Κάμερες?

Κάμερες? ...αν οι Νέοι και Ωραίοι έχετε πρόβλημα με τις κάμερες τι να κάνουμε εμείς οι ...γέροι και άσχημοι που η κάμερα θα μας εκθέσει...ποικιλοτρόπως. Να το πω αλλιώς. Το μάθημα στην τάξη είναι μοναδικό ως προς τον τόπο και τον χρόνο. Δεν αφορά και δεν έχει καμία αξία για κάποιον που βλέπει το μάθημα από απόσταση, έστω κι' αν είναι μαθητής, αφού δεν είναι δυνατόν να είναι σε σύζευξη με την τάξη. Αν τώρα αυτός που βλέπει το μάθημα είναι κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός, τότε μάλλον σε μπανιστήρι παραπέμπει η υπόθεση. Κι' αν κάποιοι επιμείνουν στις κάμερες αυτό σημαίνει ότι έχουν σκοπό να διαλύσουν την εκπαίδευση, αφού η παρακολούθηση θα αφυδατώσει τη διδασκαλία, θα αφαιρέσει τα όποια θεατρικά της χαρακηριστικά που είναι απαραίτητα για την διανοητική σύζευξη δάσκαλου - μαθητή και εν τέλει οι δρώντες (μαθητές και δάσκαλος) θα προσέρχονται στην τάξη κουμπωμένοι, διαρκώς αυτολογοκρινόμενοι δηλ ζόμπι. Οι κάμερες και η παρακολούθηση έρχονται μετά την ενοχοποίηση της επαφής - που είναι τόσο σημαντική στη συγκρότηση ομάδων - για να φέρουν το άτομο μαθητή σε μια κατάσταση σχεδόν αυτιστική και άρα ιδανικό δούλο. Αν ο σκοπός λοιπόν είναι η παραγωγή δούλων και η εμπέδωση της δουλικής κατάστασης των μαθητών τότε ΝΑΙ να μπουν οι κάμερες σε κάθε αίθουσα, στους διαδρόμους και στην ταράτσα των σχολείων. (Υ.Γ1. Ο μπανιστηρτζής είναι ένα διαραγμένο σεξουαλικά άτομο που αντλεί ...ευχαρίστηση παίρνοντας ...μάτι μια πράξη από την οποία ο ίδιος έχει ...ένα θεματάκι...κατ' αναλογία είμαι σίγουρος ότι ο εισηγητής της πρότασης για κάμερα στην τάξη δεν είναι παρά κάποιος που ουδέποτε έχει διδάξει σε τάξη και έρχεται τώρα ως ευνούχος να διδάξει τον έρωτα! Υ.Γ2. Οι μαθητές που δεν έχουν λόγους να κάνουν δεύτερες σκέψεις και επειδή είμαι στο μυαλό τους για τις κάμερες, έχουν την απάντηση: "μ@λ@κίες!")