Ο ρόλος της εκπαίδευσης στην οικοδόμηση της κουλτούρας των δυτικών ατόμων νεαρής ηλικίας
Παρατηρούμε όλο και πιο συχνά, σχεδόν σε όλο το δυτικό κόσμο ένα
διάχυτο κλίμα νεολαγνείας που καλλιεργεί για τους νέους το μύθο μιας
οντότητας σχεδόν αποκομμένης απ’ το κοινωνικό σύνολο. Φαίνεται λοιπόν να
καλλιεργείται στις συνειδήσεις των ατόμων νεαρής ηλικίας η ιδέα ότι η
ταυτότητα τους χτίζεται σχεδόν αποκλειστικά και μόνο πάνω σε
ιδιαιτερότητες και σε μια άκριτη, συχνά χωρίς ξεκάθαρο περιεχόμενο,
διαφοροποίηση. Η διαφοροποίηση αυτή στην πλειοψηφία των περιπτώσεων
συγκροτείται γύρω από καταναλωτικά πρότυπα που προβάλλονται από την
αγορά και το κυρίαρχο marketing.
Παρακολουθήσαμε τις τελευταίες ημέρες τα τεκταινόμενα σχετικά με την
υπόθεση ξυλοδαρμού ενός 17χρονου μαθητή σε σχολείο του Βύρωνα από
μαθητές γυμνασίου και λυκείου, όταν (όπως διαβάσαμε) ζήτησε το λόγο
επειδή η αδερφή του είχε πέσει θύμα bullying. Το σενάριο, χιλιοειπωμένο
και γνωστό, το έχουμε δει να συμβαίνει και σε άλλα παρόμοια περιστατικά.
Στην αρχή η κοινωνία σοκάρεται, μετά συζητά, αναλύει, καταθέτει τις
απόψεις της, κουβεντιάζει το ζήτημα, ακούει τις απόψεις των διαφόρων
ειδικών, τις οποίες αναπαράγει εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, αυτούσιες ή
διαστρεβλωμένες και τέλος σιγά σιγά ξεχνάει και ξεθυμαίνει το ενδιαφέρον
της, μέχρι τουλάχιστον να συμβεί κάτι αντίστοιχο, που πιθανότατα θα
οδηγήσει στην εκ νέου εκκίνηση της προαναφερόμενης πορείας. Κάθε φορά η
ίδια ιστορία, οι συνέπειες της οποίας στους τρόπους σκέψης, στις
νοοτροπίες και στις συμπεριφορές των ανθρώπων δεν αποτιμώνται ποτέ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
«Εφ.Συν.» ανοίγει τον φάκελο μαθησιακές δυσκολίες, διάσπαση προσοχής,
με ή χωρίς υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) και αυτισμός και διερευνά πώς από την
πλήρη άγνοια φτάσαμε στις υπεράριθμες διαγνώσεις, με αποτέλεσμα ως χώρα
να κατέχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ στις μαθησιακές δυσκολίες, με συχνότητα
που προσεγγίζει το 30%, ενώ θα έπρεπε να κυμαίνεται στο 2-4%.
Το
βάρος καλούνται να σηκώσουν τόσο οι οικογένειες όσο και το σχολείο, ενώ
η διαχρονική απουσία του «δημόσιου» από το εν λόγω πεδίο οδήγησε στην
άνθηση του... ιδιωτικού. Για κατασκευασμένα ποσοστά αλλά και σύνδρομα (βλέπε ΔΕΠΥ) μιλούν στην «Εφ.Συν.» ο παιδοψυχίατρος Δημήτρης Αναγνωστόπουλος, ο ψυχίατρος Θόδωρος Μεγαλοοικονόμουκαι οι ψυχολόγοι Μιχάλης Παπαδόπουλος και Νάνσυ Παπαθανασίου.
Περικυκλωμένα
τα παιδιά. Από τις «μαθησιακές δυσκολίες» που περιλαμβάνουν όλα τα
«δυσ-» (δυσλεξία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία, δυσγραφία, δυσαριθμησία,
δυσφασία), τη διάσπαση προσοχής με ή χωρίς υπερκινητικότητα, αλλά και
τον αυτισμό.
Ένας
διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας, ο χημικός μηχανικός και φυσικοχημικός
Κώστας Βαγενάς, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και της Εθνικής Ακαδημίας
Μηχανικών των ΗΠΑ, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του
Πανεπιστημίου Πατρών, επίτιμος καθηγητής του Αριστοτέλειου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρώην καθηγητής των πανεπιστημίων ΜΙΤ και
Yale, έχει αναπτύξει ένα ανατρεπτικό μηχανικό πρότυπο (μοντέλο), το
οποίο, αν επαληθευτεί πλήρως, τότε θα πρέπει να ξαναγραφτούν πολλά
βιβλία της Φυσικής παγκοσμίως.
