθρο του συναδέλφου!!!

Είναι οδυνηρό να φεύγεις από την εκπαίδευση ύστερα από τόσα χρόνια που υπηρέτησες το δημόσιο σχολείο και να βλέπεις ότι αφήνεις την εκπαίδευση χειρότερη από ότι την βρήκες!!!

....................................................................................................................................

Όταν διορίστηκα...

. Θρασύβουλος Μαχαίρας

Πάντα πίστευα ότι η Φυσική έχει ιδιαίτερη ευθύνη για τη σκέψη των Ανθρώπων και ιδιαίτερο κοινωνικό προορισμό, ως αιχμή κορυφαίου πολιτισμού μας.

Πίστευα και πιστεύω ότι πριν και πάνω από όλα θα έπρεπε η Φυσική να διδάσκεται ως Πολιτισμός και ποιότητα Σκέψης σε όλα μα σε όλα τα παιδιά κάθε βαθμίδας εκπαίδευσης και σε όλους τους Ανθρώπους.

Θα έπρεπε ο τρόμος μπροστά στον ανορθολογισμό (που μπορεί να φτάσει στο να προσκυνά προβοσκίδες σε θεότητες, να κάνει ιερές τις γελάδες και να επικαλείται τόσα πολλά χέρια γύρω από μια θεότητα ώστε να μην ξέρουμε που να της τα κολλήσουμε) να εξορκιστεί από δίπλα μας και να μην βρίσκει κανέναν μα κανέναν οπαδό κοντά μας, παρά μόνο χαμόγελο κατανόησης προς αυτούς τους συνανθρώπους μας που ταλαιπωρούνται με τέτοια πράγματα.

.

Ικανότατοι Δάσκαλοι, άξιοι Παιδαγωγοί, καταξιωμένοι Επιστήμονες, έμπειροι Διδάσκοντες κάθε βαθμίδας έπρεπε να ενημερωθούν για το τόλμημα και είτε αυτοβούλως είτε με πίεση της Πολιτείας να πειστούν να αναλάβουν την ευθύνη ώστε να φέρουν την Φυσική ανάμεσά μας

.- ως λάμψη σκέψης

.- ως διαμάντι αξιοπρέπειας συλλογισμού

.- ως απελευθέρωση του Ανθρώπου

.- ως ξέχωρη ματιά, ικανή να βλέπει τα τόσα θαυμάσια που μας χαρίζει η Φύση, αρχίζοντας από τα γύρω μας και φτάνοντας μέχρι τα βάθη του Σύμπαντος και την Αρχή του Κόσμου μας.

Στο τόλμημα αυτό, οι ... "απόστολοι" θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν από καθόλου έως ελάχιστα Μαθηματικά.

Έστω λίγα των τεσσάρων πράξεων και μια απλή μέθοδο το πολύ.

.

Σκεφτόμουνα ότι δεν χρειάζονται βαριά Μαθηματικά.

Αν καταφέρναμε να φτάσουμε σε μια σωστή χρήση ακόμη και των πιο δύσκολων εννοιών της Φυσικής, αυτό θα ήταν καταπληκτική κιβωτός για τους Ανθρώπους και άρα κοινωνική μας επιτυχία.

.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ νόμους επί μαθηματικών νόμων και ακαταλαβίστικα σύμβολα για να μιλήσουμε στο παιδί και σε όλους για το μπλε του ουρανού, για το ουράνιο τόξο, για το φως των άστρων, για το σκοτάδι της νύχτας, για τον αέρα που φυσά, για τα χρώματα γύρω μας, για τις κινήσεις των πλανητών, για τους μακρινούς κβάζαρς, για τις τεκτονικές πλάκες που μας κουνάνε με σεισμούς, για το ότι ζούμε πάνω σε ένα τσόφλι που το κουνάνε ποτάμια λάβας, για το μαγνητικό πεδίο της Γης που φυλάει τη ζωή μας κ.λπ

.

Σκεφτόμουν ότι μια ομάδα ικανών ατόμων που θα γνωρίζουν καλά τη Φυσική και θα την αγαπάνε και θα έχουν κοινωνικό όραμα θα τα κατάφερναν μια χαρά να δώσουν άλλο αέρα στην κοινωνία μας.

Όταν κάτι το κατέχεις καλά μπορείς να το δώσεις με απλά λόγια σε όλους, με λάμψη στη ματιά σου, φυλαχτό στην ψυχή τους .

.

Θα γραφόταν λοιπόν βιβλία εκλαϊκευμένης Φυσικής για Γενική Παιδεία για όλα τα παιδιά και βέβαια βιβλία Φυσικής Κατεύθυνσης με Μαθηματικά για τα παιδιά που θα είχαν τέτοιες κλίσεις και θα ήθελαν τέτοιες επιλογές.

Και θα υπήρχαν εξασφαλισμένοι μηχανισμοί που θα διόρθωναν τα σχολικά βιβλία, θα τα ενημέρωναν, θα τα βελτίωναν και θα τα κάνανε κάθε χρόνο να φαίνονται καινούρια με όλες τις καινούριες γνώσεις μας.

.

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ότι μια κοινωνία Ανθρώπων είναι προσανατολισμένη στο να θεωρεί μόρφωση το να ξέρεις ποιος έγραψε το τάδε ποίημα ή το τάδε θεατρικό έργο ή ζωγράφισε τον τάδε πίνακα και ... και ... και να μην ξέρεις π.χ. τον τρομακτικής συμπαντικής ισχύος 2ο θερμοδυναμικό νόμο που ορίζει κατεύθυνση στο χρόνο και σου εξασφαλίζει την γνώση για την λειτουργία της προσωρινής ζωής σου.

Είναι αδιανόητο μια τέτοια κατάκτηση γνώσης να μην μπορεί να φτάσει στα παιδιά και στους μη ειδικούς ως ποίημα και ως απόλαυση του μυαλού!

......

.........................

ΟΤΑΝ ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑ λοιπόν (στα είκοσι τόσα μου) τα είχα όλα αυτά στο μυαλό μου ως φούρια νιότης και έτσι δεν καταλάβαινα, γιατί δεν τα καταλαβαίνουν αυτά τα τόσο απλά οι διάφοροι ρυθμιστές των πραγμάτων στα Σχολεία μας.

.

Αλλά δεν πειράζει έλεγα μέσα μου, γιατί τώρα που διορίστηκα εγώ είναι θέμα χρόνου να τα αλλάξω όλα αυτά τα δυσάρεστα και κοντόφθαλμα πράγματα.

Εγώ είμαι εδώ...

Η Φυσική δεν μπορεί να είναι επί τόσα χρόνια στα μάτια των παιδιών μια απωθητική φτηνιάρικη και επιφανειακή ασκησιολογία.

.

ΤΩΡΑ ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ να κάνω εκείνο και εκείνο...

Θα βρω τον τάδε και τάδε υπεύθυνο, θα πάω στο παιδαγωγικό και θα πιάσω τους ειδικούς, θα στείλω επιστολές, θα στείλω στις εφημερίδες και θα με δεχτεί ο τάδε και τάδε υπουργός και ο γενικός γραμματέας και θα γράψω βιβλία που θα τα διαβάσουν οι ρυθμιστές στο Παιδαγωγικό και θα κλάψουν πικρά για τα λάθη που κάνανε τόσα χρόνια και σε μερικούς μήνες, άντε σε κάνα χρόνο το πολύ, θα έχουν δει όλοι το δίκιο μου και θα τα έχουν αλλάξει όλα όσα αφορούν στην Φυσική.

Μα πώς δεν το σκέφτηκαν όλοι τόσα χρόνια;

......

..................

Έκανα όσα προλάβαινα και μπορούσα και περνούσαν από το χέρι μου και επιστολές έστελνα και δημοσιεύσεις έκανα και .... και ... και ΕΝΤΡΟΜΟΣ ΕΒΛΕΠΑ ΠΩΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!

.

Έρχονταν συγγραφείς καινούριων σχολικών βιβλίων ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΕΤΑΖΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ και να χάσω διδακτικές ώρες για να με ενημερώσουν οι παρέες για τα γεμάτα λάθη βιβλία τους.

Και με υποχρέωναν να διδάσκω τα λάθη τους και δεν απαντούσαν στις ερωτήσεις μου και δεν μου έδειχναν κανένα επιστημονικό σεβασμό σε όσα έλεγα και με υποχρέωναν να βαθμολογώ δύο αλληλοαποκλειόμενα από την Φυσική πράγματα ως σωστά και τα δύο και... και ...

Και εγώ ο ... (άντε μην πω τίποτε αγενές) αχαρακτήριστος, απορούσα ακόμη πώς δεν καταλαβαίνουν τα λάθη τους και την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ που κάνουν όχι μόνο στη Φυσική, μετατρέποντάς την ΣΕ ΜΙΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΟΔΥΝΗΡΗ ΑΣΚΗΣΙΟΛΟΓΙΑ, αλλά στην κοινωνία μας ολόκληρη, στον Πολιτισμό μας!

Πώς είναι δυνατόν να κοιμούνται ήσυχοι όταν καταστρέφουν συλλογισμούς και μυαλά παιδιών και λάρνακες με χρυσάφι γνώσης.

....

.........................

Και όσο τα σκεφτόμουν αυτά, νάσου καινούργιοι ενημερωτές, καινούριοι επιμορφωτές, νάσου και πολλαπλασιαστές και ανανεωτές, ήρθαν και αμερικανομελετητές, ήρθαν και ψηφιακοαναπαυτές και αυτοί έπαιρναν μπόλικα για παραστατικά και για υπηρεσιακή εξέλιξη και γω ο .... έμενα στα ίδια και στα ίδια και όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο μέχρι που έφτασα στη σύνταξη.

....

..............

Και τώρα κάθομαι και σκέφτομαι ότι το μόνο πρακτικό που κατάφερα στην εκπαίδευση ήταν το ότι μετά από αιώνες φωνές μου και σχισίματα των ρούχων μου και επιστολές διαμαρτυρίας και επιπλήξεις και... και ... εκείνοι εκεί πάνω πρόσεξαν ότι το βιβλίο μου «Κύματα», που τους στείλαμε υπηρεσιακά κάποιοι φίλοι εκπαιδευτικοί, έδειχνε με μαθηματικό τρόπο (και άρα πέρα από κάθε αμφιβολία) ότι το κεφάλαιο Κύματα της Φυσικής που διδάσκαμε επί 20ετίες στην Γ Λυκείου (και όχι μόνο), ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ (γελοιότητα) ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ...

.

Ήταν ένα ξεχαρβάλωμα της σκέψης των παιδιών...

.

Το είδαν ή πιέστηκαν να το δουν και το αφαίρεσαν αντί να το διορθώσουν...

Το αφαίρεσαν αλλά φοβάμαι ότι θα είναι για λίγο. Μέχρι κάποιοι καινούριοι αναρριχητές πιάσουν καρέκλες εξουσίας και το ξαναβάλουν (όπως ήταν πριν) στην εξεταστέα ύλη των πανελλαδικών εξετάσεων, προς ξεσάλωμα των κάθε είδους ασκησιοεφευρετών.

 ---------------------------------

 

Πώς Μαθαίνουμε να Διαμερισματίζουμε...

 

"Τα σύγχρονα εκπαιδευτικά ιδρύματα σχεδιάστηκαν για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά να βλέπουν και να βιώνουν τον κόσμο χωρισμένο σε μέρη, αποσυνδέοντάς τα έτσι από το ενοποιημένο σύνολο (της φύσης, της κοινότητας, του σύμπαντος) στο οποίο στην αλήθεια ανήκουμε όλοι.

Επιστήμη, τέχνη, ιστορία, λογοτεχνία, μαθηματικά, μουσική παρουσιάζονται στα παιδιά ως εντελώς ξεχωριστά μεταξύ τους. Δεν μαθαίνουν πώς αυτά είναι αλληλοεξαρτώμενα. Τα παιδιά δοκιμάζονται, μετριούνται (και συγκρίνονται μεταξύ τους) για το πόσο καλά μπορούν να θυμηθούν αυτά που διδάχτηκαν. Αυτό δημιουργεί μια περαιτέρω αίσθηση αποξένωσης και αποσύνδεσης.

Με την πάροδο του χρόνου, η συνείδησή μας διαχωρίζεται, έτσι ώστε με την ενηλικίωση να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως άτομα χωριστά από το σύμπαν. Μαθαίνουμε να βιώνουμε τη ζωή και να βλέπουμε τον κόσμο χωρισμένο σε μέρη, όπως μας έτρεψαν τα ΜΜΕ και μας διδάσκουν όταν ήμασταν σε ίδρυμα (ως παιδιά).

Σκέψου το αυτό. Αφήστε το να βυθιστεί. Οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν παιδιά σε ίδρυμα.

Και έτσι οι άνθρωποι του πολιτισμού έχουν εκπαιδευτεί να αποσυνδέονται από τη σοφία του σώματός μας, το πνεύμα μας, τις δημιουργικές μας διαισθήσεις και τη Φύση. Αποξενωμένοι από τον βαθύτερο εαυτό μας (και τον κόσμο γύρω μας) πολλοί νιώθουν δυσαρεστημένοι, φοβισμένοι και μόνοι.

Έτσι προγραμματιστήκαμε να σκεφτόμαστε, να ενεργούμε και να είμαστε. Να μιμηθούμε, να αναμασάμε, να φοβόμαστε και να υπακούουμε. Μετά να καλύψουμε το κενό μέσα μας χωρώντας σε κοινωνικά καλούπια, κάνοντας ανούσια δουλειά για όσους έχουν περισσότερη δύναμη (και χρήματα) και καταναλώνοντας, ασταμάτητα καταναλώνοντας.. .

Πόλεμοι, βία, εθνικισμός, οικολογική καταστροφή, καταναλωτισμός, ρατσισμός, αυτοκτονίες, πυροβολισμοί στα σχολεία, θρησκευτικός εξτρεμισμός, γενικευμένοι εθισμοί στα κινητά τηλέφωνα, πορνογραφία, φαγητό, ναρκωτικά, εργασία, όπλα, επιφανειακό σεξ, κατάσταση καριέρας, αλκοόλ και ψώνια είναι όλες οι προσπάθειες να γεμίσουν το κενό στην καρδιά μας.

Μεγάλο μέρος του χάους και της καταστροφής που βλέπουμε να αναφέρεται στα μέσα ενημέρωσης είναι ριζωμένο στο πώς δισεκατομμύρια τμηματοποιημένα ανθρώπινα μυαλά ανταποκρίνονται στην αποξένωση, την τυποποίηση, την άγνοια και τον διχασμό που έχει ομαλοποιηθεί με τον υψηλής τεχνολογίας πολιτιστικό μας Τιον.

Οι άνθρωποι αντιδρούν φοβισμένα στην εμπειρία του να μην είμαστε πλήρως ολόκληροι, να μην είμαστε πλήρως συνδεδεμένοι με τις κοινότητές μας, με αυτό το απίστευτο Σύμπαν και την ευρύτερη Κοινότητα της Φύσης που μας υποστηρίζει (και στην αλήθεια έφερε τον καθένα μας στην ύπαρξη).

Πώς να αφυπνιστούμε από αυτόν τον διαχωρισμό της συνείδησής μας; Πώς να βιώσουμε πιο βαθιά την ομορφιά της ύπαρξής μας, κατανοώντας πώς είμαστε ενσωματωμένοι σε ένα θαυμαστό συνεχώς εξελισσόμενο και ζωντανό σύμπαν; "

~Κρίστοφερ Τσέις

Πώς μαθαίνουμε να χωρίζουμε

==================

 Blogger:

Διδάσκω στη Β' και Γ' Γυμνασίου τα τελευταία 11 χρόνια, χωρίς διακοπές.

Στην ίδια γειτονιά στο ίδιο σχολείο.

Εκείνο που παρατηρώ είναι η κατακόρυφη πτώση του ενδιαφέροντος των μαθητών.

Βλέπω τάξεις με μαθητές σαν υπνωτισμένους.

Τα περισσότερα παιδιά δεν είναι ικανά να κατανοήσουν βασικές έννοιες που στα ίδια τμήματα δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα πριν από 3, 4 και 5 χρόνια πριν.

Βέβαια δεν λείπουν οι εξαιρέσεις, αλλά αυτές είναι σταγόνα στον ωκεανό.

Στην Γ' Γυμνασίου έδωσα ερωτήσεις (με αντιστοίχηση σε σελίδες, ώστε να μάθουν να διαβιάζουν...) ούτε αυτό δούλεψε.

Όταν τους προκάλεσα να δουλέψουμε μαζί στην τάξη διαπίστωσα ότι ακόμα κι' όταν τους έλεγες - να εδώ στην παράγραφο θα βρεις την απάντηση - και πάλι υπήρχε δυσκολία να εντοπίζουν την απάντηση. Πράγμα που σημαίνει ότι αδυνατούν να κατανοήσουν απλό κείμενο.

