Kάθε χρόνο τέτοια περίοδο με την ανακοίνωση των βάσεων των Πανελληνίων στήνεται ένα διθυραμβικό πάρτυ στα ΜΜΕ γύρω από τους επιτυχόντες.
Οι Πανελλήνιες είναι μια τρομερή δοκιμασία, αδιάβλητη, κατά την οποία το να πετύχει να γίνει δεκτός στη Σχολή πρώτης προτίμησής του, στον τόπο που ο υποψήφιος θέλει να σπουδάσει, είναι αδιαμφισβήτητα πολύ δύσκολο.
Μετά όμως;
Αυτό το μετά είναι για πολλούς η διάψευση των προσδοκιών τους σε όλα τα επίπεδα, καθώς τα πολυ-συζητημένα δεινά της Παιδείας στην Ελλάδα εμφανίζονται σαν φαντάσματα μπροστά στα μάτια των νέων φοιτητών, με κυριότερο πρόβλημα την επαγγελματική αποκατάσταση.
Οι σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι φύσει και θέσει συνδεδεμένες με την κατάσταση της Οικονομίας. Στην πράξη μια Οικονομία σε κρίση δε δύναται να παρέχει επαγγελματική αποκατάσταση που να ανταμείβει τους κόπους των αποφοίτων της Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, αλλά ταυτόχρονα η αντίστροφη σχέση διαιωνίζει το πρόβλημα: Η φύση και η οργάνωση των σπουδών στα Πανεπιστήμια δεν παρέχει διέξοδο από το φαύλο κύκλο της Κρίσης!
Το πρόβλημα είναι περίπλοκο και πολυ-συζητημένο. Μεταρρυθμίσεις επί μεταρρυθμίσεων εδώ και 40 τόσα χρόνια, αλλαγές συστημάτων πρόσβασης και ατελείωτες πολιτικές συγκρούσεις γύρω από το κορυφαίο ίσως ζήτημα που αφορά σε κάθε χώρα που σχεδιάζει το μέλλον της νέας γενιάς.
Ποιό μέλλον όμως;
Αυτό της υψηλής ανεργίας και της απόλυτης έλλειψης σύμπτωσης προσόντων με τις απαιτήσεις της πραγματικής Οικονομίας;
Στο εξωτερικό τα προγράμματα σχεδιάζονται σε συνεργασία με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις εξίσου όπως και με τους δημόσιους φορείς. Αν για παράδειγμα χρειάζεσαι τεχνολόγους τροφίμων ή Χημικούς Μηχανικούς, πρώτα συζητάς με τη βιομηχανία και μετά δημιουργείς το πρόγραμμα σπουδών. Με την ίδια Λογική αν ψάχνεις να δημιουργήσεις Ανώτατους διοικητικούς σε υπηρεσίες του δημοσίου, πρώτα αναλύεις τί πραγματικά χρειάζονται και ούτω καθεξής…
Η δε σημασία της γενικής Παιδείας ως καλή γενική μόρφωση δεν παραβλέπεται και πάντοτε τα προγράμματα συμπληρώνονται από Εκπαιδευτική ύλη που προάγει τη συνολική συν-αντίληψη του αποφοίτου.
Στην Ελλάδα τα απλά ζητήματα έχουν μεταλλαχθεί σε γόρδιους δεσμούς, την ίδια ώρα που πολλές προηγμένες χώρες σε όλον τον κόσμο έχουν απαντήσει τα ίδια ερωτήματα αποτελεσματικά.
Στην Ελλάδα όχι μόνο η κότα δε γεννάει το αυγό αλλά το αυγό δε γεννάει κι άλλες κότες! Μοναδικό επίτευγμα … πραγματικά!
... και το τραγικό επιστέγασμα καταλήγει να είναι η πικρή αλήθεια που όλοι βιώνουμε. Οι νέοι άνθρωποι που έχουν σπουδάσει - όσο προβληματικές σπουδές και αν ακολούθησαν με έξοδα του ελληνικού λαού - να φεύγουν στο εξωτερικό όπου παίρνουν αυτό που δεν τους δόθηκε ποτέ εδώ: Δηλαδή σύγχρονο επίπεδο σπουδών και εξαιρετικές απολαβές στις τοπικές αγορές εργασίας.
Αυτό κι αν είναι η χαριστική βολή σε μία κοινωνία που πεθαίνει! Αυτό κι αν είναι καταστροφή που δολοφονεί το μέλλον της χώρας!
Αυτή είναι η κατάληξη ενός ολόκληρου συστήματος που παραμένει αγκυλωμένο σε ιδεολογήματα, πολιτικές συνεννοήσεις και ιδιοτελείς επιλογές με αποτέλεσμα να μη στηρίζει τον παραγωγικό ιστό με τους κατάλληλους ανθρώπους και την ίδια στιγμή να βλέπει τον παραγωγικό της ιστό να αργοπεθαίνει, προσφέροντας ΓΕΛΟΙΕΣ αμοιβές και προσβλητικές προοπτικές σε όποιον νέο άνθρωπο θέλει να προχωρήσει στη ζωή του.
Βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση, όχι μόνον γιατί μας λείπει η Παιδεία αλλά γιατί ποτέ δεν μας δόθηκε!!! Όχι μόνον γιατί δε δημιουργούμε θέσεις εργασίας αλλά γιατί δε φαίνεται να καταλαβαίνουμε καν πως αυτό γίνεται!
Και, φυσικά, ακριβώς μέσω της ίδιας διαδικασίας δεν παράγουμε ούτε Πολιτισμό, ούτε τέχνη, ούτε Τεχνολογία ούτε Καινοτομία. Πάντα υπάρχουν κάποιες σπάνιες ηρωικές εξαιρέσεις, αλλά συνολικά ως Κοινωνία δεν έχουμε γεννήματα, δεν έχουμε βιος πραγματικό και δεν έχουμε προοπτική!!!
Όλο αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο αμάρτημα όσων έχουν ιστορικά βρεθεί σε θέσεις ευθύνης γύρω από την εκπαίδευση. Το ότι ουσιαστικά συνεισέφεραν στο να στειρωθεί η παραγωγική δυνατότητα της χώρας μας.
Όλα ξεκινούν από την Παιδεία και τα πάντα έχουν να κάνουν με αυτήν = τελεία και παύλα!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου