Δικαιωματισμός, Lifestyle και μορφωτική ελιτοποίηση της πληροφορημένης ημιμάθειας

Μύθοι και στερεότυπα της ριζοσπαστικής πολιτικής ορθότητας (Μέρος Ε΄) Διαμόρφωση της πολιτικά δουλικής, μεθοδολογικά ατομοκεντρικής και πολιτισμικά ριζοσπαστικής κοινωνικής σκέψης

Με τη συνήθη αυθάδεια όλων των «πτυχιοποιημένων σε κάτι» ημιμαθών – και σε άμεση συνάρτηση με την μεγάλη οπισθοχώρηση της σοβαρής θεωρητικής εκπαίδευσης σε ζητήματα κοινωνίας και ανθρώπου που αναπαράγει αυτήν την ημιμάθεια στα συνήθη κέντρα μεταλυκειακών σπουδών και δημοκρατικής διανομής πτυχίων σε κάθε πικραμένο, που σε πείσμα των καιρών και της πραγματικότητας εξακολουθούν να αποκαλούνται «πανεπιστήμια», κάθε λίγο ή πολύ «κουτσή Μαρία» επιδίδεται με ορθολογικό, όπως νομίζει, πάθος στην έκφραση της μετανεωτερικής «καχυποψίας» της έναντι όχι μόνον κάθε ιεροποίησης των ηθών, εθίμων, τρόπων ζωής και σκέψης του ανθρωπολογικά γνωστού παρελθόντος, αλλά επίσης έναντι πολλών νεότερων θεωρητικών μοντέλων επιστημονικής σκέψης, που συνήθως ούτε γνωρίζει, ούτε καταλαβαίνει.

Προϋποθέσεις και συνέπειες της ιδεολογικής αποβιολογιοποίησης του φύλου

Μύθοι και Στερεότυπα της Ριζοσπαστικής Πολιτικής Ορθότητας (Μέρος Δ΄) Οι μετανεωτερίζουσες αποδομήσεις της έννοιας της ομοφυλοφιλίας

Πολιτική ορθότητα, διανοούμενοι και καθεστώτα. Μια ιστορική προσέγγιση

Μύθοι και στερεότυπα της ριζοσπαστικής πολιτικής ορθότητας (Γ΄Μέρος) Ιστορικές διαστάσεις της νομιμοποίησης των καθεστώτων πολιτικής και πολιτισμικής κυριαρχίας στο όνομα του ορθού λόγου

Η συμμόρφωση των μέσων διανοουμένων της κάθε εποχής στις επιταγές της εκάστοτε πολιτικής ορθότητας δεν είναι προφανώς κάτι καινούργιο στην ιστορία της σχέσης των καθεστώτων με τις πολιτικές ιδέες περί του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Λόγου χάρη στην εποχή της αποικιοκρατίας, όταν το «διαφορετικό» δεν ήταν συνώνυμο με το «ίσο», αλλά στιγμάτιζε ολόκληρες κοινωνικές ομάδες και φυλές του τρίτου κόσμου ως «κατώτερες» από τους δυτικοευρωπαϊκούς, αστικούς πληθυσμούς, πολλοί παρόμοιοι επιστήμονες έσπευδαν με πολύ σοβαροφάνεια να υποβαθμίσουν τις «έμφυτες ικανότητες» των πληθυσμών των μη δυτικών κοινωνιών με όρους κρανιολογίας και φρενολογίας. Χέρι με χέρι με τους καθεστωτικούς ηθικολόγους του θεσμικού συστήματος εξουσίας της εποχής (ιερείς, νομικούς, κοινωνιολόγους, ιατρούς, πολιτικούς επιστήμονες κλπ.), θεωρούσαν απολύτως αυτονόητο και προοδευτικό το δικό τους αξιακό τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».

Ιδεολογικές χρήσεις και καταχρήσεις της επιστήμης της ψυχολογίας

Μύθοι και στερεότυπα της ριζοσπαστικής πολιτικής ορθότητας (Μέρος Β΄)

Προ ολίγου καιρού, εμφανίστηκε ως υποστηρικτικό της διάταξης περί της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζεύγη ένα κείμενο με πολλές υπογραφές Καθηγητών Τμημάτων Ψυχολογίας των ΑΕΙ. Σε αυτό το κείμενο με πολύ στόμφο, μπορούσε να διαβάσει κανείς ότι «Ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν έχει μετρήσιμες επιπτώσεις στην ποιότητα των σχέσεων γονέα – παιδιού, στην ψυχική υγεία των παιδιών ή στην κοινωνική τους προσαρμογή», ή ότι «τα επιστημονικά ευρήματα συμφωνούν στο ότι οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι είναι τόσο κατάλληλοι και ικανοί ως γονείς όσο είναι και οι ετεροφυλόφιλοι.

Μύθοι και στερεότυπα της ριζοσπαστικής πολιτικής ορθότητας

Μέρος Α΄: Παρατηρήσεις σχετικά με την συζήτηση επί τη ευκαιρία του Νόμου για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζεύγη

«Δεν γνωρίζουμε που πάμε. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι η ιστορία μαςέφερε εδώ που είμαστε σήμερα. Ένα πράγμα μόνο είναι σαφές. Ότι αν η ανθρωπότητα θέλει να έχει αναγνωρίσιμο μέλλον δεν μπορεί να συνεχίσει να παρατείνει το παρελθόν ή το παρόν.»
 EricHobsbawm