" 

Εν ολίγοις το πρόβλημα το κωδικοποίησα, ως εξής: "Το Δημοτικό μετακόμισε στο Γυμνάσιο!" Συμπερασματικά, η ζημιά που έχει γίνει είναι τεράστια και κανείς δεν μιλάει. Μια πρόχειρη απάντηση, είναι: όταν φιμώνεις κάποιον για δυο χρόνια και στη συνέχεια του ζητάς να μιλήσει (σκεφτεί) μάλλον αυτό είναι δύσκολο! Αυτό είναι εμφανές στα παιδιά. Μιλώντας δε συναδέλφους στο Λύκειο... η κατάσταση είναι επίσης απελπιστική... αυτά. 

==============================

 

..κάτι γίνεται με το πρόγραμμα του Δημοτικού, κατά τη γνώμη μου είναι βαρυφορτωμένο χωρίς ξεκάθαρους στόχους. (π.χ. πρέπει τα παιδιά τελειώνοντας το δημοτικό να ξέρουν να κάνουν αριθμητικές πράξεις, να ξέρουν την προπαίδεια ! ..) Το άλλο που εντοπίζω είναι το γεγονός ότι το κινητό έχει μπει στη ζωή των μαθητών, με αποτέλεσμα: 1. είναι σε διαρκή διέγερση περιμένοντας το επόμενο μύνημα, 2. κοιμούνται αργά, 3. δεν μπορούν να εστιάσουν σε ένα θέμα... εν ολίγοις απουσιάζει η 'σιωπή" από τη ζωή των παιδιών. Μια σιωπή που είναι πολύτιμη για την οργάνωση - χώνεψη όλων όσων έχουν αντιμετωπισθεί στο μάθημα...

 

======================== 

 ..μια και τόφερε η κουβέντα. Κατά τη γνώμη μου έχει γίνει μια παρέμβαση τα τελευταία χρόνια - που φαίνεται αθώα, αλλά μόνο αθώα δεν είναι και έχει φοβερές συνέπειες στο μυαλό των παιδιών. Μαθήματα όπως Γεωγραφία και Ιστορία έχουν κακοποιηθεί εντέχνως και είναι απωθητικά στα παιδιά. Το αποτέλεσμα να έχουν ελάχιστες γνώσεις Γεωγραφίας και Ιστορίας! Έλα τώρα όμως που κατά την ταπεινή μου γνώμη, τίποτα δεν μπορεί να κατακτηθεί από ένα μυαλό που πλάθεται - κτίζεται, αν δεν μπορεί να ενταχθεί σε ένα πλέγμα χώρου και χρόνου . Όποια πληροφορία δεν κωδικοποιείται με παραμέτρους: Που (Γεωγραφία) και Πότε (Ιστορία), ξεχνιέται την επόμενη στιγμή. Βέβαια η παραμέληση της Γεωγραφίας και της Ιστορίας έχει και ένα άλλο πρωτεύοντα (;)στόχο. Οι μαθητές δυσκολεύονται να δημιουργήσουν ταυτότητα για το ποιοί είναι και που πάνε! .... να με συμπαθάς για τη φλυαρία...

Mεταγεννέστερη εγγραφή(1-11-2023)

Maria Denaxa

https://www.facebook.com/1020452190/videos/567549065269813/

Αν δεν έχετε καταλάβει γιατί θέλουν τις επόμενες γενιές να είναι ανιστόρητες, αν δεν έχετε καταλάβει γιατί παραποιούν την ιστορία και υποβαθμίζουν την παιδεία, ακούστε τον Γιούβαλ Χαράρι, Ισραηλινό ιστορικό και καθηγητή του τμήματος ιστορίας σε Εβραϊκό Πανεπιστήμιο, εκ των στενότερων συνεργατών του Κλάους Σβάμπ, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

"Ποτέ δεν άκουσα για κάποιο καθεστώς, κάποια κυβέρνηση, που απαγόρευσε στα σχολεία να διδάσκουν μαθηματικά ή φυσική. Αλλά η Ιστορία είναι επικίνδυνη.

Έτσι βλέπετε ότι σε πολλά μέρη είτε είναι εντελώς απαγορευμένο να διδάσκεις ιστορία ή τουλάχιστον ορισμένα κομμάτια της ιστορίας είναι ταμπού.

Επειδή είναι επικίνδυνη. Επειδή αν μάθετε ιστορία, μπορείτε να κάνετε τον κόσμο να ρωτήσει ορισμένα πολύ επικίνδυνα ερωτήματα. Εννοώ επικίνδυνα από την οπτική γωνία του καθεστώτος. Και φυσικά αυτή δεν είναι πανάκεια»