Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Η ανεργία και το μέλλον της χώρας.

Η οικονομία λειτουργεί εντός συγκεκριμένου πολιτικού πλαισίου το οποίο έχει καθορισθεί από τις αποφάσεις των πολιτικών οργάνων της δημοκρατικής πολιτείας. Τα πολιτικά όργανα σε μία δημοκρατική πολιτεία υφίστανται την βάσανο της κριτικής του εκλογικού σώματος το οποίο δια της ψήφου του αποτιμά και αξιολογεί τα αποτελέσματα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής.
Το γεγονός αυτό περιορίζει τον χρόνο που οι πλειοψηφούσες πολιτικές δυνάμεις έχουν στη διάθεσή τους να εκδιπλώσουν και να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα που έχουν θέσει και έχει εγκρίνει το εκλογικό σώμα. Βεβαίως αναφερόμαστε σε πολιτικές δυνάμεις που σχετικά φαίνεται να τηρούν τις υποσχέσεις τους.  Επίσης αναφερόμαστε σε κανονικές πολιτικές καταστάσεις.
Η σημερινή οικονομική συγκυρία στη χώρα μας κάθε άλλο θεωρείται ότι υπόκειται σε αυτό που περιγράφεται ως μια κανονική οικονομική , κοινωνική και κατά συνέπεια και πολιτική κατάσταση. Ανεξαρτήτως αν, όπως συχνά συμβαίνει στη ζωή,  κληθούμε  να ονοματίσουμε  αν βρισκόμαστε σε μια φάση επανεκκίνησης της οικονομίας (το ποτήρι μισογεμάτο), η σε μια συνέχιση της στασιμότητας και των προβλημάτων (το ποτήρι μισοάδειο) υπάρχει το ζήτημα της ανεργίας και ότι αυτό συνεπάγεται που ξεπερνά τις  παραπάνω επιλογές  και θέτει αμετάκλητα τη σφραγίδα του στο χαρακτηρισμό της πραγματικότητας. Η ανθρώπινη επιβίωση και κατά συνέπεια η ανθρώπινη αυτοσυντήρηση δεν μπορεί να περιμένει τους ρυθμούς μιας οικονομικής πολιτικής που επιδιώκει την εξισορρόπηση όλων των άλλων αγορών και την αγορά εργασίας να ισορροπήσει ex residuo με βάση τις υπόλοιπες
Όμως, έτσι που έχουν τα πράγματα σήμερα, όσες προσπάθειες κι αν κάνει κάποιος για να δει αισιόδοξα την αργή και βασανιστική μείωση που έχει αρχίσει να εμφανίζει το επίπεδο της ανεργίας στη χώρα μας, αυτή του η στάση θα συντριβεί πάνω στο 1,3 εκατομμύριο ανθρώπους που βρίσκονται χωρίς δουλειά.
Ακόμη χειρότερα, η όποια αισιοδοξία καταρρέει αντικρίζοντας τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων, περίπου το ένα τρίτο του συνόλου, και ειδικότερα στις 200 - 250 χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι δεν αναζητούν καν εργασία, καταβεβλημένοι από το αίσθημα της παραίτησης που τους γεμίζει πλέον σε ό,τι αφορά την προσπάθεια αυτή.
  • Μπορεί η ανεργία να μειώθηκε από το 27,7% τον Σεπτέμβριο του 2013, στο 26,5% τον Φεβρουάριο 2014, όμως η σκληρή πραγματικότητα κραυγάζει ότι παραμένει το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας μας.
  •  Η απειροελάχιστη μείωση της ανεργίας ,μάλιστα  με τους συγκεκριμένους  τρόπους που επιτυγχάνεται, είναι σταγόνα στον ωκεανό της ανεργίας που μαστίζει σήμερα τη χώρα μας.
  • Συνολικά, σύμφωνα με τα στοιχεία μηνός Φεβρουαρίου που ανακοίνωσε  η ΕΛΣΤΑΤ, οι άνεργοι στη χώρα μας ανέρχονται σε 1.300.165 άτομα, εκ των οποίων μόνον 1,062 εκατ. είναι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ, ενώ επίδομα ανεργίας λαμβάνουν μόλις 105 χιλιάδες άνθρωποι.
  • Δηλαδή, μόνον το 10% των εγγεγραμμένων ανέργων και ακόμη λιγότεροι στη βάση του συνολικού αριθμού, που υπερβαίνει το 1,3 εκατ. ανθρώπους.
Έτσι που πηγαίνουν τα πράγματα, δε, ακόμη και με τα πλέον αισιόδοξα σενάρια του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, το οποίο προβλέπει μείωση της ανεργίας στο 15,9% το 2018 (αλήθεια ποιος άνεργος λαμβάνει σοβαρά τις προβλέψεις ενός προγράμματος που αναφέρεται στο μακρινό 2018 όταν μάλιστα πλείστες όσες προβλέψεις του έχουν επανειλημμένως διαψευσθεί)    οι αριθμοί παραμένουν στο βαθύ κόκκινο και χάνεται μια ολόκληρη γενιά, αφού στους νέους και ειδικά στις ηλικίες 15-24 ετών η ανεργία διαμορφώνεται στο 56,9% και στους νέους 25 - 34 ετών φτάνει το 34,7%.
Ο ένας στους τέσσερις είναι άνεργος και με τον ρυθμό που αναπτύσσεται η οικονομία μας, ακόμη και με τα πλέον αισιόδοξα σενάρια,  θα παραμείνει άνεργος για πολύ καιρό. Καιρό, όμως, που δεν υπάρχει για τον ίδιο ,για την κοινωνία , για την οικονομία για τις πολιτικές ελίτ.
Χρειάζεται μια νέα ελπίδα η οποία να συσπειρώσει τον ελληνικό λαό με βάση σαφή μέτρα για την πάταξη της ανεργίας. Αλλιώς το μέλλον μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που σχεδιάζεται με βάση τα δεδομένα του παρελθόντος.  Πηγή
==============================

Οι νέοι και η Ευρώπη. Για ποια Ευρώπη παλεύουμε
Σάββας Ρομπόλης
Η συζήτηση για την Ευρώπη, σήμερα παρά ποτέ, θέτει κρίσιμα ερωτήματα για την ισόρροπη ανάπτυξη, τη δημοκρατία και την συνύπαρξη των λαών στη βάση της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής. Μα πάνω από όλα, με αξιοπιστία οφείλουμε να ορίσουμε την πορεία για το μέλλον αυτής της Ευρώπης, για τους νέους που εκπροσωπούν και εκφράζουν το αύριο της. Η Ευρώπη της επόμενης ημέρας θα είναι μια διαφορετική Ευρώπη που δεν θα μπορεί να στηρίζεται σε μετρήσεις και δείκτες που αποτυπώνουν απαιτήσεις και σχέσεις του παρελθόντος.
Η προοπτική που αλλάζει την καθημερινότητα πρέπει να αντιμετωπίζει με απόλυτη προτεραιότητα τα ζητήματα της απασχόλησης και της ανεργίας. Κάθε επιμέρους στόχος, στη δική μας Ευρώπη, συμβάλει στην οικοδόμηση σχέσεων ισότιμης συμμετοχής όλων και κυρίως του πλέον δυναμικού κομματιού της στο νέο περιβάλλον που αγωνιζόμαστε να διαμορφώσουμε.  

Αγωνιζόμαστε να ανατρέψουμε πρακτικές που ακύρωσαν την προοπτική της,  παγίδευσαν κοινωνικές δυνάμεις στην πτώχευση και φαλκίδεψαν το μέλλον των νέων.

Παλεύουμε μαζί στην Ευρώπη για να ξεπεράσουμε και ανατρέψουμε τις συνέπειες της κρίσης και να:

διευρύνουμε και ενισχύουμε τους ορίζοντες των λαών της, να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία, τη διαφάνεια, την σταθερότητα και την ισόρροπη και αλληλέγγυα ανάπτυξη
προτάσσουμε τα ζητήματα της απασχόλησης και της ανεργίας, αναδεικνύοντας  την ανθρώπινη διάσταση της κρίσης. Τα κριτήρια (χρέος, έλλειμμα, πληθωρισμός) της Ευρωπαϊκής Συνθήκης κατέδειξαν και  καταδεικνύουν τις συνέπειες της Ευρώπης του ανταγωνισμού κυρίως για τη ζωή των νέων και των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων
στρέφουμε και επικεντρώνουμε την πολιτική όλου του θεσμικού οικοδομήματος της Ένωσης στην κατεύθυνση της καταπολέμησης της ανεργίας
παλεύουμε για την ανατροπή του μοντέλου της άνισης ανάπτυξης Βορρά –Νότου και τη διαμόρφωση των όρων για την ισόρροπη και αλληλέγγυα ανάπτυξη.
Η χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται σε μια κατάσταση που ιστορικά δεν έχει γνωρίσει άλλη χώρα εν καιρώ ειρήνης. Μισός αιώνας δουλειάς των Ελλήνων εξανεμίστηκε σε μόλις τέσσερα χρόνια. Η πείρα του παρελθόντος όμως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σχεδιάσουμε το μέλλον  αλλαζοντας την πορεία με την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση.

Έχουμε την υποχρέωση απέναντι στους εαυτούς μας και τους νέους:

να ανατρέψουμε  τις συνθήκες που οδήγησαν σε αδιέξοδο ένα ολόκληρο λαό και να οικοδομήσουμε συνθήκες ασφάλειας για τις επόμενες γενιές
να σχεδιάσουμε και διαμορφώσουμε ένα νέο μοντέλο εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής με εξορθολογισμό και αξιοποίηση των πόρων, τη  διεύρυνση των πολιτικών για τη δίκαιη  αναδιανομή του εισοδήματος και την αναδιάρθρωση της αγοράς εργασίας με την άμεση αποκατάσταση του θεσμικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
να υιοθετήσουμε ένα συνολικό σχεδιασμό με την ανάπτυξη, την απασχόληση και την ανασύσταση του κοινωνικου κράτους που θα δώσει προοπτικές στη ζωή μας.
Καλούμαστε να αγωνιστούμε για να δημιουργήσουμε και προσφέρουμε μια κοινωνία που

θα αμβλύνει  τις κοινωνικές ανισότητες, και
θα οδηγεί στη μετάβαση σε ένα περιβάλλον οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής αλληλεγγύης
Σας καλώ να αγωνιστούμε τώρα μαζί για να συνυπάρξουμε όλοι μαζί σε μια κοινωνία δημοκρατική, παραγωγική και αλληλέγγυα. Ο χρόνος πιέζει.

www.robolis.gr

facebook.com/savvasrobolis

Δεν υπάρχουν σχόλια: